31/12/2005 Κάθε βήμα και μια σκέψη απ' την χρονιά που πέρασε.

Περπατούσα με τα χέρια στις τσέπες και το τζάκετ κουμπωμμένο μέχρις απάνω. Χθές το μεσημέρι καθώς έτρεχα να πληρώσω από τράπεζα σε τράπεζα τα σήματα και καθώς βγαίνοντας αναθεματίζοντας την τύχη μου -μιας και καμμιά τους δεν είχε- στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν καρφωμένο το 2005 μέρα προς μέρα. Διάολε τι χρονιά!
.
Aπόψε θα χαϊδέψω την κούκλα με το καρό φόρεμα μετά από πολλά χρόνια. Δεν θυμάμαι πόσα. Δεν είναι καταδική μου αλλά με τα φιλαράκια την παίρνουμε εξ αδιαιρέτου. Όπως και να το κάνεις με τους φίλους κάνεις άλλα κόλπα με δαύτην. Την «τιμούμε» σχεδόν πάντα τέτοια βράδια του Δεκέμβρη. Όπως και τις 3 φίλες της επίσης.

Κοψομεσιάστηκα ο άνθρωπος να σηκώνω τις εφημερίδες της κυρίας Dianna. Εδώ και ένα μήνα και βάλε, κρατάω σχεδόν κάθε μέρα απο 2-3, μιας και λείπει στη Ρουμανία. Κοντα στα 250 ευρώ βγήκε το κουστούμι. Ανάθεμα κι αν τις διαβάσει. Τα cd, τα ένθετα και τα πρωτοσέλιδα θα κοιτάξει. Μετά προσάναμα στο τζάκι και η μέση μου με 2 λέοντος κολλημένα δίπλα δίπλα. Αλλά με τις κούκλες το βράδυ όλα θα περάσουν.

Ωραία βιτρίνα! Δεν έχει σημασία τι πουλάει. Σημασία εχει να μπορείς να αγοράσεις. Θυμήθηκα τον μήνα χωρίς πιστωτικές κάρτες. Χαμογέλασα. Άδικο. Έχω να την χρησιμοποιήσω πάνω απο χρόνο, τι να μου κάνει ένας μήνας; Την έχω μόνο για καταθέσεις. Σήμερα το ρευστό στην τσέπη μου είναι μπόλικο σαν τις εποχές που έβαζα τα λεφτά στα βιβλία μου και μετά τα ανακάλυπτα με τα χρόνια. Τί βίτσιο και αυτό! Μονάχα που πρέπει να πάω στην εφορία, στην τράπεζα και να ψωνίσω για το μαγαζί. Δεν περισσεύει centsι. Ρε πούστη μου, ωραία βιτρίνα. Φέτος η μικρή θα την βγάλει με μια αγκαλιά πάλι. Κρίμα, γιατί αυτό στη βιτρίνα θα της πήγαινε πολύ.

Έλα ρε Τάσο, ένα τζόκερ έπαιξα. Άμα μου κάτσει θα δεις. Ρε μάνα πας καλά! Είναι δυνατόν όταν σου λέω το πρόβλημα μου να στεναχωριέσαι η επόμενη κινήση σου είναι να πας να παίξεις ότι κουκίδα κυκλοφορεί στο προποτζήδικο μήπως και βρούμε λύση; Τί ηττοπάθεια είναι αυτή; Τί αναισθησία θα ήθελα να πώ μα δεν σου το είπα. Σου είπα ήδη πολλά και τίποτα. Με απογοήτευσες. Ένα σπίτι έχουμε, έχω δηλαδή και άλλα τρία ο άνδρας σου. Δεν γίνεται τα δικά του να τα δίνει στα δυό του τα καμάρια και στο δικό μου να μένει αυτός και ‘συ. Δεν γίνεται όσο και να σ ‘αγαπώ να μείνω μετά από 8 χρόνια στο νοίκι και το 2006. Άσε το τζόκερ, απόφαση έπρεπε να πάρεις κάποτε και δεν την πήρες. Έπαιξες και έχασα.

«Άγιος Βασίλης έρχεται.....». Τριγωνάκια, φλογέρες, παιδικές φωνές που τραγουδούν και τσιρίζουν χοροπηδώντας απο χαρά μόλις βγαίνουν, βλέποντας τα λεφτά που πήραν. Θέλω να ξυπνώ πρωϊ να βάζω αυτές τις φωνές στο σπίτι μου, στο μαγαζί μου, να ακούσουν οι τοίχοι τα κάλαντα, να ζωντανέψουν, να χρωματιστούν. «Άγιος Βασίλης έρχεται.....». Αυτός που φέρνει δώρα στα παιδιά Μεγαλύτερος απατεώνας δεν υπάρχει. Ποτέ σαν παιδί δεν τον γνώρισα, ποτέ δεν μου έφερε δώρο. Δεν μου άρεσαν άλλωστε τα παραμύθια. Μέχρι πέρσυ. Τέτοια εποχή είχα το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να πάρει κάποιος απ’ αυτόν. Πέρασαν οι γιορτές και μαζί με αυτές το πήρε πίσω. Τί να θυμηθείς απο μια χρονιά που ξεκίνησε με αυτόν το τρόπο;

Μα δεν ζήτησα άδεια μέχρι τις 9 του Γενάρη! Δεν πήρες το καλοκαίρι ρε μπαγλαμά, σκέφτηκα. ‘Ετσι θα σκέφτηκαν και αυτοί που στην έδωσαν. Ναι αλλά η άδεια είναι δικιά μου. Την κράτησα να ξεκουράσω την μικρή, όχι για να κάνω ηλιοθεραπεία και στο κάτω κάτω της γραφής δεν χρειάστηκε να την πάρω, είχε και πολύ δουλειά. Μην την χειρίζεστε σαν να είναι δικιά σας. Την δούλεψα , όπως δούλευα και τα Σαββατοκύριακα και δεν αρνήθηκα ποτέ να δουλέψω ακόμα και όταν ο κόσμος μου κατέρεε. «Κάτσε μέχρι της 9 του μήνα και αν σε χρειαστούμε θα σε πάρουμε τηλέφωνο να έρθεις για λίγες ώρες». Αυτό ένα ένα πράμα μου λέει. Είμαι πολύ βολικός κορίτσια. Πολύ βολικός και μαλάκας.

Μην βάλουμε τίποτα επίσημο απόψε, έτσι. Ούτε να φτιάξει το Ντινάκι φαγητά και μεζεδάκια. Είμαστε φούλ. Εφτά όλοι κι όλοι, τι να πρωτοφάμε; Άλλωστε τις κούκλες θα χαϊδεύουμε όλο το βράδυ.Στο φαγητό θα έχουμε το νού μας; Ντάμα καρό. Kούκλα! Πώς διάολο μου έχει κάτσει απ’ το πρωί αυτή η φιγούρα στο μυαλό; Έχω να πιάσω την τράπουλα στα χέρια μου....... Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια. Την αγαπούσα απο μικρός. Τότε που 9 χρονών έπαιζα πόκα σαν μεγάλος. Απόψε θα χαμογελάσω.

Mια χαρά πρωτοχρονιά θα περάσουμε. Άσε που στην παρέα προσθέθηκε την μέρα που το σήκωσε ο γαύρος και ένας μπόμπιρας. Μακάρι στην πρώτη αλλαγή του χρόνου που ζει να του φέρουμε εμείς γούρι. Μακάρι.

Τί απολογισμός είναι πάλι τούτος; Τί χρονιά και αυτή! Να πάει και να μην ξανάρθει!
Συνέχισα να περπατώ. Είχα φτάσει ο ταμείο να πληρώσω τα σήματα. Θυμήθηκα πως κάπως έτσι τελείωνε και η περσινή χρονιά. Με τις ίδιες σχεδόν μηχανικές κινήσεις. Dejavu. Δεν θέλω να το σκέφτομαι.

Καλή χρονιά σε όλους μας. Ελπίζω να μας βρεί όλους ευτυχισμένους το τέλος του 2006.
Τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε περισσότερο

Σας εύχομαι χρόνια......

;)

Η ντροπή έχει φωλιάσει στον καθρέφτη σου, λυπάμαι.

Λίγο πολύ, όλοι μας ή τέλος πάντων σχεδόν όλοι μας έχουμε μπεί στον πειρασμό για metabloggin. Εγώ για παράδειγμα έχω στολίσει ή κριτικάρει ούκ ολίγες φορές απόψεις ανθρώπων (lili, macmanus, art attack, anonymous κλπ). Το metabloggin μου αρέσει αρκετά θα έλεγα και πολλές φορές έχω μπεί στο tripάκι να το ξανακάνω (και θα το ξανακάνω κάποια στιγμή). Όλα αυτά προυποθέτουν το εξής ένα πράγμα. Να έχεις ένα blog, να εκθέτεις και να εκτείθεσαι. Απο την άλλη θα μπορούσα βέβαια, να οχυρωθώ πίσω απο το blog μου και να γράφω (που γράφω) τις παπαριές μου, να κλείσω τα comments και να μην με νοιάζει η άποψη των άλλων. Επίσης θα μπορούσα πολύ εύκολα να βρίζω απο ένα blog που θα έφτιαχνα τον οποιοδήποτε δεν συμφωνώ / μου τη σπάει / δεν μου αρέσει η μάπα του και να μην κάνω τίποτε άλλο. Δεν με ξέρεις δεν σε ξέρω. Εύκολα! Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το κάνει. Τί είναι όμως αυτό που μας κάνει να ΜΗΝ το πράξουμε; Ο αυτοσεβασμός και η ευγένεια κυρίως.

Σήμερα είδα σε δυο blogs (του Μacmanus και της Ψιλικατζούς) σχόλια από το (γνωστό;) τυπάκι, που έκατσε και έφτιαξε blog με τα ονόματα των παιδιών για να μην σχολιάζει ανώνυμα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο γάτος πήγε και έκανε comment σαν macmanus και σαν costantina σε άλλα blogs! Τέτοιο θράσσος, προσπάθεια αποπροσανατολισμού και λιγοψυχία δεν έχω ξαναδεί τον τελευταίο καιρό. Η ντροπή η ίδια έχει πάει και έχει φωλιάσει στον καθρέφτη του.


Αντιλαμβάνομαι λοιπόν πως αυτός ο άνθρωπος (τέλος οι ευγένειες) ή είναι το απόλυτο μηδέν και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κρυβεται συνεχώς ...




















... ή του γαμούν τον λωκό εκεί που δουλεύει μιας και συνειδητοποιημένο θύμα και μάλλον του αρέσει αλλά ντρέπεται να το πεί ...




















... ή ακόμα-ακόμα δεν αντέχει αυτό που βλέπει στον καθρέφτη του και θέλει να γίνει κάτι άλλο (πάντα ετερόφωτος) ....




















Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την συμπεριφορά αυτή.

Τέλος πάντων, κάνε κάτι καλύτερο μορτάκο στη ζωή σου.

Ά και πες στην δικιά σου/αδελφή σου/αφέντρα σου/ να κάνει μια καλύτερη προσπάθεια στο γαμήσι. Είναι κρίμα να τα τραβάμε εμείς χριστουγεννιάτικα!
















Φιλιά στην μαμακα σου την πουροπαρτουζιάρα και να τις πεις να κόψει την βίζιτα. Δεν μετράει πια. Έχει εσένα για χαρτζιλικι.
Αντε, ζάλισε μου τα αρχίδια και μένα τώρα!

Uptade: Σε περίπτωση που είσαι ήδη blogger (καθόλου απίθανο) λυπάμαι είσαι 2 φορές ρόμπα. Όπως επίσης αν είσαι γκομενίτσα και δεν έχεις να κάνεις τίποτε καλύτερο να κάνεις, αμόλα γαμήσου σε κάνα ΚΑΠΗ ή καρφωσε στο αραχνιασμένο / κακοαναθρεμένο σου μουνi την κορυφή του δέντρου, ημέρες που είναι.

O Σάκης (άλλος ρε, Θεότερος)

Mικρέ, φέρε ένα μπουκάλι Tζίβας και κάνα κρεατικό!

Kυριακή, γύρω στις 4 το μεσημέρι στο μαγαζί. Όχι και το καλύτερο μετά απο το προηγούμενο βράδυ. Πριν λίγες ώρες δηλαδή. H θολούρα στο μάτι μου, σαν του σαργού που πιάστηκε απο Iάπωνα ψαρά ανοιχτά της Kαμτσάκα και πουλιέται για φρέσκος στην ιχθυόσκαλα. Γυρνάω το κεφάλι μου να δώ ποιός διάολο ανέβηκε στα τραπέζια μου και μου ζητά τόσο επιτακτικά και μάγκικα να του φέρω και παραγγελία! Kλάσματα δευτερολέπτου πριν τον αντικρίσω , βλέπω τον πορτιέρη σκασμένο στα γέλια, να μου κάνει τον τροχονόμο και τον μέτρ να μου δείχνει σαν τον Tζιβιλίκα "πάρτον πάνω σου".

Tον είδα. Mαλάκες μου, δεν είναι αστεία αυτά!

Tο μαγαζί είχε αρχίζει να βράζει από κάτω, η ορχήστρα έχει στρώσει τον κόσμο, τα bar είναι περικυκλωμένα απο νεαρές φατσούλες και τα τραπέζια μου έχουν τελειώσει το φαγητό και ξαναστρώνονται απο τα παιδιά για το γλυκό. O Aντώνης εκείνη την εποχή άρχιζε να κάνει επιτυχία με τον πρώτο του δίσκο και είχαμε συμφωνήσει εκείνη την Kυριακή να έρθει για ένα live. Mάλλον ήταν η τελευταία του αρπαχτή. Στα τραπέζια μου υπήρχαν παρέες πελατών, γνωστοί στην νύχτα που είχαν πεισθεί να ξανάρθουν να δουν το πείραμα του νέου τότε μαγαζιού τα μεσημέρια.

Πενηνταπεντάρης, μαύρο παπουτσάκι με λίγο τακούνι, κουμπομένη μέχρι πάνω adidas φόρμα μπλέ με σηκωμένα μανίκια, τρίχα Nick Galis, ανακατεμένο μαλλί, χρυσούν ορολόγιον KAI... απο 3 δαχτυλίδια σε κάθε χέρι εκ των οποίων τα δυο με πέτρα. Συνεχίζω. Oχτώ με εννιά καδένες χρυσές, η μία πιο χοντρή απο την άλλη, περασμένες EΞΩ απο την κουμπομένη adidas. H μία δε, να καταλήγει στο χρυσογραμμένο ΣAKHΣ.

Eγώ ψόφαγα για περίεργες καταστάσεις και βλέποντας τον να μου ζητά ένα μπουκαλάκι Tζίβας μόνος του, του έδωσα ένα τραπέζι που έβλεπε καλά το υπόλοιπο μαγαζί. Mου έκανε νόημα πως ήθελε πιο απόμερα ψιθυρίζοντας μου "έρχομαι απο μπάλα, δεν με βλέπεις; Έπαιζα". Tον "τακτοποίησα", με ευχαρίστησε βάζοντας μου ένα πεντοχίλιαρο με συνομοτικό τρόπο στο χέρι, του πήγα το μπουκάλι και ένα ψηλό ποτήρι και κατέβηκα στον chef λέγοντας του να γεμίσει ένα ξύλινο πιάτο με mix grill.

Έβαλα ένα γατόνι βοηθό πάνω απο το κεφάλι του. Άμα κλάσει, πιές την μαλάκα, του είπα. Tέτοιος τύπος είναι. Ψοφάει για περιποίηση και τεμενάδες. O βοηθός όποτε άλλαζε το τασάκι κονομούσε απο ένα χιλιαρικάκι. Tρομερός, ο τύπος. Έκανε νόημα με το δάχτυλο και χωρίς να σε κοιτά ήθελε κάποιον απο πάνω του, πάνω απο την μπλε adidas και το ποτήρι του με τη μισή μεζούρα ουίσκι και το υπόλοιπο coca cola. Kάποια στιγμή μου κλείνει το μάτι απο μακριά, τρέχει το γατόνι να τον εξυπηρετήσει, τον διώχνει διακριτικά δείχνοντας του με το φρύδι πως ζητά εμένα. Πάω. Aπλώνει τα χέρια στις διπλανές καρέκλες, σφίγγει τα μάτια, σηκώνει το φρύδι και μου λέει με ύφος κόκορα. "Aγόρι μου, κάτω στο bar, στέκεται μια μελαχρινή και μια ξανθιά. Πήγαινε και πες στην μελαχρινή, την Tζένη πως είναι εδώ ο Σάκης" . Έλα ρε μαλάκα, σκέφτηκα μη μας κάνεις μαλάκες σήμερα!

Tέτοιου είδους παιχνίδια τρελαινόμουν να παίζω με πελάτες αλλά αυτή η περίπτωση μου φαινόταν όχι δύσκολη μα απάλευτη! Δε γαμιέται σκέφτομαι και κατεβαίνω στο bar. Mπροστά στον barman, οι δυο γκόμενες στη σειρά και ένα τυπάκι κολλητά στην μελαχρινή. Zευγαράκι κανονικό. Xώνομαι αεράτος ανάμεσα στις γκόμενες και βάζω το πρόσωπο μου με προσοχή στα μαλλιά της μελαχρινής. "Tζενάκι, ο Σάκης είναι πάνω". Συνεχίζω την κίνηση προς το bar ζητώντας ένα ποτό απο τον barman για ξεκάρφωμα και περιμένω να ακούσω κανένα μπινελίκι απο το παλικάρι ή απο την γκόμενα το λιγότερο. Aντ' αυτού όμως βλέπω το Tζενάκι να τρελαίνεται, να γυρνά στην ξανθιά, να κλάνει τον νεαρό και να φωνάζει στη φίλη της με λαχτάρα: "O Σάκης είναι εδώ, πάμε"

Tις επόμενες στιγμές οι γκόμενες ήταν στο τραπέζι του και ο βοηθός μου μάζευε χιλιάρικα. O Σάκης ήρθε μόνος, με την adidas και τα τάματα της Παναγιάς πάνω του και τώρα ήταν με δυο μικρές σε ένα τραπέζι που το πήρε νταηλίκι. Eίμασταν όλοι ευτυχισμένοι.

Όταν τελείωσε το πρόγραμμα, σηκώθηκε ο Σάκης να πληρώσει. Tο Tζίβας ήταν γεμάτο μιας και είχε δεν είχε πιει ένα ποτήρι (οι κοπέλες πίναν vodka), τα κρέατα αφάγωτα και μες τις γαρδένιες και ο μετρ του μαγαζιού είχε μείνει μαλάκας (καλή του ώρα) που δεν τον υποδέχτηκε στην είσοδο. Όταν πλήρωσε έβγαλε από το δερμάτινο τσαντάκι του, δυο μάτσα -με τέτοιο τρόπο που γονατίζουν απο ντροπή μαυραγορίτη την ώρα της συναλλαγής- με χρήματα διπλωμένα με χρυσά maney clips. Ένα ματσάκι με ψιλά (πεντοχίλιαρα, χιλιάρικά και ένα με δεκαχίλιαρα. Oι μουνίτσες χύσαν στην όψη των δαχτυλιδιών που κουνούσαν τα ματσάκια. "Nα βάλω κάβα κύριε Σάκη το μπουκάλι;" "Ποτέ αγόρι μου. O Σάκης δεν μπαίνει κάβα. Πιείτε το εσείς". Oι κοπελίτσες πήραν αγκαζέ τον χαμένο θησαυρό των ναζί και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο. Ο Σάκης δεν κατέβασε το φρύδι του ποτέ μέχρι την πόρτα. Ο πορτιέρης πήρε τ'αρχίδια του μιας και δεν του έκανε καμμιά χάρη που τον έβαλε και ο παρκαδόρος έτρεχε πανικόβλητος να ξεπαρκάρει το fiat tipo με την όψη του κουνιστού πεντοχίλιαρου στον αέρα. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το Σάκη.

Το επόμενο Σαββατόβραδο το μαγαζί "έβραζε" πάλι και τα κορμιά λικνίζονταν σε τσιφτετελοtrendy mainstream ρυθμούς. Τα τραπέζια μου γεμάτα και ξαφνικά ο μέτρ που είχε πάρει το μάθημα του απο την προηγούμενη εβδομάδα μου ζητάει ένα τραπέζι για δυο. "Δεν υπάρχει ρε Δημήτρη χώρος!" Φτιάξε ρε 'συ, ήταν η απάντηση του.

Ο Σάκης προβάλει με κουστούμι, γραβάτα, καλοχτενισμένος, το χρυσαφικό να κρέμεται σαν στολίδια λατέρνας πάνω απο την γραβάτα, με τα δαχτυλίδια του και μερικά δάχτυλα πάνω τους, με παλτό ριχτό στους ώμους του και κρατώντας το τσαντάκι παραμάσχαλα. Ά, ξέχασα, είχε και το Τζενάκι για παρέα. Σάκης ο έρωτας. Στήνω το τραπέζι μεσ' την μέση του διαδρόμου μου, φέρνω ένα Τζίβας (μην τα ξαναλέμε), δυο ψηλά ποτήρια και σερβίρω. Tραβάνε οι βοηθοί τις καρέκλες για να καθίσει το ζευγάρι, κάθεται η νεαρή αλλά ο Σάκης κουνά επιδεικτικά τον ώμο του σαν κάτι να τον ενοχλεί. Ο Παναγιώτης που τραβούσε την καρέκλα του Σάκη για να κάτσει με κοιτά απορημένος. Του κλείνω το μάτι και του δείχνω το παλτό. Ο Παναγιώτης έτοιμος να εκραγεί απο τα γέλια παίρνει το παλτό το διπλώνει και τραβά προς την γκαρναρόμπα διπλωμένος και αυτός απ' τα γέλια. Ο Σάκης γεμάτος αυτοπεποίθηση τόση που αν τον έγερνες λίγο θα χυνόταν απο τα αυτιά, γυρνά και μου λέει: "λουλούδια" Φωνάζω την λουλουδού. Έρχεται μα κρατά μόνο 10 δισκάκια. Ο Θεός ζητά το τραπέζι να γεμίσει λουλούδια μέχρι πάνω και το μόνο που θέλει να έχει πάνω να είναι τα ποτήρια του και το μπουκάλι του (μονίμως γεμάτο). Όπερ και εγένετο. Τρείς λουλουδούδες ξεφόρτωναν τον επιτάφιο. Μόνο γέρνοντας έβλεπε ο ένας τον άλλο, απο το σωρό με τα γαρύφαλλα. Δεν τα πέταγε πουθενά. Έπερνε ένα-ένα τα γαρύφαλλα, τα μαδούσε και τα έρενε στην Τζενούλα. Κάποια στιγμή μου κλείνει το μάτι. Σκύβω και μου λέει με βαριά φωνή: "Τον παλιόκαιρο" , και ξανασχολείται με το μάδημα. δεν με ξανακοίταξε, δεν περίμενε απάντηση. Τρέχω στον μέτρ. "ρε μαλάκα, αυτός θέλει λέει τον παλιόκαιρο!" Το μαγαζί στο τσακίρ κέφι. Που να πάς στον Γιάννη στα decks να του πείς γάμα το πρόγραμμα τώρα! Τον έπεισε προφανώς ο μέτρ, με κάποιον τρόπο (τον τρόπο του Σάκη;). Ο παλιόκαιρος (new hit τότε του Τερζή) ακουγόταν στο μαγαζί και ο Σάκης έρενε την "παρθένα" Τζένη-Παναγιά και ταυτόχρονα της σιγοτραγουδούσε. Αυτή δάκρυσε απο την συγκίνηση και εμείς ψάχναμε μέρος να κρυφτούμε για να ξεσπάσουμε στα γέλια.

Η βραδιά πήγε έτσι. Τον βάλαμε σε μεγαλύτερο τραπέζι αργότερα, κάθησε ένας απο τους μετόχους του μαγαζιού μαζί του, φώναξαν και εμένα να πιώ ένα ποτό μαζί τους και τότε ο θεός πετάει την εξής ατάκα στο ένα από τα αφεντικά: "Αλέξη πάρε τον Τασούλη να πάμε σε κανα καλό πιατάδικο να γουστάρουμε καλύτερα. Ωραία αλλά φλώρικα είναι 'δω μέσα". Ο Αλέξης με κοίταξε και μου έκλεισε το μάτι, γελώντας.

Την άλλη μέρα συζητούσαμε μεταξύ μας ποιός διάολο μπορεί να είναι αυτός ο Σάκης. Μάθαμε πως έχει μαγαζί κάπου στην Αμφιάλη με χρυσαφικά (τι άλλο). Πήραμε τις μηχανές και θυσιάσαμε τον πρωϊνό καφέ μας στο Τουρκολίμανο, μιας και χτενίσαμε όλη την περιοχή ψάχνοντας τον. Τον βρήκαμε! Δυο πούλμαν παρκαρισμένα έξω απο ένα συνοικιακό χρυσοχοείο, ο κόσμος να περιμένει στην ουρά έξω απο το μαγαζί και οι οδηγοί των πούλμαν να περιμένουν να φορτώσουν τις μανογιαγιάδες με τα χρυσά προικιά για την επαρχία. Ο τύπος είχε στήσει δουλειές με την επαρχία και "σκότωνε" τα χρυσαφικά. Πανηγύρι! Μπήκαμε, ψωνίσαμε (κάτι έπρεπε να του ακουμπήσουμε και 'μεις, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές), τρελάθηκε ο Σάκης που μας είδε.

Ο Σάκης συνέχισε να έρχεται στο μαγαζί με την Τζένη μέχρι που την είδαμε με άλλον γκόμενο. Δεν θα μπορούσε να εμφανιστεί ξανά στο μαγαζί, έστω και με άλλη. Αυτό ήταν το στίγμα του.
Είπαμε, δεν αφήνε ποτέ κάβα.

Η λεπτομέρεια που κάνει τη γιορτή....

... και "γαμώ τις γιορτές".

Τα σέβη μου, μαϊμού (click here and download the .pdf file)

Ξεστραβωθείτε κάποιοι (όποιος παρεξηγηθεί πρόβλημα του).

Land of the freedom! (click here)

my ass..

























Ο Μακάρθυ ζεί!

















Ανοίξτε τον τάφο ρε παιδιά σας λέω, την κοπάνησε!

Update: Thanks J95

Ο ομοφοβικός, strikes back

O γάμος σαν θεσμός δεν αφορά τους ομοφυλοφυλους, αλλά μόνο τους ετερόφυλους (δεν θυμάμαι πως σκατά το είπε ακριβώς). Σκοπός του είναι (του γάμου) η λύση προβλημάτων τέτοιου τύπου (?) καθώς και η τεκνοποίηση.

Τι είδους προβλήματα δηλαδή;
Σαν και αυτό που σε έκανε να παντρευτείς;

Το διόρθωσες δηλαδή τώρα το "κουσούρι";*










*Δηλαδή, ότι λέει και ο αντιπρόσωπος του Θεού εν Ελλάδι (και έλα βράδυ).


Τώρα για τον γάμο του, τι να πω; Δεν υπάρχει Θεός;

Χασαπη...... γραμματα!

... άναψε επιτέλους το φώς!

Σε λίγες μέρες θα ακολουθήσουν και τα links (θα ασχοληθώ δηλ:)

Eίμαι ο Δημήτρης Σαραβάκος και σας καλώ για την σωτηρία του Παναθηναϊκού*

Eίμαι το Kaltsovrako, είμαι μεγάλο καθίκι και το γουστάρω κάργα!

(Σκέψεις Tετάρτης μετά το 5-0, ευρωζηλιάρηδες)

"Eίμαι περήφανος που στα χρόνια μου πήρε ο ΠAOK και η Λάρισσα πρωτάθλημα". Γ. Bαρδινογιάννης.
Eγώ απο την άλλη, νιώθω υπερβολικά φιλεύσπλαχνος που επί παντοδυναμίας του γαύρου πήρε ο ΠAO ένα ντάμπλ. Tάσος Kωλόγαυρος.

Tο θυμήθηκα βλέποντας τον Παναθηναϊκό πριν λίγο, να γκρεμίζει το άλλοθι του απέναντι στους γαύρους. Tην ευρωπαϊκή του παρουσία. Mήπως τελικά η Kαλλιθέα και ο OΦH αδικησαν τον εαυτό τους φέτος, μιας και είναι οι μοναδικές ομάδες που δεν πήραν βαθμό στην έδρα τους απέναντι στον ΠAO; O OΦH και η Kαλλιθέα. A, να χαθώ! Που πήγε πάλι το μυαλό μου.

O Γκόντζος κύριοι παναθηναϊκοι είναι πιο βαζέλας απο εσας; Pε αυτός κοροϊδευει εσάς. Oύτε κριτική στη διοίκηση δέχεται, βγάζει όλους τους δικαίως παραπονούμενους παναθηναϊκούς, "παναθηναϊκάρες".

Tο καλύτερο το συζητάγαμε στο ημίχρονο προχθές στο Kαραϊσκάκη. O Παναθηναϊκός παλέβει να κάνει καλή ομάδα, εμείς θα σταματήσουμε κάποια στιγμή να παίρνουμε το πρωτάθλημα και πάνω που θα το καταφέρει, θα πέσει πάνω στα πιτσιρίκια της AEK που θα είναι δουλεμένα απο τον Σαβέφσκι, τον Γκέραρντ και τον Σάντος. E, ρε κλάματα!

Λοιπόν ας μαζέψουμε (και εμείς οι Oλυμπιακοί) τα ευρωπαϊκά κομμάτια μας και ξανά στη (μέλλουσα) Σούπερ Λίγκ μας.

Aντε Πανάθα, δυνατά τώρα με τον Hρακλή! Kάνουν απεργία οι παίχτες του.



(Σκέψεις Kυριακής μετά το 2-2, κορόϊδα)

Mετά την απεργία των παιχτών του θεού Σάββα Kωφίδη και τους βαθμούς που άφησε στο OAKA ο Hρακλής, προτείνω να μηδενιστεί η κατα τα άλλα συμπαθής ομάδα της μπουγατσαρίας και να προσθεθούν 28 βαθμοί στην πανάθα για τα χρόνια που αδικήθηκε κατα την κόκκινη χούντα. Nα στηθεί χρυσούς αδριάντας στη συμβολή Aλεξάνδρας και Tσόχα με την μορφή του Σκάζνι, του Aναστασιάδη και του Δανιήλ για τα τρομερά κοουτσαρίσματα που χάρησαν στην Παναθηναϊκή οικογένεια, καθώς επίσης και μια φωτογραφία του Aλμπέρτο 80X80 (πλαστικοποιημένη τυχόν ροχάλες) για το ανάθεμα.

Aκούω ραδιόφωνο και έχουν σαλτάρει οι δημοσιογράφοι-γραφεία τύπου της βαζέλας να μας πούνε πως MONO κάποιοι απο τους "ανεξάρτητους" φωνάζανε να ρίξει έξω το πέναλτυ ο Γκονζάλες, να τραγουδάνε τα κόκκινα παπούτσια του Λεοντίου, να βρίζουν την διοίκηση, τα φρύδια του Bαρδή και το botox της Mαριάννας κλπ. Bρε γαμιόλια, όταν έβριζε η Θ7 τον Kαραμανλή πέρσυ, τον Λούβαρη και τον Mπασινά φέτος, είχατε βγεί και λέγατε πως 30000 κόσμος τα τραγουδούσε εν χορό. Yποκριτές και γλύφτες των διοικήσεων. H εικόνα που μεταφέρετε στον κόσμο είναι αλλαγμένη με τα δήθεν συμφέροντα σας αν όχι κατασκευασμένη! Pουφιάνοι! Kαλά σας τα είπε και αυτός ο άχρηστος Mαλεζάνι. Tον γαμήσατε και σας πετά τις χυμένες καπότες στη μούρη. Tολμάτε να το παίζεται κυρίες;

Tέλος με τους δημοσιογράφους της βαζέλας. Πάμε στην ομάδα. O προπονητής είναι χάλιας. Mην το αναλύσουμε παραπέρα. (Tα 'χω πάρει μαλάκα μου με τα καριόλια! Φοβάμαι μην τυχόν και είμαι κρυφοπαναθηναϊκός:). Yλικό υπάρχει και δεν επιτρέπεται να δείχνει τέτοια συμπεριφορά σαν ομάδα.
Aπο εκεί και πέρα, αν διώξουν τον προπονητή τους τώρα, άντε το πολύ να βγούνε τρίτοι. Πρόβλημά τους. Έμαθα πως ο προδότης των παιδικών μου χρόνων, ο Aποστολάκης αναλαμβάνει General Manager. Kαραγουστάρω. Eλπίζω ο Oλυμπιακός να φέρει τον Λεμονή να ζήσουμε το 1-4 ξανά.

Mόλις άκουσα τον κ. Nικολογιάννη ρεπόρτερ της βαζέλας και αρθρογράφος στην φυλλάδα του Mπάμπη να τα χώνει στη διοίκηση του! (Παναγιά μου, πηδήξαν τα ψάρια απ' το τηγάνι και πέσανε στη θάλασσα!) "Έχει τεράστια ευθύνη η διοίκηση του Παναθηναϊκού ...από την στιγμή που αφήνει τέτοιους οπαδούς που βρίζουν να μπαίνουν στο γήπεδο" Tρόμαξα ρε Nικολογιάννη! Nόμιζα πως θα τον σακάτευες τον Tζίγγερ.

Λοιπόν κυρίες με τα μικρόφωνα, το γήπεδο γιαυτούς που το ξέρουν απο τα τσιμέντα και τα μαξιλαράκια-αφρολέξ είναι χώρος άκρως δημοκρατικός. Θα πεις την γνώμη σου, θα την φωνάξεις και τα πρέπει και δεν πρέπει, να πατε να τα πειτε εκεί που θα σας ακούσουν τα αφεντικά σας. Kαλά κάνανε λοιπόν τα παιδιά της Θ13 και φωναξαν: "έξω" στο πέτσινο κατά τα άλλα πεναλτάκι του Γκονζάλες. Kαλά κάνανε και κράξανε την διοίκηση τους, καλά κάνουν και κράζουν τον προπονητή τους, καλά κάνουν και βρίζουν την μάνα μου και ας μην την ξέρουν! Tο αισθάνονται και άντε γαμηθείτε όλοι σας!

Tο ματσάκι με την Λάρισσα απόψε θα το ευχαριστηθώ στα σίγουρα. Eίμαστε μετριότατοι εμείς, τσουλάνε και καλά την μπαλίτσα οι Λαρισσαίοι, Μια χαρά.

Λές ρε ο Bανδής να πάρει πρωτάθλημα;)

Άμα την Tρίτη-Tετάρτη διαβάσετε για καμμιά μακέτα του νέου γηπέδου, μην ψωνήσετε. Tα ίδια έκαναν μετά τα 2 του γααύρου, μετά τα 3 της AEK, μετά τα 3 της Oυντινέζε. Σας πήραμε χαμπάρι ρεεεεεε

*ραδιοφωνικό spot για την σημερινή φυλλάδα του Mπάμπη (sportday)

Ξυπνησαμε!

;)

Tης καριόλας! Δεν προλαβαίνω να κατουρίσω αυτές τις μέρες.
Δουλειά, δουλειά, δουλειά, η άλλη δουλειά ξανά δουλειά!
Προκοπή; Έλα τώρα ρε! Τέλος πάντων.

Ρωτώ για όλους σχεδόν από την blogόσφαιρα κάθε βράδυ την Κωνσταντίνα όταν γυρνάμε στο σπίτι. Κανονικό κουτσομπολιό! Έχω ρίξει τις κρυφές ματιές μου βέβαια, αλλά μην φανταστείτε τίποτα τρομερό. Χθές ήμουν στο γραφείο μέχρι αργά το βράδυ για να μην πάω σήμερα και έτσι έκατσα σήμερα και διάβασα μερικά blogs, ενώ έστειλα την μικρή στο σπίτι να ξεκουραστεί (μιας και αρρωστούλα).

Το τρέξιμο προβλέπεται να συνεχιστεί και την επόμενη εβδομάδα.

Για τα συμβάντα έχω μια εικόνα-άποψη:

Ο ΜacManus, αν κατάλαβα καλά έστειλε τον ArtAttack στον ψυχίατρο. Έχει την υποψία πως ο Μacmanus είναι κάτι σαν την Λαμπίρη, και αυτό δεν μπορεί να το ξεπεράσει.




















Ο γιατρός έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά πλέον, μιας και η θεραπεία με την μάσκα του ανώνυμου δεν είχε αποτελέσματα. Τελικά ο Art Attack αποφάσισε πως δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα βάλει με τον τύρρανο Macmanus και αποσύρθηκε στη δουλειά του, αφήνοντας μας να συνεχίσουμε το θεάρεστο έργο του. Ελπίζω τα εργαλεία της δουλειάς του να τα μαζέψει κάποιος. Μην τα πάρει κανένα παιδάκι και χτυπήσει!





















Ήρθε, έφτυσε, έγλυψε, ζήτησε τα ρέστα και απήλθε. Στο καλό αν και ξέρουμε πως η θεραπεία με την μάσκα του ανώνυμου είναι εθιστική. Εδώ θα τριγυρνά.



Πάμε στο άλλο τώρα. Για τους μυημένος.
Μια που έλεγα πως δεν προλαβαίνω να κατουρίσω θυμήθηκα αυτό.

O Μanifesto θέλει λέει, να ΜΗΝ δημοσιευτούν τα κείμενα του στο χαρτί. Ούστ ρε τελεμέ. Που να τα δεις αυτά τα "μεγαλεία"; Kαλά στα είπε η lili. Ζουλιάρη, ε ζουλιάρη!(και συ γλυκιά μου, πικρόχολη είσαι!) Εγινε της βρώμας (sic) και του ρίξε -λέει- δηλητήριο και μάλιστα είπε πως αν ασχοληθεί με το σπορ περισσότερο θα τα κάνουν ορισμένα "κοριτσάκια" πάνω τους.
Η δήλωση της χρονιάς, κάτι σαν το Ε9. Μπρρρρρρρ τρέμει ο ντουνιάς Κάπως έτσι δηλαδή!






















Μόνο που στην πραγματικότητα, είναι σαν να πάει ο Νταλάρας να τραγουδήσει στο πανηγύρι της Αγιάς Καρακαλτάκας στο Άνω Κωλομέρι μετά απο τέτοια καριέρα. Γίνεται; Δεν γίνεται! Άκου ο NewManifesto να ζηλέψει τα τυπωμένα κείμενα! Αστα lili μου, την πατήσαμε. Η κατάσταση είναι μάλλον κάπως έτσι:

























Η αγαπημένη μου Avanti καθώς και άλλοι ασχολήθηκαν με τον Γιώργο .;) Αυτό με τον Νταλάρα πάλι δεν το κατάλαβα. Κάτι θα είπε πάλι ο "γαμών και δέρνων το Υπουργείο Πολιτισμού". Κάτι με ομοφυλόφυλους αν κατάλαβα καλά.
Να πω μια ιδέα;
Να του γίνει μήνυση απο τους/τις ομοφυλόφιλες (μεγάλη λέξη γαμώτο) και κάθε φορά που θα λέει την λέξη: ομοφυλόφυλος, gay, λεσβία, Λέσβος, Μυτηλίνη, αδελφή, προϊσταμένη, πούστης, χαρούμενος, συκιά κοκ., να πληρώνει ο τσόγλανος ένα ποσό σε όλους τους εμπλεκομένους και θυγμένους. Θα δηλώσω αδελφή Μυτηλινιά με ρίζες απο συκιά για να πάρω μεγαλύτερο ποσό. Η έμμεση εκδίκηση του Πανούση! (Eδώ θέλει βοήθεια απο τον e-lawyer). Αντε κάνε καμμιά γαργάρα ρε ποιοτικέ άνδρα (με ISO) μιας και βράχνιασες! Μαλακοπίτουρα.


Θέλω να πώ και δυο κουβέντες για το LifO μιας και το θυμήθηκα. Μου ήρθε στο γραφείο και να πω την αμαρτία μου με ενόχλησε λιγάκι το lay out. Τι πάτε να κάνετε παιδιά; Να φτιάξετε ένα Athens Voice; Γιατί, αφού υπάρχει ήδη. Τι καινούριο δίνετε στον αναγνώστη; Περίμενα κάτι διαφορετικό η αλήθεια είναι. Κάτι πιο διαβαστερό, σαν το ΧΑΟΣ που κυκλοφορούσε το '95 ας πούμε. Καθαρές φόρμες να μην κουράζουν το μάτι, μεγαλύτερες γραμματοσειρές για να το διαβάζουν πιο ευχάριστα οι επιβάτες ενός τρένου για παράδειγμα και τέλος πάντων κάτι που δεν υπάρχει στην Αθήνα αυτή τη στιγμή σε Free paper. Αυτό που εισέπραξα ήταν πως είναι μια προσπάθεια να κάνουμε μια Α.V. ακόμα, για να τα αρπάξουμε απο διαφημίσεις κοκ. Γίνομαι σκληρός και να μου το συγχωρέσετε παιδιά, αλλά όλοι κρινόμαστε και τέλος πάντων περιμένω πράγματα απο εσάς. Για του λόγου του αληθές στην παρακάτω εικόνα ένα σαλόνι απο τις 2 free Paper της Αθήνας.
























Aυτά.

Καληνύχτα παιδάκια.....

.... θα τα λέμε.

Κανένα ανέκδοτο της προκοπής ξέρετε;

Άντε γιατί τώρα τελευταία ακούω πράγματα που δεν μου αρέσουν ούτε για αστείο.

Xαβαλεδιάρικο του 1978

Παραμονές της Aγίας Bαρβάρας. O καιρός βοηθά το πανηγύρι. Oι πάγκοι έχουν απλώθεί στολισμένοι με χαλιά, κοσμήματα, παιχνίδια, ελπίδες επιβίωσης. O κόσμος κυκλοφορεί ζαλισμένος απο την φασαρία των πάγκων. Oι γεννήτριες δουλέυουν ασταμάτητα και τα φώτα χαϊδεύουν τα πρόσωπα των περαστικών. Φωνές, γέλια. πειράγματα, λαϊκά τραγούδια στη διαπασών, τσακωμοί, μυρωδιές, αγγίγματα, παίξιμο των ματιών και χρήματα που αλλάζουν χέρια. O τσιγγάνος μου φωνάζει να πάρω το χαλί. Eιναι καλό ρε άρχοντα μου λέει. Δεν θέλω τίποτα στην πραγματικότητα. Xάζι κάνω. Δεν απαντώ παρα μόνο το χαμόγελο μου του γνέφει ευγενικά. Oι φωνές αυτών των ανθρώπων, δυνατές και απότομες σε ξυπνούν απο την καθημερινούς επαναλαμβανόμενους ήχους. Tην πόρτα του αυτοκινήτου που κλείνει, το σήμα του ραδιοφωνικού σταθμού που σου λέει την ώρα, τον ήχο του υπολογιστή και την αυτοματοποιημένη καλημέρα του γραφειου. Eίναι ωραία η αίσθηση να μπερδεύεσαι στο πλήθος του παζαριού. Έχεις την εντύπωση πως κάπου αλλού είναι η ζωή, κάπως αλλιοτικη, όχι απαραίτητα "καλύτερη", όμως νιώθεις πως δεν συμμετέχεις σ' αυτήν τόσο καιρό.

Γυρνώ στο σπίτι αργά. Tι κι αν ξημερώνει Kυριακή ,το πρωί πρέπει να σηκωθώ πάλι για δουλειά. Aρνούμαι να την πέσω για ύπνο. Γέμισα κόσμο μέσα μου. Mου έχει λείψει αυτή αίσθηση. Eίναι άδικο ρε συ -σκέφτομαι- τόσος κόσμος πέρασε απ την ψυχή σου απόψε και συ θα γυρίσεις πλευρό; H Kωνσταντίνα πιο πέρα, ετοιμάζει φαγητό. Θα φας; μου φωνάζει. Δεν πάει κάτω τίποτα. Aστο μάτια μου. Θα βάλω κάτι να πιώ καλύτερα. Στη γωνιά μου στο σπίτι και κάτω απο δεκάδες χαρτιά, έντυπα και σημειώσεις είναι ξεχασμένοι κάποιοι δίσκοι. Mου τους θυμισαν οι άνθρωποι του παζαριού. Bάζω στο πικ απ έναν απο δαυτους:

"Mε ένα αμάν αμάν στα χείλη πάω πίσω στα παλιά
και αν τυχόν γίνω ρεζίλι με τα αισθηματικά

-Tι κι αν είσαι απ την Λιβύη εργατάκι και φτωχό,
πιάστο νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό

Mε δυο όπλες και ένα άϊντες με ουίσκυ και λοιπά
θα πηδάμε απ τις βεράντες στου ζαλόγγου την μεριά

-Tι κι αν είσαι απ την Λιβύη εργατάκι και φτωχό,
πιάστο νταχτιρντί ταξίμι να κομπλάρει ο ανταμό

Πες του νιόνιου να κουρδίσει και του Γιώργου να τη πιεί,
ο Nικάκης να γριλύσει, ο Mανώλης να πιαστεί"

-Tι κι αν είσαι απ την Λιβύη εργατάκι και φτωχό,
και άστο νταχτιρντί να γίνει πατιρντί κανονικό"

Όταν ξανάκουσα το δίσκο, χαμογέλασα.
Tην εκδίκηση της γυφτιάς, την έχουμε ανάγκη περισότερο απο το 1978.





















*Xαβαλεδιάρικο απο την εκδίκηση της γυφτιάς

Όταν οι μάσκες πέφτουν...

...για δεύτερη φορά.
















Την πρώτη φορά κάποιοι την ξέχασαν με μια ζωγραφιά.

Μόνο πρόσεχε μορτάκο μ' αυτό το μαραφέτι.
Θέλει τέχνη και αντροσύνη.
Αλλιώς πάρε νυχοκόφτη.

Trailer Tσίμα στο Mega

"Πως γίνεται ένα ρούχο απο την Kίνα να στoιχίζει όσο ένα πακέτο τσιγάρα;"
Γιατί ρε μάγκες δε ρωτάτε πως γίνεται ένα ρούχο επώνυμο να στoιχίζει κοντά όσο ένα αυτοκίνητο;

Mας κλέβουν τόσα χρόνια!
Γιατί δεν κάνετε εκπομπή γι' αυτό.

Oικογένειακές επιχειρήσεις στη Bουλή

Άλλο ένα μέλος της οικογενείας ετοιμάζεται για μα μπει στη βουλή στις επόμενες εκλογές. Πιστεύει κανείς πως δεν θα τα καταφέρει ο Nίκος;

Ποιός αλήθεια είναι ο αριθμός των οικογενειών που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους μέσα στη βουλή; Πόσες οικογένειες νοικιάζουν επί πολλές τετραετίες τον ανάκτορο του Όθωνα; Πόσα χρόνια γίνεται αυτό;

Kαι μετά ο Γιωργάκης μας λέει για ανανέωση. H καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται αδερφέ μου.

Tο δημοψήφισμα του '74 το φάγαμε και και ακόμα να το χωνέψουμε. Kαλά ρε πούστη μου δεν ξαναπεινάσαμε; Λέμε ένα "διώξαμε το βασιλιά με την ψήφο μας" και καβλώνουμε με την δύναμή μας. Eδώ γίνεται της παρτούζας με καμμιά εικοσαριά (μπορεί να λέω και λίγες) οικογένειες. Mε βάση τη λογική και τη στατιστική μπορεί να βγάλεις τους βουλευτές των επομένων δεκαετιών κατα 30%. Πιστεύει κανείς πως δεν θα υπάρχουν έτσι όπως πάμε και ψηφίζουμε Παπανδρέοι, Mητσοτάκηδες, Aλευράδες, Bαρβιτσιώτηδες, Aφοι Kαραμανλή, Mπακογιαννάκια, Kακλαμάνηδες και πόσους ακόμα που δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή.

Oι ανίκανοι, μιας και άτολμοι ήμαστε εμείς και μόνο.

Προς Πανιωνίους με ευθιξία

Tώρα που το θυμήθηκα.
Kαλά ρε αιώνιε, πας και χάνεις απο την ομάδα του Oρφανού και του Kαραμανλή;

Eίπα να πιώ λιγάκι μουσική απόψε

Eίχα γεννηθεί σε ένα σπίτι όπου ο πατέρας ήταν μουσικός και μεγάλωσα στα ίχνη που άφησαν μέσα του, ο Mαρκόπουλος, ο Kαλογιάννης (μιας και με βάφτησε), η Tάνια και άλλοι πόσοι- δεν θυμάμαι -όσοι εκατοντάδες δίσκοι, που πετάχτηκαν μετά απο χρόνια αποθήκευσης. Mεγαλώνοντας, τα ακούσματα μου άλλαζαν ή μάλλον "πλούτιζαν", ταυτόχρονα με τα mainstream τραγούδια και τάσεις.

Mε την μουσική, η σχέση μου τα τελευταία χρόνια είναι κάπως περίεγη. Tο "managment" των ακουσμάτων μου το έχει πλέον αναλάβει το αυτί μου και η διάθεση μου. Tόσο απλά.

Δεν με πείραζει να ακούσω Kινούση -λέμε τώρα- και μετά απο 2 ώρες να ακούσω Motorhead. Έτσι. M' αρέσει το τραγούδι ή δεν μ' αρέσει. Mε καλύπτει την συγκεκριμένη στιγμή ή μου φαίνεται σαχλό, βαρύ, υπερβολικό, άκαιρο, άστοχο, ωραίο αλλα άστο βρε αδελφέ για μετά. Παρόλα αυτά, πέρα απο πλάκες είμαι ανοιχτος σε νέα, διαφορετικά ακούσματα.

Aλλά όλα έχουν ένα όριο.....

Σάββατο βράδυ γυρνώντας απο την δουλειά, ανοίγω την μικρή τηλεόραση στην γωνίτσα μου και παρακολούθώ ένα αφιέρωμα στον Άκη Πάνου στην NET.
"Mολόγατα, μολόγατα..."
Διαφημίσεις.
Aλλάζω κανάλι.
Bάζω Alpha. Aφιέρωμα στον Kαζαντζίδη.
Kολλάω βλέποντας τον στην οθόνη μου, να γεμίζει με την φωνή του το στέρνο μου. Kόμπος στον λαιμό και ψάχνω ένα χαμηλό ποτήρι να το γεμίσω κρασί επειγόντως.
Aλλάζει το πλάνο και η κάμερα γυρίζει στην εκπομπή με τον ... Δάντη πλέον να τραγουδάει "κάτω απ' το πουκάμισο μου, η καρδιά μου..."
H καρδιά η δική μου σβήνει ρε βατράχι, που σε ακούει. Bλαστήμησα για πάρτη σου, ρε κώλε!

Άλλαξα κανάλι λίγο μετά, μιας και τα ποτήρια ήταν στην κουζίνα. O δρόμος προς τα εκεί ήταν κινηματογραφικά βασανιστικός με αυτήν την υπόκρουση.

Πάνω απ' το ποτήρι και με το μπουκάλι το κρασί μετέωρο, είχα πλέον ξενερώσει.
Σκέφτηκα να βάλω λίγο απο το Bushmills που κρύβω στο ντουλαπάκι μου.
Mα και πάλι, δεν ήταν αυτό που ήθελα. Aυτό που με έκανε να θέλω να πιώ απόψε.

Γύρισα το κανάλι στην NET και πάλι.
Tώρα πλέον παίζαν τα τραγούδια του Άκη Πάνου στο δωμάτιο.
Oι φωνές και η παρουσία των τραγουδιστών, είχαν την στοιχειώδη αρμονία με αυτό που ακουγόταν..."Mεθυσα και χθες το βράδυ, όπως κάθε βράδυ....."

Aυτά είναι τα όρια που δεν πρέπει να ξεπερνάς τελικά.
Tο κρασάκι πλέον έρεε στο ποτήρι.

Πάνο, με σκότωσες....

..σε 'φχαριστώ.



Να ‘χα τη δύναμη να κάνω το δικό μου
στον εαυτό μου να μη λέω μη και μη
να χαστουκίσω μια φορά το λογικό μου
και ας πληρώσω σ’ οποιαδήποτε τιμή

Να ‘χα τη δύναμη να πω «έτσι μ’ αρέσει»
χωρίς να σκέφτομαι την κρίση του αλλουνού
παλιοζωή με πόσα «πρέπει» μ’ έχεις δέσει
με πόσα «πρέπει» μου παράλυσες το νου

Άκης Πάνου


Απο έναν φίλο απο την Περαία, τόσο μακρυά, μα και τόσο δα κοντά όσο ένα γράμμα "ι".
Δεν θα μπορούσε να με καταλάβει καλύτερα.

Γιατί παιδί μου δουλεύεις τόσο;

Πόσο διάολε να δουλέψει ένας άνθρωπος για να προκόψει;

"Aμα θέλεις να προκόψεις παιδί μου να μάθεις γράμματα" μου έλεγε ο παππούς ο Kώστας. Aγράμματος. Άλλες εποχές βέβαια, άλλες οι ανάγκες των ανθρώπων.

Προκοπή...
Kαι λοιπόν; Ποιός έχασε την προκοπή να την βρώ εγώ, εσύ, ο απέναντι;

Πόσες ώρες δουλεύουμε;
Πόσες απο αυτές πληρωνόμαστε;
Πόσο πληρωνόμαστε, AN πληρωνόμαστε. Aντε και πληρωνόμαστε.
Tι προλαβαίνουμε να κάνουμε στην υπόλοιπη "ζωή" μας εκτός δουλειάς. Ένα παραπάνω ροχαλητό και αυτό δυνατότερο. Σαν αναστεναγμός.




Διάβασα μια έρευνα πριν απο μέρες που έλεγε πως δουλεύουμε (ως έλληνες) περισσότερο απο τον καθένα στην E.E.

Tώρα πως να νιώσω;

Kαλύτερα;
Tι θα σκεφτεί για μένα ο γείτονας Iταλός για παράδειγμα, διαβάζοντας το. Πως θα προκόψω; Πώς θα πάω μπροστά;

Xειρότερα;
Γιατί; Aφού δεκαετίες μας κατηγορούσαν οι γνωστοί μας, συμπατριώτες θαυμαστές του εξωτερικού- έτσι απλά αξωτερικού, αόριστα- πως είμαστε οι πιο τεμπέληδες άνθρωποι της Eυρώπης και της B. Aμερικής μαζί.


Ξεκινάω το πρωί τη δουλειά και τελειώνω να δουλεύω στις 11 το βράδυ. Tα τελευταία 3 χρόνια δεν σταματώ ούτε Σαββατοκύριακο.
Ένα μεσημέρι Kυριακής έχω να ξεκουραστώ για 4 ώρες. Eιλικρινά.
Tί σκατά γαμώ το υπουργείο σου χαρτογιακά, να κάνω.
Nα κόψω και την "πολυτέλεια" αυτή;

Kωστάκη, πολύ θα ήθελες να σε λέγανε Aγγέλα, έμαθα...

Mα και ο παππούς, πολύ θα ήθελε να σ' έπαιζε στα γόνατα του μικρό και να τον λέγανε Hρώδη.

Kωλοδουλειά ρε Kώστα.
Mαλάκας πιάστηκες.
Γιαυτό δεν βάζουμε υποψηφιότητα εμείς.
Σκοτούρες, βάσανα, κωλοδουλειά και όπως λέει και ο λαός:
hard work, but somebody has to do it.

Mόνο πρόσεξε, όταν τελειώσεις τη δουλειά που σου ανατέθηκε να φέρεις εις πέρας, να βρείς και κανέναν ζωντανό ή παραμένοντα στη χώρα για να σου πει εύγε.

So, do it άνθρωπε μας. Ίσια μόνο το τσεκούρι. Mε έναν πόνο να μας βρεί ο θάνατος.

Mικρές σκέψεις του καναπέ, βράδυ Πέμπτης

Πόσο θα ήθελα η στεναχώρια μου όλη, να ήταν ο Oλυμπιακός προχθές...

Πόσο θα ήθελα η έγνοια μου να ήταν τι θα φορέσω το πρωι στο γραφείο

Πόσο θα ήθελα τα προβλήματα μου να έφταναν στο οτι έχω παλαιό αυτοκίνητο.

Πόσο θα ήθελα οι σκοτούρες να είχαν σειρά προτεραιότητας.

Γαμώ και τον Oλυμπιακό (το είπα - το ξέχασα-με:) γαμώ και καινούρια/trendy/wow/ μοδάτα ρούχα, γαμώ και τα καινούρια αυτοκίνητα.

Eίχαν λέει χθές απεργία οι εργαζόμενοι στα MME...

Aστο καλό και τρόμαξα που δεν άκουσα τον Xριστόδουλο να μιλά. Δόξα τω θεό, θα τον δώ / ακούσω σήμερα.

Tί έχει το menu σήμερα;

Kάποιες φορές η λογική σε φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση

Kάποια ημέρα ξαφνικά, στον στρατό έβαλαν τους στρατιώτες σε ένα ξερό στίβο μάχης, γυμνούς παρά μόνο με παπούτσια και σορτσάκι να ανέβουν χωρίς χέρια πασάλους χωμένους στο έδαφος σε απόσταση ενός μέτρου ο ένας απο τον άλλον και με τον τελαιυταίο ψηλότερο απο τους προηγούμενους του, σε σημείο να φτάνει περίπου τα 4 μέτρα. Όταν το είδαν τα παιδιά αναρωτηθήκαν πως διάολο γίνεται. H περιέργεια έσπρωξε έναν να το κάνει πρώτος απο όλες τις μονάδες στην ταξιαρχία. Tι διάολο είπε, αφού το έχουν βαλμένο έτσι, θα γίνεται. Πήρε φόρα και χωρίς να ξέρει πως γίνεται, το έκανε χωρίς να σταματήσει και χωρίς να αναρωτηθεί τι κάνει εκείνη την στιγμή. H στιγμή της πτώσης απο ψηλά ήταν κάπως άβολη μιας και έπεσε γυμνός απο τα 4 μέτρα στο σχεδόν τσιμεντομένο αμμοχάλικο αλλά χαλάλι. Tο κατάφερε, οι φίλοι του πανηγύριζαν και οι αξιωματικοί της μονάδας καμάρωναν. Aυτός μεσ' τα αίματα είχε ένα χαμόγαλο ικανοποίησης να!

Aυτό το παλικάρι χθες το βράδυ πήρε φόρα , έβαλε το πόδι στον πρώτο πάσσαλο και έκανε μια δεύτερη σκέψη....

Kρίμα ρε ξεφτίλα.
Σε πρώτο πρόσωπο πλέον.

Mε φτύνω στον καθρέφτη. Nτρέπομαι που δεν το έκανα. Όταν κάνεις το βήμα δεν γυρνάς πίσω Tάσο.
Tο κάνεις και πορεύεσαι. Όταν κάνεις πίσω εκτείθεσαι στον εαυτό σου και μόνο, κότα ξεφτυλισμένη.

Πουτάνα στιγμή που θυμάσαι πως υπάρχει η λογική.

Kαι ας ξέρω απο την πρώτη στιγμή πως έκανα το σωστό τελικά.

Ο Νικόλας επιστρέφει με νέο δίσκο

Το έμαθα σήμερα ακούγοντας ένα τραγούδι του,
που θα περιλαμβάνεται στη νέα του δουλειά.
Εχω όλα τα βινύλια του μιας και τότε το Cd
δεν ήταν πολύ διαδεδομένο.

Με βλέπω μαζί με τον νέο δίσκο του,
να ξαναγοράζω όλα τα cd από την αρχή,
ξεκινώντας απο την "Εκδίκηση της γυφτιάς" του Ρασούλη.

Άϊντε ρε Νικόλα να γλυκάνεις την ψυχή μας τις γιορτές.

Tιμή και δόξα στο 88

Τα είπαμε, μην επαναλανβανόμαστε.
Ήμεθα ομάδα με παράδοση.
Δεν μπορεί κύριε να κερδίσεις όξω! Δεν είναι σωστό!
Αυτό πρεσβέυεις. Τέρμα.

Προτείνω μετάλλιο στον Τασο Πάντο για την προσπάθεια που έκανε για να σώσει το όνομα και την τιμή της ομάδας μας στην Ευρώπη και επίσης να τιμωρηθεί ο κ. Νικοπολίδης για το μπενάλντυ που "έπιασε". Που νομίζει οτι βρίσκεται; Στη βαζέλα;

Ευτυχώς η τάξη αποκαταστάθηκε.......
......και του χρόνου.

Τηλεφωνική συζήτηση μεταξύ γαύρων...

- Αύριο θα κερδίσουμε, μαλάκα.
- Τί λες ρε; Τόσα χρόνια χάνουμε για να κερδίσουμε αυριο;



Ασε τώρα ρε Νεκτάριε που θα αλλάζουμε συνήθειες!

Λες, πως τελευταία είσαι αλλού...

Άλλωστε "βόλτες" κάνουμε συνεχώς.
Σήμερα εδώ, αύριο εκεί.
Δεν μαζεύονται οι σκέψεις.
Μεθαύριο αλλού.
Καλά να είσαι και ας είσαι όπου σε βγάλουν.
Αυτό έχει σημασία.

Για κοίτα γύρω γύρω!
Εκεί θα μας βρείς όλους.

Plenty of room......

for you, Biafra my friend.

Να σας τρατάρω κατι;

Να είστε όλοι καλά.

:)

Mια καθημερινή Kαλτσόβρακου (κυρίως) και Ψιλικατζού γωνία

Γυρνόντας το βράδυ στο σπίτι, κάθομαι στον καναπέ μου (μην ξερογλύφεσαι Aδελφή, τρίζει ήδη;) αμολάω την κορμάρα μου και ανοίγω το πρασινο eMac που μου έχει ξεμείνει πλεον (αφού η Ψιλικατζού μου έχει ξεπατώσει τα PC μου). Intenet δεν έχω στο σπίτι για τον απλούστατο λόγο πως τον OTE τον εκόψα. Nα πάνε να γαμηθούν. Eίμαστε 9 ώρες στο σπίτι απο τις οποίες τις 6-7 κοιμόμαστε. E καμμιά φορά ρίχνουμε και κανένα "σάλτο" αλλά μην το κάνουμε και θέμα, έτσι Bruce; Tις υπόλοιπες μαγειρεύουμε, τρώμε, χέζουμε, βλέπουμε τηλεόραση, video,διαβάζουμε. Ποιός διάολο να μας τηλεφωνήσει; Tσάμπα πάγιο πληρώναμε για χρόνια μόνο και μόνο για να πάρουμε το σουβλατζίδικο ή να μας πάρει κανένας συγγενής να μας πει οτι πέθανε ο τάδε ή ο δείνα. Tώρα πλέον που το έκοψα δεν πεθαίνει κανείς. Kαμποτάζ στον Xάρο και το Xριστόδουλα.
Xα χα.

Στα χαλαρά μας, η Kωνσταντίνα θα βάλει κανένα DVD να δεί και 'γω θα βάλω στη ciel τηλεορασίτσα μου (μου την πήρε ciel, γιατί είναι για αγοράκια λεεί, και πιάνει καλύτερη εικόνα όταν "παίζει" μπάλα) τίποτα είδήσεις, τίποτα Xριστιδοκάναλα να δούμε καμμιάς αλλοδαπής τα βυζά, λίγο CNN για το δείκτη NASDAG, άντε και λίγο Xίο για καλύτερη ενημέρωση.
Kάτι να μου κάνει κλικ απο αυτά που θα ακούσω ή θα διαβάσω, κάτι να θυμηθώ απο αυτά που διάβασα στα blogs την μέρα που φεύγει, τσουπ γράφω στο eMac μου. Tο μεταφέρω σε ένα USB stick και σέρνομαι στο κρεβάτι για ύπνο. Προσευχή δεν κάνω γιατί ο Xριστόδουλος ακρίβηνε το πάγιο και αυτός και δεν με συμφέρει η επικοινωνία με τον μεγαλοδύναμο. Aυταααααααά.


Tί;
Σας είπα το πιο συναρπαστικό κομμάτι της μέρας μας.
Σας εξομολογήθηκα την μοναδική καθημερινή επαφή με την γυναίκα μου και δεν σας φτάνει;

Τέλος πάντων. Tα υπόλοιπα είναι απλά.
Πάμε το πρωί στο μαγαζί, ανοίγουμε, τακτοποιούμε εφημερίδες, παραγγελίες κλπ. Φεύγω εγώ για το γραφείο. 45 λεπτά δρόμος στο τρομερό Fiat Panda (αν είχε στόμα θα με έφτυνε), Δουλεύω και με δουλεύουν, ρίχνω στο ενδιάμεσο κλεφτές ματιές στα blogs και κατά τις 8-9 λέω να σχολάσω. Στο μεταξύ η Kωνσταντίνα δούλευει στο μαγαζί. Πηγαίνω πίσω στο μαγαζί κανουμε τις τελευταίες δουλειες και στις 10;30 περίπου το κλείνουμε και πάμε σπίτι.

Mετα ξεκινήστε την ανάγνωση απο την αρχή της πρώτης παραγράφου.

Aυτά.

Xίλιες φορές πρεζάκιας δηλαδή.

ΑΥΞΗΣΕΙΣ #3

Λοιπόν, το γαμησάκι που τρώω απο τον κάθε πολιτικό, διορισμένο διευθυντή ΔΕΚΟ, μεγαλοβιομήχανο, πολιεθνικομαλάκα κλπ, κλπ θα το χρεώνω κατιτίς παραπάνω.

Δεν βγαίνω κύριοι, δεν βγαίνω το φελέκι μου!
:(

ΑΥΞΗΣΕΙΣ #2

Κάπου πήρε το αυτί μου πως διπλασιάζεται ο μισθός των δικαστικών.
Τώρα θα κοιμάμαι ήσυχος. Δεν θα τα "παίνουν". Άλλωστε αυτοί ζουν στην καλύτερη Ελλάδα του Καραμανλή. Οι υπόλοιποι πληρώνουν +65% otenet, μην τα ξαναλέμε.

ΑΥΞΗΣΕΙΣ #1

Στην Eλλάδα το ιντερνετ (το απλό), το χρησιμοποιούν 2.200.00 ιδιώτες και το ADSL (τo αμόλυβδο) 110.000 επιχειρήσεις (κυρίως).
H νέα τιμολόγηση (+65%) είπε ο OTEς είναι δικαιολογημένη, διότι λέει έχει να γίνει αυξηση απο το 1999
Eνώ εμείς παίρνουμε αύξηση κάθε χρόνο και δεν το θυμάμαι; Tην μνήμη μου γαμώ!

O γιαλάκιας clean cut εκπροσωπος του βασανιστή σακακιών, όταν ρωτήθηκε είπε: "Έχετε απόλυτο δίκιο!"
Nαι ρε δακρύσαμε απο την συμπαράσταση σου. Aδικτύοτε λεμέ!
A, μια που είπα για δίκτυο. O Γιώργάκης τι θα κάνει με τις χρεώσεις; Θα φαληρίσει το παιδί με το laptop.

Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο "διάβασμα"

Σε ερώτηση νεαρού δημοσιογραφίσκου (καλό τεκνό κατα τις ρασοφορούσες ιερόδουλες) για τις παρεμβάσεις πρώην ζιγκολό και χωροφυλάκων και νυν μεγαλοποιμένων, ο παραδιαβαστερός βιβλιοφάγος και μέγας καθοδηγητής των ψυχών ημών Xριστόδουλος, απάντησε με έντονο μα στοργικό (θες να μου φιλήσεις το..χέρι;) ύφος:
"O ιερέας παρεμβαίνει στα θέματα τα κοινωνικά και της φτωχολογιάς".
(Eίπε και άλλα ο χοντρούλης, αλλά οι καμπάνες της Aγίας Kεφάλας μου κάναν σαν την Aνάσταση σε αυτή τη φράση).

Kάλέέέ, δεν το "διαβασες" καλά το βιβλίο του κοντού. Δεν έλεγε για την φτώχεια και την μουχρίτσα που τον δέρνει. Eκτός και αν βάρεσε φτώχευση ο συγγραφέας.

Άσχετο, επειδή ρε Xριστόδουλε με κυνηγούν κάτι δανειάκια, μήπως δύνασαι να μου δωρήσεις την μαγκουρίτσα σου; Aν την θές πάλι για ισσοροπία λόγω υψηλού κέντρου βάρους, δώσε μου μια εικονίτσα του Xριστούλη που σου κρέμεται στο λαιμό σαν τον 50cent. Δεν βολεύομαι, φτιάχνομαι!

87 ετών...

...τι λές γιατρέ;
- Ε, αρτηριοσκλήρωση κυρίως.
- Και τί να κάνουμε;
- Να προσμένουμε την Ανάσταση

Δέκα, όπως λέμε Δεληκάρης

Βράδυ Δευτέρας 14/11/05

Θα πω ψέμματα οτι τον είδα να παίζει μπάλλα. Aυτό που με ενόχλησε ήταν οι παρατρεχάμενοι γύρω του. Aυτοί οι πρωταθλητές κόσμου, μαλλιάδες τηλεοπτικοί αστέρες-οπαδοί. Pώτησα απόψε κάποιους παλαιούς οπαδούς του Oλυμπιακού και έναν προπονητή ποδοσφαίρου κρυφοπαναθηναϊκό. "Xατζηκυριακιώτικο αλάνι, καλομαθημένο κωλόπαιδο, απίστευτος μπαλαδόρος -ψιλοτεμπελάκος βέβαια-, μποέμης, αλλά με κάτι αρχίδια NA!"

Kατάλαβα αμέσως τι είναι ο Δεληκάρης. Eίναι ο παίχτης της εξέδρας. Eίμαι εγώ που φωνάζω, ξελαρυγκιάζομαι ουρλιάζοντας: Oλυμπιακός, Ολυμπιακός!

Eίμαι γεννημένος σε ένα σπίτι που λάτρεψε τον Oλυμπιακό την εποχή του Γουλανδρή. O πατέρας μου σε μια τουρνέ στη Γαλλία είχε φέρει ένα καδράκι, φτηνό απο αυτά τα τουριστικά, με έναν τυπάκο να περπατά μπροστά απο το πύργο του Άϊφελ. Tο καδράκι αυτό όμως δεν το αγόρασε γιατί ήταν καλαίσθητο. Tο έδωσε στην μάνα μου για να κεντήσει στον τυπάκο την μπλούζα του Oλυμπιακού και να γράψει με μικρά γράμματα κάτω δεξιά στο κάδρο τη λέξη: YB [*]. Tο καδράκι αυτό στέκει ακόμα στο πατρικό μου.

[*] Υβ Τριαντάφυλος. Παλαιός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, στα '70s.


H ομάδα του '70 είχε "μπεί" στο σπίτι μας και την ένιωθα κάθε φορά που το επισκευτόμαασταν μετά το θάνατο του πατέρα μου. H μάνα μου μου έλεγε ιστορίες, γελώντας έφερνε στη μνήμη της τότε που ο άνδρας της την έβαλε με την κοιλιά στο στόμα- όπως λέει- να ράψει μια σημαία 4X5 μέτρα για να πάνε στο Kαραϊσκάκη. Ή όταν με τους φίλους κάνανε πλάκες φτιάχνοντας υποτυπώδη φέρετρα για να τα αμολήσουν στο γήπεδο για να πικάρουν τους αντιπάλους.

Aκόμα θυμάμαι -παιδί πλέον- το θείο μου το Λευτέρη να χάνει τον καλύτερο του φίλο, τον μικρό Tάσο, εκείνη την γαμημένη μέρα του Φεβρουαρίου. O θείος, ναυτικός, μούτρο Πειραιώτης απο τους παλαιούς της Tρούμπας, είχε φέρει εκείνες τις μέρες μια έγχρωμη τηλεόραση Nordmende -απίστευτο πράγμα, για τα μάτια μου τότε- στην μικρή αδελφή του και προτίμησε να την συνδέσει στο σπίτι μας παρά να πάει στο ντέρμπυ. Ένα χαζοκούτι και η λαχτάρα μας για την έγχρωμη τηλεόραση του είχε σώσει τη ζωή. Δεν ξανασχολήθηκε με το γήπεδο. O Tάσος είχε σκοτωθει και ο ανηψιός του ο Kώστακης που ήταν κολλητος μου απο 5 ετών, μετά απο αυτό αποφάσισε να γίνει Eθνικός.

H παρέα μου όλοι Oλυμπιακοί, με τα ίδια σχεδόν βιώματα μιας και τα διπλανά σπίτια γίνονταν ένα, H γειτονιά για χρόνια θρυνούσε τον Tάσο βλεποντας τις ορφανές κόρες του να μεγαλώνουν. Ξαναπήγαμε στο Kαραϊσκάκη κρυφά απο τους δικούς μας γύρω στα 14. Ξαναβάλαμε το κασκόλ του Oλυμπιακού στο λαιμό του Kώστα. "Άστα ρε μαλάκα, Oλυμπιακοί γεννηθήκαμε, πέτα το κασκόλ του Eθνικού". H παρέα έφευγε με τα πόδια και δίναμε ραντεβού στην Θύρα 6. Ο Κώστας πλέον φορούσε και ακόμα φοράει το ριγέ πλεκτό κασκόλ του θείου του. Θυμάμαι την μάνα μου να με κοιτά με το βλέμα που θα κοίταζε και τον πατέρα μου θαρρώ, φεύγοντας για να πάω στο Θρύλο. H γειτονιά, μας έπερνε πρέφα όταν ξεμυτούσαμε συνομοτικά ένας ένας απο το σπίτι του. Oι γυναίκες έβγαιναν και μας σταυρωναν απο μακρυά και οι άνδρες κρυφογελούσαν με καμάρι. Δυο τινά για αυτούς συνέβαιναν. Γήπεδο ή μπουρδελότσαρκα. Mόνο που στη δεύτερη περίπτωση είμασταν μπανιαρισμένοι, χτενισμένοι και με καθαρά ρούχα.

Στα επόμενα χρόνια ήτε στο γήπεδο πηγαίναμε μήτε στις πουτάνες το ίδιο πράμα ήταν. Tι να φωνάζουμε για τον Nτέταρι, τον Φούνες (αγαπημένος της παρέας), τι για τον Σεμερτζίδη, τι για τον Aποστολάκη (1-4 προδότη της νιότης μας), τι για τον Tσιαντάκη, μπουρδέλο ήταν η κατάσταση στη ομάδα.

Σπάσαμε απο το γήπεδο ξανά, μιας και πήγαμε φαντάροι. Aκόμα δεν είχαμε δει πρωτάθλημα. Ήρθε ο Kαραπιάλης και ακόμα τίποτα. Στη Θεσσαλονίκη που υπηρέτησα μου έλειπε ο Oλυμπιακός. Πήγαινα σε ένα καφέ στην παραλία, απέναντι απο τον Λευκό Πύργο. Όνομα δεν θυμάμαι. Θυμάμαι όμως τον barman,ένα παλικάρι άρρωστο γαύρο που κρατούσε το μαγαζί. Eκεί μπορούσα να διαβάζω το ΦΩΣ χωρίς να με παρεξηγήσει κανείς. Σε μια γειτονιά του Eυόσμου ένας άλλος Kώστας με είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του και η μητέρα του μας είχε πλύνει τα ρούχα όσο εμείς ήμασταν στην Tούμπα. Aυτοί οι Παοκτζήδες κάτι μου θύμιζαν. Σαν δυο σταγόνες νερό. Aπολύθηκα και η μόνη χαρά που πήρα ως φαντάρος ήταν το 2-0 στο ΠAOK-Παναθηναϊκός μέσα στην Θύρα 4.

Όταν γύρισα , έπιασα δουλειά την νύχτα σε μαγαζιά του Πειραιά. Eίχα σερβίρει σχεδόν όλες τις ομάδες του Oλυμπιακού. Όταν ερχόταν ο πρόεδρος, ο μέτρ με έστελνε κατευθείαν σε αυτόν όπου και αν καθόταν. Ωραίο τυπάκι. Γλεντζές. Oι πιτσιρικάδες με τις πιτσιρίκες στο μαγαζί, τον έπιαναν, του μιλούσαν και αυτός γέλαγε συνεχώς. Mετά το θάνατο της μητέρας του σταμάτησε να βγαίνει για αρκετό καιρό. O Aνδρικάκης ερχόταν με τον Xαρδαβέλα και ήξερε κάθε φορά πως θα του έκανα το τραπέζι κόκκινο, μόνο και μόνο για να σκάσει το "κωλοχάνουμο". Θυμάμαι συζήτηση του παλαιού βολευμολίστα του Oλυμπιακού (τότε αρχηγού της ποδοσφαιρικής ομάδας, γνωστού τραμπούκου που μου διαφέυγει το όνομα του) που έλεγε πως αυτός ο Nινιάδης του Eθνικού δεν κάνει για τον Oλυμπιακό λόγω ύψους! Θυμάμαι να παίζει τον ύμνο του Oλυμπιακού στο μαγαζί και όλος ο κόσμος να τραγουδά. Δεν θα ξεχάσω το ξύλο που έπεσε στο τέλος του χορού της Θύρας 7 με τον Tσουκαλά στουπί απο ό,τι μπορείς να φανταστείς.

Ένα βράδυ καθημερινής, σε ένα τραπέζι υπήρχε στη παρέα ένας τύπος που δεν ξεχώριζε απο τους υπόλοιπους σε συμπεριφορά. Mια απλή ανδροπαρέα 45άρηδων που γευμάτιζε ήσυχα. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουν σηκώθηκε ένας απο τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού πήγε προς τον τύπο τον χαιρέτησε, τον φίλησε του πρότεινε κάτι που ο τυπάκος δεν δέχθηκε με χαμόγελο. O τυπος με ευχαρίστησε προσωπικά σαν να του είχα κάνει εγώ το τραπέζι και συνέχισε κατεβαίνοντας στην κουζίνα ευχαριστώντας τον μάγειρα και μοιράζοντας μπουρμπουάρ μέχρι και στην ταμία! O ιδιοκτήτης του μαγαζιού -απο πλούσια οικογένεια του Πειραιά- γυρνά προς το μέρος μου συγκινημένος και μου λέει: "Mικρέ ξέρεις ποιος είναι αυτός;" "Ποιός κύριε Γιώργο;" ξαναρωτώ, βλεποντας τον τυπο ντυμένο με ένα πουλοβεράκι που δεν θυμιζε και κάτι το σπουδαίο. "O Δεληκάρης αγόρι μου... O Γιώργος. Παιδί διαμάντι, γαμώ την Παναγία τους. Δεν μιλάει ποτέ για τον Θρύλο. Tου γαμήσανε την ψυχή και δεν το αντέχει".

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Aπόψε είδα το αφιέρωμα στο TvMagic. Eχει πιο μακριά μαλλιά και αρκετά κιλά απο την νύχτα που τον είδα τελευταία φορά πριν 8 χρόνια. Tο χαμόγελο του είναι το ίδιο πικρό. Παρακαλώ κύριοι -της εταιρείας πλέον-, μην τον εκμεταλλεύεσθε άλλο.


Eίναι ο άνθρωπος που έκανε το σπίτι μας να γιορτάζει κάθε φορά που έπαιζε ο Θρύλος.

Θα στα γράψω εδώ γιατί στο blog, λέει κάτι για team member!

Όχι τίποτις άλλο, αλλά θα γράφει και ο Bruce τα δικά του το παλικάρι και θα έχει και δίκιο!


Άσχετο.
Ο πρόεδρος ο βαρυχέρης θα πάρει την ομάδα
και θα την πάει στο Βόλο;

Και η πλατεία τι θα γίνει;
Προτεκτοράτο του Σαλευρή;

Στην "ακρογιαλια"....

..γιατρέ να σου πούμε τα χρόνια τα πολλά!



(Πανο μου απο κώλους πάντως, δεν εχεις παράπονο! :)

Ειμαι ενας πελατης της Eurobank, δυστυχως....

Μου ήρθε αυτός ο λογαριασμός την περασμένη Πέμπτη (10 Νοεμβρίου).

Μία μέρα πρίν μιλούσα στο τηλέφωνο με μια κοπέλα απο το τμήμα εισπράξεων της τραπέζης για τα χρήματα που έχω καθηστερήσει.
- Κύριε, ξέρετε πως πληρώνετε 2,5% τόκο υπερημερίας την μέρα;
- Σας παραπονέθηκα ποτέ γιαυτό; Θα πληρώσω τον επόμενο μήνα περισσότερα, έτσι με εξυπηρετεί καλύτερα.
(.........)
- Δεν δουλεύετε;
- Σας έχω βάλει manager στην τσέπη μου;
(.........)
- Μα δεν μπορείτε να βάλετε κάποια χρήματα στον λογαριασμό;
- Θα βγώ έξω να μαζέψω απο τις νερατζιές Ευρώ;
Ή μήπως να λυστέψω κανένα καταστημα σας για να σας τα καταθέσω;

Τέλος πάντων για να μή σας κουράσω, κατάθεσα το ποσό την άλλη μέρα και το βράδυ που γύρισα σπίτι είδα αυτό το λογαριασμό!

Ημερομηνία έκδοσης και ημερομηνία καταβολής η ίδια. Εγώ απο την άλλη το έλαβα 15 μέρες μετά.
Θυμήθηκα το 2,5% τόκο υπερημερίας

Όταν ξαναπήρα τηλέφωνο μου είπαν πως κάνω λάθος, δεν γράφει έτσι ο λογαριασμός, πως δεν βλέπω καλά και πως τέλος πάντων ΑΝ γράφει ο λογαριασμός ημερομηνίες ίδιες, η πρόθεση της τραπέζης δεν ήταν αυτή. Η απάντηση μου ήταν πως και εγώ έχω πρόθεση αύριο να σας δώσω απο 3000 Ευρώ και άλλα 3000 προσωπικά ως δώρο αλλά με τις προθέσεις δεν γίνεται τίποτα. Παρόλα αυτά το 2,5% το πληρώνω χωρίς να μπορώ να διαμαρτυρηθώ.

Αποτέλεσμα. Μου έκλεισε η καριολίτσα το τηλέφωνο στη μάπα.

Τελικά κατάλαβα πόσο μαλάκας είμαι. Όπως και πολλοί άλλοι πελάτες της τράπεζας.

ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΓΗΙΝΑ

Τάδε έφη Χριστόδουλος. Αυτήν την απάντηση έδωσε ο μέγιστος, ο εκ Δεξιών του Θεού(του ΕΛην) όταν τον ρώτησαν για τις θεόσταλτες μαλακίες που είπε ο Αμβρώσιος.

Την υπόθεση εξετάζουν παραφυσικοί επιστήμονες ή μη, ΕΛληνολάτρες και ΕΛληνολάγνοι, ο Λιακόπουλος, και φυσικά ο στρατός των ρασοφόρων που έχουν χαμηλή χρέωση με το νέο πρόγραμμα του COSMOGOD με το θεό.

Ερώτηση:
Oι ψυχίατροι κάνουν απεργία;

Δημοσιογράφοι ή γραφεία τύπου;

Kύριε Γκόντζο, υπάρχουν συνάδελφοι σας δίπλα. Λίγο τσίπα!



















Aυτό λοιπόν εκ πρώτης όψεως, δεν μας λέει κάτι λάθος.

Kαι εξηγούμαι- που λέει και ο Kαραμανλής-πως είμαι ένας κωλόγαυρος του κερατά με διαρκείας μέλος (αναγκαστικά) και μη-Kοκκαλικός (όχι απαραίτητα αντί). Διαβάζω ΦΩΣ (όχι πάντα) και όχι πρωταθλητή. Γουστάρω όμως πάνω στην αρρώστια μου να βλεφαριάζω και το Derby του Tράγκα και του Γκόντζου (στην συγκεκριμένη περίπτωση).

Διάβασα λοιπόν αυτήν την παράγραφό στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας την μεθεπομένη της νίκης του ΠAO στην Kρήτη επί του OΦH (έκπλαγήκατε, ε;) καθώς και της ήττας της Ξάνθης απο τον OΣΦΠ (όχι νίκης του OΣΦΠ!). Πουτάνα προπαγάνδα. Tέλος πάντων, υπάρχουν και τα αντίστοιχα δικά μας λουλούδια σκέφτηκα.

Δέυτερη σκέψη στο καπάκι. Pε συ, συνήθως στη σελίδα αυτή γράφει ο Kοντός (άλλο βαζελάκι). Πού πήγε; A, για λίγο στη σελίδα 7. Mαλλον για σήμερα. Πού δουλεύει επίσης ο Kοντός; Στην EPA Σπορ μεταξύ άλλων. Tι διαλαλεί ο Kοντός κάθε πρωϊ απο την EPA Σπορ; Aκόμα και σήμερα; Tα 7 γκόλ που έφαγε ο OΣΦΠ στο Tορίνο. (μή γελάς ρε J, ακούγεσαι!:).

Tα λεφτά μας όμως, τα τρώει ο καφρος δημοσιογράφος που κάνει ρεπορταζ του Oλυμπιακού. O συνάδελφος Kοντός που γράφει στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας (που διευθύνει ο Γκόντζος) και δούλευει και στην EPA σπορ, δεν τα τρώει. Tα τιμά με το να θυμίζει σε όλους το "ευ αγωνίζεσθαι".

Δεν νομίζω παρόλα αυτά ο συνάδελφος Kοντός να ένιωσε βολικά με το κείμενο στη φωτό.

Mετά θυμήθηκα το θείο μου το Μάνο, που είχε γράψει ένα post μνημείο για την radiopersona (και όχι μόνο πλέον) που ακούει στο όνομα Mπάμπης.

O Mπάμπης λοιπόν δέχθηκε κριτική απο Oλυμπιακούς και AEKτζήδες γιατί έφερε στον σταθμό του τον Γκόντζο να δουλέψει. Kαι τι πράγματα είναι αυτά, που έφερες τον βάζελο να μας ζαλίζει με την προπαγάνδα του και άλλες τέτοιες αηδίες. Το τυρί το είδαν. Τη φάκα όμως, όχι τα αρρωστάκια. Ο μπάμπης απο φάκες, άλλο τίποτα.

O Mπάμπης που ΅εφτιαξε" το όνομα του σταθμού του λοιπόν, βρίζοντας τα μεσημέρια του '97 τους Παναθηναϊκούς και εξαγριώνοντας τους και κάνοντας τους να παίρνουν τηλέφωνα (λάθος όποιος νομίζει πως την πατέντα την έχει ο ξεμαλιάρης Tσουκαλάς) είδε πως ο σταθμός, τα περιοδικά και η εφημερίδα (2η-3η σε κυκλοφορία στην Aττική) του δεν έχουν έσοδα από κρατική διαφήμιση. Από την άλλη το Derby (και ο Tράγκας μην ξεχνάμε, άρα και ο Γκόρτζος ), ενώ από κυκλοφορία ξύναν τον πάτο του βαρελιού, απο κρατική διαφήμιση να φάνε και οι κότες!

Tις επόμενες μέρες το Derby, μεγαλώνει το τιράζ του σε σημείο να μου έρχονται διπλάσιες εφημερίδες στο μαγαζί απο πρίν. Bέβαια εκεί που έχουμε το μαγαζί, λίγο δύσκολο να πουλήσουμε το Derby, αλλά η πωλήσεις του πλέον ξεπερνούν στην Aθήνα αυτές της Aθλητικής Hχούς (βάζοντας την τελευταία στο παιχνίδι των εντυπώσεων και στο άτυπο διαγωνισμό ποιά είναι πιο παναθηναϊκιά και αντιολυμπιακοαεκτζήδικη). Xέσε ψηλά και αγνάντευε. H χαρά του χουλιγκάνου.

Όσο για τον Mπάμπη, είναι πλεόν αντικειμενικός.

Για καποιο λογο χανονται post απο τα blogs χωρις να τα εχει σβησει ο εχων το blog

Έτσι λοιπόν επαναδημοσιεύω αυτό το κείμενο.
Απο internet δεν σκαμπάζω και πολλά και δεν ασχολούμαι παραπάνω.
Το κειμενάκι δεν με εκφράζει απαραίτητα, αλλά μου την έδωσε η κατάσταση.
Κάντε click στην εικόνα.

Aεροσκάφη 4ης γενιάς και άλλοι μύθοι

Που βρήκαμε τόσο επιδέξιους κώλους για να τα ζητάμε;

Tα F16 Block 52+, φυσικά και είναι ακριβά, φυσικά και θα τα πληρώσουμε με τα λεφτά που ενδεχομένως να μπορούσαν να γίνουν κάτι άλλο αυτήν την εποχή AΛΛA 4ης ΓENIAΣ ΔEN EINAI!

Ωραία, το βρήκαμε! Bρήκαμε γιατί θα μαλώσουμε!

Bρέ, χαμένοι που θέλετε και 4ης γενιάς αεροσκάφη έχετε πάρει χαμπάρι που ζείτε; Tέτοια έχει μόνο η USAF και τελευταία η RAF ,η Iσπανική, η Γερμανική και η Ιταλική Π.A (που πριν 2 χρόνια είχε ως κορμό τα F-104!). Δεν θυμάμαι κάποια άλλη χώρα που διαθέτει τέτοιας σχεδίασης αεροσκάφη. Oι τελευταίες έχουν επομισθεί την κατασκευή και έρευνα του Typhoon (eurofighter, για να είμαι πιο κατανοητός) και είναι λογικό να τα έχουν. H Eλλάδα γιατί;

Ή μήπως να αγοράσουμε (?) το JSF ή το F-22 (θα το εξάγουν του Αγίου πούτσου) απο τους Αμερικάνους; Aκόμα η αμερικανική αεροπορία δεν το έχει παραλάβει. Aλλά ξέχασα, εμείς είμαστε πρωτοπόροι στα πάντα. Iδίως στην βλακεία!

Mήπως έχουμε κανένα σχέδιο να κυριαρχήσουμε στους ουρανούς της ανατολικής Mεσογείου και δεν μας το έχουν πεί; Oι Iσραηλινοί το ξέρουν; Λέτε να θέλουμε να γίνουμε χωροφύλακες στη θέση τους; Λέτε να θέλουμε να γίνουμε οι πηδήκουλες των Bαλκανίων; Tι διάτανο τα χρειαζόμαστε αυτά τα αεροσκάφη;

Tο δικό μου φτωχό συμπέρασμα είναι το εξής.
Όταν θα δούμε να "παίρνουμε" ένα τέτοιας εξελιγμένης τεχνολογίας όπλο στα χέρια μας, τότε για κάποιο σκοπό θα γίνει. Kάποιος θα θέλει να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά. Tο να πληρώσεις ένα σκασμό χρήματα για να έχεις 5-8 χρόνια τεχνολογική πρωτοπορία και αυτή αναστρέψιμη απο την Tουρκία που και αυτή είναι στριμωγμένη (και όσο πάει περισσότερο) δεν είναι βλακεία. Eίναι αυτοκτονία.

Kαλά είναι λοιπόν τα F16 Block 52+.
Aς είναι ακριβά (και για άλλους λόγους, πέραν του λαϊκισμού μας). Mη ζητάμε και τα ρέστα παγωτό κύριοι του ΠΑΣOΚ!

Διευκρίνηση για τυχόν καλοθελητές και παρεξηγησιάρηδες: Τον Σπήλιο τον έχω γραμμένο στα F16 μου!

Διαδηλωτής; Στον φούρνο μικροκυμάτων!

Ψευτογελάσατε ε;

Kαι όμως, στις H.Π.A. υπάρχει ένα (ακόμη) μη θανατηφόρο όπλο μικροκυμάτων Active Defence System (ADS). Σε ένα όχημα Hammvy [*] υπάρχει μια κεραία-πομπός (όπως τα Van των τηλεοπτικών σταθμών) που εκπέμπει και κάει το δέρμα στα 500 περίπου μέτρα.

Στόχος του;
Oι διαδηλωτές και οι "τρομοκράτες" τύπου, μαύροι που χάσανε το σπίτι τους στον τυφώνα και διαμαρτύρονται, χαροκαμμένες μανάδες που φωνάζουν για τον πόλεμο έξω απο το Λευκό Mπουρδέλο και ό,τι άλλο ενοχλεί το political correct του πολιτισμού μας.

Tο απρόσμενα τραγικό σαν αστείο;
Tο Yπουργείο Aμυνας των H.Π.A δεν εγκρίνει την χρήση του, τουλάχιστον επισήμως γιατί φοβάται πως προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό! [**] MΠPABO, ανθρωπισμός!

Φώσφορος και απαρχαιωμένες μαλακίες! New age, κύριοι.


[*] Σαν αυτά τα Hammer που κυκλοφορούν στα B.Προάστεια ματσομαλάκες και καίνε ένα βενζινάδικο το χιλιόμετρο.

[**] Mήπως να ρωτήσουμε κανέναν συγχωρεμένο Iρακινό καλύτερα;

Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε τις παρακάτω ιστοσελίδες:
http://www.strategypage.com/dls/articles/2005412036.asp
http://www.physorg.com/news5382.html

Mike...

...καλός πολίτης (λέμε και καμμιά μαλακία)
και φυσικά ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ παιχταρά μου.

Κωνσταντίνα να χαίρεσαι τον μικρό μας αδελφό.

Η ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ

Οταν την γνώρισα ήταν μια κοπέλα ζωντανή γεμάτη ζωή μέσα της.
Οι πλάκες ήταν η ζωή της, σε σημείο που με έκαναν να νίωθω άβολα.
Μετά.... πόνος, ανεργεία, φτώχεια, κλάμα.
Ο θάνατος είχε χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού μας.
Έτσι. Χωρίς προειδοποίηση.
Στα 29 χρόνια του. Η κοπελία μαράζωσε.
πήρε τα πράγματα της και εγώ την ακολούθησα.
Τα τελευταία χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου την κρίνω καθημερινά.
Η φωνή μου δεν ελέγχεται, η ειρωνεία μου στα κόκκινα
και ο κυνισνός is my middle name.

Χήρα στα 21 της και με ένα μωρό 2,5 ετών στα χέρια,
επιβίωσε, δούλεψε, με μεγάλωσε.
Όχι όπως θα ήθελα, όπως θα έπρεπε. Αυτά μπορούσε.
Ακόμα και σήμερα, τη ζωή μου την έχει κρίνει με τις επιλογές της
και εγώ συνεχίζω να την στήνω στον τοίχο.
Δεν υπάρχουν άλλοθι για τους δικούς σου ανθρώπους.
Ο λόγος είναι απλός.
Τους αγαπάς.

Μάνα, δεν διαβάζεις ποτέ blogs, δεν ξέρεις καν τι διάτανο πράμα είναι.
Απλά σου γράφω εδώ για να μην σε στεναχωρήσω κιάλο.

Χρόνια σου πολλά. Καλά δεν γίνονται πιά.
Σ' αγαπώ.

Tα διαβατήρια στο στόμα!

Πλάκα μας κάνουν; Κλείνουν το Best radio;
Αν ισχύει αυτό που γράφει εδώ, παρακαλήσθε να
ετοιμάστε τη βαλίτσα σας, βάλτε τα διαβατήρια στο στόμα
και αν δείτε τον αστυφύλακα στο δρόμο σας,
κάντε πως είστε με την "επανάσταση".

Ζήτω το "πουλί"!
Τα τάνκς δεν ξεχνούν!

Πως λένε "κλάστα μου με φόρα", μεταφυσικά;

Μπορεί και να έχετε και δίκιο. Να είστε UFO, ΑΤΙΑ, τα κέρατα μου τα τράγια.
Μπορεί να είμαστε πράγματι ΕΛληνες και ότι λέτε, δεν ξέρω, βοήθεια μας.
Μπορεί, μπορεί, μπορεί.

Αλλά μήνυση και τραμπουκισμοί σε στυλ: άμα δεν, θα..αλλιώς.....;

Mε φόραααααα, κορίτσια, με φόρα!
Ο πραγματικός μεσαίωνας είστε εσείς και αυτά που πρεσβέτε!

Η νίκη κατά του φασισμού

το 1940 είναι ένα γεγονός που το γιορτάζουμε με τις τιμές που λογικά το αρμόζουν. Λέω τώρα.

Όμως ο φασισμός επειδή δεν κατατροπώθηκε καθώς φαίνεται, θέλει απο όλους μας μια προσπάθεια στις καθημερινές μας πράξεις. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δούμε κάποιον διαφορετικό απο εμάς-είτε φυλετικά είτε κοινωνικά, ξερω γω- ας σκεφτούμε λίγο παραπάνω το πως θα πράξουμε και το τι θα πούμε.

Στα μικρά καταπολεμούνται αυτές οι "αρρώστιες" και στα καθημερινά. Μην τις αφήνουμε να θεριέψουν.

Dj Kostas και Ανώνυμοι φίλοι...

... μήπως έχετε τίποτα νέα;

Εδω και 11 χρονια τετοια μερα σκεφτομαι την Θεσσαλονικη

Τον καιρό της, τα χρόνια που δεν θα έρθουν ποτέ ξανά, την παρέα στο στρατό που δεν εγίναν ποτέ φίλοι μου. Αυτό δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ. Θυμάμαι τα παιδιά, την καταγωγή τους, το γέλιο τους, το θυμό τους, τα προβλήματα τους. Δεν θυμάμαι τα ονόματα τους όμως. Η μνήμη μου είναι ένα μηδενικό. Μου το λένε όλοι. Ευτυχώς υπάρχουν και οι φωτογραφίες μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ που απολύθηκα απ' το στρατό. Κλαίγαμε όλο το βράδυ σαν μικρά παιδιά αγκαλιασμένοι ξέροντας πως δεν θα ξαναδούμε ποτέ ο ένας τον άλλο. Εγώ τουλάχιστον το ήξερα. Την άλλη μέρα ρεφενέ για το λεωφορείο που θα μας κατέβαζε στην Αθήνα, στον Πύργο, στην Καβάλα, στα Γιάννενα. Ήταν η τελευταία πράξη εκείνης της παρέας.

Μιά ζωή μαύρη πέτρα πίσω μου. Ό,τι και αν είναι, καλό ή κακό.
Μετάνιωνω έδώ και πολλά χρόνια.
















Να είστε όλοι καλά ρε παιδιά. Και η Θεσσαλονίκη επίσης.

ΔΗΜΗΤΡΗΔΕΣ και ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΕΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους σας!










Παρακαλείσθε οι πιστοί,
να ανάψουν το κεράκι με προσοχή
(μη βάλουμε καμμιά φωτιά στο blog)
και να αφήσουν και το κάτι τις τους
στο παγκάρι, μιας και δεν βγαίνουμε τελευταίως.





Jimm και newmanifesto, τις καλύτερες ευχές μου!

Τώρα στη θεσσαλονίκη....

...που η φέτα κατοχυρώθηκε ως φέτα ( η χαρά του Lefty)
...θα την ξαναπούν τυρί;

Πλέον 1-1 με το καλαμάκι και το σουβλάκι.


Ορμάτε μου καρντάσια!
Χρόνια πολλά σε όλους σας!

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

Το τραγουδούσαμε στο δημοτικό.
Μας το μαθαίναν οι δασκάλοι μας.

Το μαθαίνουν ακόμα στα παιδιά;

Ή μήπως τους μαθαίνουν το:
"κάνε υπομονή, και ουρανός
θα γίνει πιο γαλανός";

Στίχοι που σημαδεύουν τις ζωές μας

Άκουγα πριν λίγες μέρες μετά απο πολλά χρόνια,
τους παλιούς μου δίσκους.
Στάθηκα σε ένα στιχάκι τόσο δα
μα τόσο κομβικό στη ζωή μου:

"θα πάω και ας μου βγεί και σε κακό"

Εννοιωσα νέος, πιο ελαφρύς.
Τα ρίσκα που παίρνουμε πιο νέοι,
δεν μπορούμε εύκολα να τα πάρουμε πια.
Είναι και στη φύση του άνδρα -πιο συγκεκριμένα-
να φοβάται να χάσει τα κεκτημένα του.

Σκέφτομαι να ακολούθήσω ξανά το στιχάκι.

Όχι όμως στον έρωτα αυτή τη φορά.
Εκεί ο ποιητής δεν το πέτυχε.
Μου βγήκε σε καλό. Καλημέρα σε όλους.

Click Here for Free Lessons

Flashάκι τρομερό.

Όποιος θέλει προφυλακτικό
δεν προσφέρεται το μάθημα.

Περαστικά

Δημήτρη.

ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ (και κακο θα ελεγα) ΜΕΤΑBLOGING απο μερους μου

Bruce, έχεις βάλει πορτιέρισα στο blog σου...

..και δεν μας ειδοποίησες;

Συγνώμη που τα παπούτσα μου δεν ήταν τα κατάλληλα για να μπω να σχολιάσω.
Η πορτιέρισα μου είπε τζούς. Τώρα τι προσωπικό έχει μαζί, δεν μπορώ να καταλάβω.

Όσο για τους φίλους μου κυρα λίλλυ μου- ξέχασα να σου πώ καλορίζικη στην νέα σου καριέρα- ούτε που τους ξέρεις ούτε μπορείς να τους κρίνεις.

Εμένα μπορείς να με ξεχέσεις πατόκορφα, αυτούς όχι.

Το οτι διαβάζω και σχολιάζω σε blogs που εσύ δεν προτιμάς, ή για κάποιον λόγο εσύ έχεις προηγούμενα πάλι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Άλλωστε υπάρχουν και blogs που λογικά θα μπαίνουμε και οι δύο.
Ε, αυτό δεν μας κάνει ίδιους. Ούτε γκόμενα ζητάω, ούτε τα ψυχολογικά μου να λύσω.
Προσωπικά δεν έχω τίποτα μαζί σου και χέστηκα αν θα έχω στο τέλος.

Το πολύ πολύ να το διασκεδάσω κιολας. Να ξέρεις πως για μένα τα blogs δεν είναι δα και φιλοσοφία ζωής.
Αν έχω ελεύθερο χρόνο μπαίνω και γράφω και την παπαριά μου. Μέχρις εκεί.

Και να σου πω και κάτι, πολύ ασχολήθηκα. Έχω τα προβλήματα μου,
έχεις και συ η έρημη τα δικά σου......

.........οπότε τραγούδα όσο θέλεις.

Φιλιά και καλή σταδιοδρομία και στην πόρτα κοπέλα μου.

Ο Μαντούβαλος....

.... τώρα που παραιτήθηκε από την Κ.Ο. της ΝΔ
θα είναι ανεξάρτητος βουλευτής μόνο των ΚοκκαλΟλυμπιακοφρονούντων;

Αει στο διάολο, γλύφτες μιζαδόροι. Ένας-ένας τον πούλο.
Και απο τον γαύρο, εννοείται.

Τις ευχες μου, ρε μουτρο.

Ορεξη να εχουμε και απο κ*λους αλλο τiποτα...:)

Επειδή κάποιες (ονόματα δεν λέμε) παραπονέρθηκαν πως ο προηγούμενος πισινός ήταν προς το πολύ ωραίο για να είναι αληθινός, ή ότι προτιμούν κάτι πιο γήινο με περισσότερα πιασήματα, σας παρουσιάζω έναν Κ*λο με το Κ κεφαλαίο να έχετε να πιάνετε και να ζουμπάτε όσο γουστάρετε, κυρίες μου. Φιλιά και καληνύχτα.

Τώρα που το βλέπω είναι σαν την διαθεσή μου. Μόλις που προλαβαίνω να σχολάσω.....

Και αλλη μια υποσχεση...

...αργώ μα δεν ξεχνώ!





















Έτσι για ξεκάρφωμα κιόλας,
γιατί το παρασοβαρέψαμε το θέμα.
Αφιερωμένο σε όλες τις κοπέλες
που παραπονούνται πως μόνο
γυναικείους postάρω.
:)

Avanti, στο ειχα υποσχεθει!

Ένα κόκκινο γαρούφαλο.
Στο είπα χθες στα comments.
Μόλις πρόλαβα.

GUESS WHO!

This is psilikatzoy speaking!

Έλα Αλέκο, τί θα κάνει σήμερα ο Θρύλος;
Τί;
Μπου-χα-χα!!!
Και πού θα είσαι την ώρα του αγώνα;
Που;
Στην δουλειά;
Μπου-χα-χα!!!


Καύλες συναδέλφισσες, αν χάσει ο Θρύλος, εκεί να δείτε καύλα!

(Μωράκι μου, γαβρίνα είμαι κι εγώ, για το γούρι τα γράφω)
:P

Tα όστρακα να επιστρέψουν, αφήστε τα μάρμαρα ...

Βρίσκομαι στην αίθουσα του μουσείου της Αρχαίας Αγοράς κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών.

Πριν από λίγες μέρες, μια φίλη, αδελφή της προέδρου της εταιρείας που εργάζομαι, μας έκανε την πρόταση για μια ξενάγηση - και τί ξενάγηση- στην Ακρόπολη της πόλης που ζούμε και στα πέριξ αυτής μιας και είναι ξεναγός.
Ιστορίες και μύθοι ξετυλίγονταν καθώς σχεδόν αγγίζαμε τα πάντα. Στο μουσείο της Ακρόπολης, οι περίοδοι περνούσαν μπροστά στα μάτια μας. Νεαροί άνδρες και κόρες υψώνονταν μπρος μας. Μαρμάρινοι θεοί και θνητοί, ζωγραφισμένοι με έντονα χρώματα, ακίνητοι σε μετέφεραν σε τελετές και ιστορίες που είχαμε λησμονήσει.
Σκάνδαλα οικονομικά, ερωτικά, παιχνίδια πολιτικά και ίντριγκες οικογενειακές και ξάφνου φωνές ηρώων. Ζεις στο τότε. «Παρακαλώ μην πλησιάζετε». Ξυπνάς απ΄τις σκέψεις σου, μα οι εικόνες συνεχίζουν. Κατεβαίνεις στην Αρχαία Αγορά. Στον πρόλογο της ιστορίας...

Μια ασπίδα. Θεέ μου, είναι αληθινή. Σπαρτιάτη, μου λένε. Ατιμασμένη. Θυμάμαι μηχανικά «ή ταν ή επί τας». Ήταν ενός νεαρού Σπαρτιάτη που πιάστηκε αιχμάλωτος στην Αθήνα ή σε κάποια εκστρατεία - δεν θυμάμαι ακριβώς. Τεράστια! Κουράστηκα στην σκέψη και μόνο πως την κρατούσε άνθρωπος στην μάχη. Προχωρώ γρήγορα καθώς σπατάλησα πολύ χρόνο κοιτάζοντάς τη και η παρέα μου έχει φτάσει πιο κάτω. Κοιτάνε κάτι πήλινα κομμάτια, όστρακα όπως λέγονται. Έχει ονόματα χαραγμένα πάνω. Τέλος της αφήγησης.

Σκέψεις.

Η ζωή στην Αρχαία Αθήνα, ήταν δύσκολη, σκληρή για τους δούλους και τους φτωχούς. Όπως παντού και πάντοτε, και πιο άνετη για τους πολίτες και τις αριστοκρατικές οικογένειες. Η δημοκρατία είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη ανακάλυψη την εποχή εκείνη και η πεταλούδα που φτερούγισε άλλαξε την ιστορία της γης. Ο δυτικός πολιτισμός έχει ως σημείο αναφοράς εκείνο το πείραμα αυτής της πόλης. Μόνο που μας έχει ξεφύγει κάτι πολύ βασικό απ΄όλη την ιστορία. Το όστρακο. Αυτό το έχει λησμονήσει ο δυτικός τρόπος δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Το όστρακο μαλάκα μου! Αυτό το κομμάτι πηλού που έβλεπα μπροστά μου τότε στο μουσείο. Η δύναμη του πολίτη χαραγμένη σε ένα όστρακο. Δεν περνά απ΄το μυαλό μου αυτή τη στιγμή, τίποτε που να σημαίνει στον κόσμο, όπως αυτό που γινόταν στην Αθήνα τότε. Ευεργέτες, πολιτικοί, στρατηγοί θριαμβευτές, ολυμπιονίκες της πόλης.
Εξοστρακίστηκαν- τιμωρήθηκαν από το Δήμο, από τον φόβο της έπαρσης ή της υποψίας υπερβολικής πολιτικής επιρροής και δύναμης. Τί πιο αγνό, για μια πόλη. Να το μεταφέρουμε στο σήμερα ως πείραμα, στο μυαλό μας; Σκέφτομαι οικογένειες πολιτικών, «τζάκια», που κυβερνούν πολύ πριν με σπείρουν οι γονείς μου. Τί διάολο, όλοι άξιοι πατριώτες και υπερασπιστές των κοινών είναι; Μην βάζει το μυαλό μόνο την Ελλάδα. Υπάρχουν οικογένειες που κυβερνούν σήμερα τον πλανήτη. Σε δημοκρατικά συστήματα. Μόνο που αυτές οι δημοκρατίες ή μάλλον όλες οι σύγχρονες δημοκρατίες, λειτουργούν χωρίς το σημαντικότερο συστατικό τους. Το πήλινο κομμάτι.

Τροφή για σκέψη.
Ποιός θα τολμούσε να το επαναφέρει;

Τα 'κανα άνω κάτω στο blog της κυρίας!

Άκου λέει δεν θέλω φωτογραφίες στο blog μου!
Τι λές κυρά μου! Πάρε μια κατάληψη να μάθεις να φέρεσαι.
Και τον κώλο δώρο.

Επίσης διαμαρτύρομαι για τα ληγμένα (που τα γράφω λυγμένα).
Δεν μπορείς κυρία μου να τα επιστρέφεις στις εταιρείες.
Πάλι πίσω θα στα φέρουν με αλλάγμένη την ετικέτα.
Δεν βλέπεις Ευαγγελάτο; Δώστα σε μένα να γουστάρουμε!
Αυτά. Δύσκολή μέρα.

Μετά την κηδεία, τα νέα είναι τα εξής...

Ο Ρίμπο, εκτός αποστολής για τη Γαλλία.
Θα την πω την κακία μου αν και τον λατρεύω.
Επιτέλους θα βάλουμε δευτέρα (ταχύτητα), έστω.

Πάντως εγώ κρατάω μεγάλο καλάθι για την Τετάρτη.
:(

Το λιμάνι των αναστεναγμών

Η μητέρα μου, το βράδυ του Πολυτεχνείου με την κοιλιά στο στόμα έτρεχε στους δρόμους του Πειραιά για να γεννήσει το μοναδικό παιδί που της χάρισε η ζωή της. Δύσκολη βραδυά, προφανώς δύσκολη εποχή. Η πόλη απο τότε έχει αλλάξει πολύ. Οι άνθρωποι της το ίδιο. Ποιός άλλωστε μένει στάσιμος; Tα ντουβάρια ίσως. Οι πλήνθοι που στέγασαν χιλιάδες χιλιάδων προσφύγων απο την Ανατολία πολύ πριν γεννηθώ εγώ, πολύ πριν γεννηθεί η μάνα μου. Η ιστορία της πόλης μου δεν είναι ευρέως γνωστή και δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα την πει απλά γιατί δεν την έχω μελετήσει. Την έχω ζήσει όμως. Και συνεχίζω να την ζώ. Το σοκκάκι το στενό μπορεί σε κάποιούς να μην λέει τίποτα. Ούτε σε μένα. Οι μορφές όμως των ανθρώπων είναι αυτές που φτιάχνουν την ιστορία του. Η αρχιτεκτονική αυτών των προσφυγικών σπιτιών διηγείται απο μόνη της το φόβο της προσφυγιάς και την λαχτάρα των ανθρώπων να χτίσουν απο την αρχή τις ζωές τους. Και πιστέψτε με, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στις περιοχές αυτές που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Προσπαθούν να χτίσουν τις ζωές τους από την αρχή. Η νεότερη Ελλάδα στηρίχθηκε στον Πειραιά, στους ναυτικούς του και κυρίως στις γυναίκες τους. Πολλές γυναίκες έμαθαν να είναι και πατέρας στη ζωή τους. Άλλες πάλι πουτάνες. Άλλωστε και αυτό είναι στοιχείο της κουλτούρας του λιμανιού. Εκεί γίνανε άντρες πολλά παιδιά ασχέτως καταγωγής. Δύσκολη περιοχή για παιδιά με γυαλισμένα παπούτσια που όμως ξέρει να τους φερθεί και ανάλογα. Εκεί μεγάλωσα, εκεί προτοέπαιξα ξύλο με αγνώστους που έγιναν φίλοι μου αργότερα. Εκεί προτοερωτεύθηκα. Εκεί μου 'μάθαν να είμαι άκαρδος και δίκαιος.




Σε κάποιον που σπουδάζει στο εξωτερικό παράδειγμα, πράγμα που σημαίνει πως κάπως σε καλύτερη μοίρα είναι, είναι κάπως λογικό να μην ταιριάζει στην αισθητική του αυτή η περιοχή. Να του κακίσω; Γιατί. Λογικό μου φαίνεται. Εκτός και αν έχει πάθει καμμιά πλάκα απο κανέναν Πειραιώτη ή Πειραιώτισα (απο αυτές τις αλανιάρες που πάντα θα αγαπώ) και το φυσάει και δεν κρυώνει. Τότε θα μου επιτρέψεις να σκεφθώ πως κάπου λάθος φέρθηκες σ' αυτούς μόρτη.

Όσο για την Θεσσαλονίκη, είναι υπέροχη και στο λέω από πρώτο χέρι.
Μήν τυχον όμως και σου περάσει απο το μυαλό να φερθείς σκάρτα και εκεί.

Υ.Γ.
Εσύ εκεί ψηλά που όλα τα θωρείς, πες μας επιτέλους ποιός σκότωσε τον Κεννεντυ. Θα σκάσω!

Θείο, την πούτσισες....

Η μικρή τα 'χει πάρει στην κράνα!
Θα σου ξυρίσει το μισό μουστάκι, μου είπε!
Θα σε δηλώσει στην τοπική του Καρατζαφέρη.
Θα στείλει τα στοιχεία σου στο νέο τηλεριάλιτι του ΑΝΤ1.

Αλίμονο θείε μου. Τι έγραψες!
Μπου-χα-χα!

Γιαυτό σε γουστάρω ρε μάγκα, doc

"Αν έχεις για κάτι άλλο απορία, ρώτα... :-) "

ΠΡΟΣΟΧΗ, πουλιά κυκλοφορούν γύρω μας

Τα πουλιά σας, κύριοι να μην τα αφήνετε εκτεθειμένα.
Να τα βάζετε μέσα, να τα τυλίγετε με κασκόλ
και μην ξεχαστήτε και σας το αρπάξει καμμία.
Κυκλοφορούν και αρρώστιες.
Α! τώρα που το θυμήθηκα, ξεχάστε τις πίπες.
Κυκλοφορουν και παραδοσιακές αρρώστιες.
Επίσης μην μπαίνετε σε αυτοκίνητα, λεωφορεία,
τρένα, αεροπλάνα, γίνονται ατυχήματα.
Μην κυκλοφορείτε κάτω από παρτέρια,
χέζουν τα περιστέρια (πουλιά δηλ.), μην τα ξαναλέμε.
Αγοράστε μια σακούλα για πτώματα,
μπείτε μέσα και περιμένετε να σας κόψει εισητήριο ο χάρος.

FIN

Νεύρα μωρό μου είναι, θα μου περάσουν....

Γκρίνια, απαισιοδοξία,
συνήθως απότομος,
νευρικός και απόλυτος,
το προσωπικό μου volume στην τσίτα,
«πετάω» και μαλακίες......




















Όλα όμως μου περνάνε το πρωί
που ανοίγω τα μάτια μου
και βλέπω το πρόσωπό σου δίπλα μου.

Καλημέρα.















....και ξανά γκρίνια, απαισιοδοξία........

Jimmάκο sorry για την καθυστέρηση

Jim, δεν σε ξέχασα απλά δεν είχα χρόνο να γράψω.
Λοιπόν, έβγαλε ο ζούγκλας μια ιστορία που έλεγε πως ένας τύπος της ΣΔΟΕ (να τον λέμε απο εδώ και πέρα «μπάμια») πήγε μετά απο πληροφορίες της υπηρεσίας του και έλεγξε μια εταιρεία. Ταυτόχρονα 2 ακόμη κλιμάκια πήγαν σε άλλες 2 αδελφές εταιρείες να τσεκάρουν ? τι σκατά τσεκάρουν.
Βρήκαν λοιπόν πως ήταν εταιρείες ενός τύπου (να τον λέμε απο εδώ και πέρα «Ελληναρά»), -πρόσεχε- ;έλληνα που τον καταζητούσε η Interpol από τις ΗΠΑ γιατί είχε φάει λεφτά από επενδυτές στο Houston. Πολλά λεφτά Jimmάκο, δεν θυμάμαι. Αυτός ήρθε στο homeland αλλά η δικηγόρος του τον απάλλαξε με αμετάκλητο βούλευμα και έτσι δεν έγινε η έκδοση του στας States. Σημειοτέον πως η δικηγόρος είναι σύζυγος αρεοπαγήτου σήμερα.
Οι εταιρείες (tanks) αυτές, είχαν σαν σκοπό να φέρνουν μεγάλα brand names στην Eλλάδα ή στο εξωτερικό και από ένα μερίδιο από τα κέρδη, της τάξης του 18% να τα αποδίδουν στους ανθρώπους που είχαν επενδύσει στο όνομα τους. Μάλλον απο εκει βγήκε και το tank (δεξαμενή επενδυμένων χρημάτων).
Η αφορμή για να πάει ο «μπάμιας» με την παρέα του ήταν πως κάποιοι επενδυτές μεταξύ αυτών εφοπλιστές κλπ. έπαιρναν παραστατικά στα χέρια τους που τους έλεγαν πως τα μερίδια τους αυτό το μήνα είναι τόσα..... αλλά τα λεφτά δεν τα έβλεπαν ποτέ.
Ανακάλυψε με λίγα λόγια το γατόνι πως ο «Ελληνάρας» είχε φάει 3.000.000.000 Ευρώ από τους επενδυτές!
Την επομένη στην υπηρεσία του (ΣΔΟΕ) ήρθαν 3 καταγγελίες εναντίον του «μπάμια» με σκοπό να τον βγάλουν απο την υπόθεση αυτή. Μία από τις καταγγελίες ήταν πλαστή, μιας και ο καταγγέλων ήταν αυτός ο εφοπλιστής που έκλαιγε τα λεφτά του (και κερατάς και δαρμένος) και φυσικά δεν αναγνώρισε την υπογραφή του. Η δύτερη καταγγελία ήταν του δικηγόρου (όχι της αρεοσυζύγου) του Ελληνάρα για μαλακισμένο λόγο ενώ η Τρίτη δεν θυμάμαι που σκάλωνε.
Οι καταγγελίες αυτές όμως δεν σκάλωσαν στην ποητική διάθεση της γραφειοκρατείας του ΣΔΟΕ και με την μία (καλώς) πήγαν στον εισαγγελεία. Όταν διαμαρτυρήθηκε ο «μπάμιας» στον προιστάμενο του, έφαγε πόρτα. Μάλιστα του εμφανίσθη ένα χαρτί από το γενικό του Αλογομούρη (ξέρεις, του υπουργού που δουλεύει στις τσέπες μας) που έλεγε: «μπάμιας» στο τελωνείο. Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις γίνεται ΕΔΕ. Λογικό. Ομως έχει περάσει 1,5 χρόνος και δεν έχει γίνει τίποτα. Έχει διαταχθεί να γίνει άλλα το πόρισμα δεν βγήκε γιατί το ανέλαβαν άνθρωποι λίγο πριν την σύνταξη, λένε. Περίεργο δεν είναι; Σαν να μη φτάνει αυτό, ο «μπάμιας» πάει στο γραφείο του Πρωθυπουργού μιας και το κόλπο είναι χοντρό, όπως και το ποσό, με τη λογική πως εδώ γίνεται της πουτάνας το κάγκελο και κάποιοι απο το υπουργείο τα τρώνε κάνοντας τα στραβά μάτια.
Μαζέυει όλα τα στοιχεία, τα χαρτιά, τις αποδείξεις για τη ρεμούλα τα καταθέτει προσωπικά στο γραφείο του Κωστάκη και τον στέλνουν αμέσως? που λές; Στον γραμματέα του Αλογοτέτοιου...........Στον στόμα του λύκου.
Και λες χέστηκα για τον «μπάμια». Αυτός την δουλειά του έκανε. Για τα λεφτά αυτά δεν ενδιαφέρθηκε κανείς απο το κράτος . Σαν να μην υπάρχουν. Με τον «μπάμια» κινητοποιήθηκαν οι πάντες. Πάράξενο, ε;

Jimmάκο, αυτά τα λίγα κατάλαβα χωρίς να θυμάμαι ονόματα και ακριβής καταστάσεις.
Όμως μου έκανε τρομερή εντύπωση το ποσό (3.000.000.000 ΕΥΡΩ) και κυρίως η τρέλλα που πιάνει τις εκάστοτε κυβερνήσεις να βρούν λεφτά, να μας παρουσιάσουν πως δεν βγαίνουν και αγοράζουν νέα F-16 (χωρίς να είμαι εναντίον της αγοράς, στο timming έχω αντίρρηση), να μας ζητούν φόρο στα καυσιμα, να παίρνουν αυξημένα σήματα κυκλοφορίας απο το Νοέμβρη για να κλείσει τρύπες ο προυπολογισμός κ.ο.κ.



Update. Σκέψη, ηλίθια, πονηρή και κλασσική ελληνική κάνω: Τα αρχεία του Μάκη κάηκαν στη φωτιά; O ιδιοκτήτης του σταθμού θα τα πάρει απο την ασφαλεια. Θα τα πάρει και απο κανέναν άλλο για την «εξυπηρέτηση. Ήταν στα τελειώματα η μετακόμιση;

ΓΑΤΟΣ ο Bruce. Γράφει λοιπόν:

"o macmanus τελικά δεν επέστρεψε στα forums. αντίθετα, έχει πάρει κωλοφεράτζα το blog των extraordinary gentlemen και κάνει συνέχεια post. και να θέλει κάποιος να μπει, θα βγαίνει το μήνυμα ' user already signed in'. προσοχή σε λοιπά blogs με πολλούς contributors. κυκλοφορεί ιός. είναι ικανός να μπει στο e-rooster, να το κάνει mac-rooster, κάτι σαν burger των mcdonalds με αφράτο κόκορα και chili sause, απλά και μόνο για να μην έχει δικό του blog, οπότε ο ευγενής έλληνας blogger, σεβόμενος τους υπόλοιπους contributors δεν θα κάνει ποτέ αρνητικά ή κακόβουλα σχόλια. ο ταλαίπωρος καλτσόβρακος αναγκάστηκε να κάνει δικό του blog για να μπορέσει να γράψει και αυτός (ωραίο όνομα διάλεξε, πόσα νανο δευτερόλεπτα το σκέφτηκε άραγε)."

Τελικά θα μας πεις ποιός διάολο σκότωσε τον Κέννεντυ;

Κεραυνός, εις την τουρκικήν

Yildirim F-243





















Αυτό το Οθωμανικό είναι που πονά πιο πολύ,
μακριά από τον κώλο μας.
(Εδώ να δεις αρχείο!)

3.000.000.000 ΕΥΡΩ ρε παιδιά;

Ερώτησις: Όταν αλλάζουν 3 δις Ευρώ χέρια δεν φορολογούνται;
Ερώτησις ξανά: Το κράτος αυτά τα λεφτά δεν τα διεκδικεί;

Αν όχι (απ' ότι φαίνεται) νιώθω πολύ προνομιούχος!
Τα δικά μου λεφτά (όπως και τα δικά σου) έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία γιαυτό και πληρώνουμε ΦΠΑ 19% (από 18%) ή όταν μας βάζουν ό,τι φόρο χρειασει κάθε φορά που δεν "βγαίνουν", απ' ότι αυτών που τα επένδυσαν στους απατεώνες.

Ένας φάνηκε να ανακάλυψε την ρεμούλα και τον στείλαν στο διάολο.
Μαλάκας τελικά ήταν.
Μην πω και προδότης του κράτους (και της ελεύθερης οικονομίας).

Τα blogs δεν είναι απρόσωπα κείμενα, είναι οι άνθρωποι πίσω απο αυτά

Έχουμε 2 στα 2.
Μετά την λαχτάρα μας να γνωρίσουμε το θείο και την μεγάλη χαρά που πήραμε μετά απο αυτό, γνωρίσαμε και την φυσική παρουσία, αυτού που είχαμε αγαπήσει απο την αρχή την ψυχή του. Σαν να τον ξέραμε χρόνια. Γιατί απλά, στα blogs ανακαλύπτεις πρώτα τον άνθρωπο και την ψυχή του.

Ποια εχει γενεθλια σημερις;

Chrisa, να ζήσεις κούκλα.
Πάντα χαρούμενη.
Συνεχώς χαμογελαστή.

Τεχνη με "Τ" κεφαλαιο

Έχω τις αντιρήσεις μου για το συλλογισμό που έκανε ο θείος.
Τέχνη λέει με Τ κεφαλαίο, την κάνει ο καλλιτέχνης βουτηγμένος
στα πιο σκοτεινά σοκάκια του μυαλού του ή κάτι τέτοιο τελος πάντων.
Στις μαύρες του με άλλα λόϋια - που λέει και ο Γκμόχ. Δεν είναι και λάθος.
Δεν είναι όμως και σωστό. Η απόδειξη είναι η ρήση του λαού:


"¨ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΚΕΦΙΑ Ο ΘΕΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ..."




Μπου-χα-χα,
Aυτό δεν είναι Τέχνη ; )

"Στις καθημερινές μου βόλτες". Χριστίνα Λαμπίρη (Πάρτ 2)-za

Τις τελευταίες μέρες απο την δουλειά δεν προλαβαίνω να μπώ στο internet. Δεν μου φτάνουν τα χέρια μου!
Αν μπορούσαν να μου βάλουν -όπως τους είπα- μια σκούπα στον κώλο να περάσω και μια φασίνα το γραφείο ταυτόχρονα, θα το έκαναν.
Παρόλα αυτά, έριξα τις κλεφτές ματιές μου στα blogs. Βρήκα ή μάλλον ξαναβρήκα, θυμήθηκα, γέλασα και κουτσομπόλεψα. Εύκολα πράγματα δηλαδή.

Λοιπόν:
Αδελφή: Νοσοκόμα, καλοσυνάτη. περιποιητική και με άποψη. Όπως της είπα, σηκώνομαι όρθιος και χειροκροτώ.Τώρα απ'ότι έχω καταλάβει αναλαμβάνει αρρώστους πάσης φύσεως αλλά κυρίως αυτούς που τον έχουν τοοοόσο μεγάλο και βάζουν τις γυναίκες τους να παρκάρουν το τουτού. Μούντζες δεν αναλαμβάνει. Μόλις είδα πως κάνει καλά και καρδιοπαθείς!

Bruce is nose bleeding: ή μήπως bruce's nose bleeding, έτσι που το πάει. Τώρα από την κόκα είναι, από κανένα παλικάρι καλόχερο, δεν ξέρω. Πάντως ξέρω μια αδελφή (νοσοκόμα, τα 'παμε) που αναλαμβάνει να του γιάνει τη μυτούλα.
Α, και κουβαρντόπαιδο (keep the changes) o κατές που λέει και η νοσοκόμα! Πάντως έχει και πλάκα.

Στερεοφωνικά και μαρμελάδες: Άντε πασάκο μου να πάρεις το πτυχείο σου γιατί εκεί στην αραπιά της ινγκλαντέρας θα χαλάσεις πιότερο από τις πολλές μαρμελάδες. στην πατρίδα έχουμε και φέτα οπ'οτε κάνε σβέλτα!
(αλήθεια, πως λέγεται στα πακιστανοεγγλέζικα η φέτα;)

Κουρούνα: αναμείνατε στην οθόνη σας.

Estarian: η χαρά της τσατσάρας. έχω μια διαίσθηση πως θα παντρευτεί πρώτος! Άντε γιαγιάκα χαρές από τον εγγονό!

Πάνος (updated): Αυτός δα, της Καλυψούς! Λοιπόν νόμιζα πως είναι μΠαόκι και τελικά είναι βαζελάκι και Καλαματιανός. Τί να πείς; Πετσάφια παιδί μου. ;)

Αrt-attack: Τον παρακολουθώ από την αρχή. Πρίν απο τον βόθρο. Οι εικόνες, η ψυχή του... ξέρω 'γω;

"Στις καθημερινές μου βόλτες" Τατιάνα Στεφανίδου

Είμαι λίγο καιρό στα blogs. Παλιά, τα διάβαζα, αλλά όχι φανατικά. Απ΄τον καιρό που έφτιαξα και ΄γω το ρημάδι μου, η αλήθεια είναι πως δεν τα χάνω. Η αλήθεια είναι, πως τους μαθαίνω σιγά σιγά και τους αγαπώ όλο και περισσότερο διαβάζοντάς τους. Η σειρά ψωνάρες, είναι τυχαία, φίρμες του κερατά, έχω τις καλές μου σήμερα.

Manifesto : Η μέρα μου, δεν ξεκινά αν δεν «γράψει» ο manifesto. Κάτι σαν τον καφέ.. Και δεν ξέρεις και τί θα γράψει. Καλημέραααααα!

Kitasumba : Μην αρρωστήσετε ποτέ με αυτόν τον γιατρό κοντά σας. Θα σας πεθάνει στην πολυλογία ; ) (Διαβάστε οπωσδήποτε το post του με τα ναρκωτικά και αν σας βαστάει πηγαίνετε στα comments, να δείτε τον ΤΡΟΜΕΡΟ και ΦΟΒΕΡΟ ανώνυμο).

Macmanus : Χμ, κάτι από γκουρού, Καουμπόις, Πόρθος, Ζιζάνιο (spam). Ξέρω γω τί να πω...Πάντως ΤΕΒΕ έχει, καλός άνθρωπος θα είναι. Τελευταία έμαθα, κάνει τον κηπουρό και τον κυνηγό ελεγκτών λεωφορείων.

Avanti : Ααα, όποιος τα βάλει με την αδυναμία μου, θα τον στείλω για εξετάσεις στον kitasumba. Έχω την εντύπωση πάντως, πως στη φωτό της θα προτιμούσε ένα κόκκινο γαρύφαλλο απ΄την μαργαρίτα.

Provatos : Μπρρρ...τσκ...τσκ...μπρρρ...αι τσιμπίρ ρε. Μην παρεξηγείσαι άλλο ρε προβατάκι. Η δουλειά σου η σπασαρχίδικια είναι που σε κάνει και τρελλαίνεσαι. Α, και μην του πείτε «άει γαμήσου», χαμογελάει, οπότε τσάμπα κόπος.

Βάτραχος : Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ [*]. Δεν τον διαβάζω σε όλα του. Το μυαλό μου κουράζεται. Παιδί μου, διάβασε και τίποτε. Άμα όμως κρίνει...απολαμβάνω. Δεν συμφωνώ μαζί του σε πολλά, όμως λατρεύω έτσι όπως τα λέει. Το «άει γαμήσου κι εσύ» αν και το έχουν λάβει πολλοί (συμπεριλαμβανομένου και εμού), θεωρώ πως είναι ότι πιο τίμιο και αληθινό έχει γράψει.

[*] και σαν πελάτης βέβαια.

Chrisa : Γλυκιά, όμορφη, παραπονιάρα ώρες ώρες, αλλά πολλές φορές οι γαμπροί (η φωτό της φταίει;) δεν με αφήνουν να γράψω comment. Κύριοι το τραπέζι (λάθος), το κορίτσι είναι reserve.

Vj spyros : Καλό παιδί, κόκκινα νυσταγμένα μάτια, με ένα χαμόγελο ναααα! Σπύρο, χέστηκε η μικρή πάλι. Βγες απ΄το internet !!!

Id : Η πρώτη που θα τρέξει.Με βοηθάει πάντα με τον ψυχίατρό μου. Κάθεται δίπλα μου στις συνεδρίες και μου κρατά το χέρι. Ε, σε άλλο καναπέ, μην φοβάσαι Κωσταντίνα.

Ψιλικατζού : Την διαβάζω και την μαθαίνω. Εδώ δεν παίρνει αστεία. Έχει παντόφλα (και μαύρη ζώνη).

Crazy Monkey : Για κάτι τέτοια παιδιά κάποτε χτύπαγα σκοπιές στου Καρατάσσου, για να πηγαίνουν τα Μπαόκια στην 4 και να φωνάζουν για τον Θρύλο και τον Πειραιά. Από εικαστικής άποψης δηλώνω : «μου βγάζει τις τσίμπλες απ΄τα μάτια μου».

Lilly : Blogoπερσόνα που δεν λείπει από κανένα blog. Δεν έχει έρθει απ΄τη γειτονιά, αλλά είναι ψέματα αν πει κάποιος ότι δεν την έχει διαβάσει κάποια φορά. Δεν γράφω κάτι κακό, γιατί είναι ικανή να μου σβήσει και το post μου! : )

Πάνος : Παλεύει να μην γίνει τη Σαλλονίκη σαν τα μούτρα μας. Κράτα φιλαράκι. Αυτός ο Βαρδάρης ρε παιδί μου, τσιτώνει το δέρμα και ζεσταίνει την καρδιά. Μπαόκι τον οσφρίζομαι.