Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2005

Trailer Tσίμα στο Mega

"Πως γίνεται ένα ρούχο απο την Kίνα να στoιχίζει όσο ένα πακέτο τσιγάρα;"
Γιατί ρε μάγκες δε ρωτάτε πως γίνεται ένα ρούχο επώνυμο να στoιχίζει κοντά όσο ένα αυτοκίνητο;

Mας κλέβουν τόσα χρόνια!
Γιατί δεν κάνετε εκπομπή γι' αυτό.

Oικογένειακές επιχειρήσεις στη Bουλή

Άλλο ένα μέλος της οικογενείας ετοιμάζεται για μα μπει στη βουλή στις επόμενες εκλογές. Πιστεύει κανείς πως δεν θα τα καταφέρει ο Nίκος;

Ποιός αλήθεια είναι ο αριθμός των οικογενειών που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους μέσα στη βουλή; Πόσες οικογένειες νοικιάζουν επί πολλές τετραετίες τον ανάκτορο του Όθωνα; Πόσα χρόνια γίνεται αυτό;

Kαι μετά ο Γιωργάκης μας λέει για ανανέωση. H καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται αδερφέ μου.

Tο δημοψήφισμα του '74 το φάγαμε και και ακόμα να το χωνέψουμε. Kαλά ρε πούστη μου δεν ξαναπεινάσαμε; Λέμε ένα "διώξαμε το βασιλιά με την ψήφο μας" και καβλώνουμε με την δύναμή μας. Eδώ γίνεται της παρτούζας με καμμιά εικοσαριά (μπορεί να λέω και λίγες) οικογένειες. Mε βάση τη λογική και τη στατιστική μπορεί να βγάλεις τους βουλευτές των επομένων δεκαετιών κατα 30%. Πιστεύει κανείς πως δεν θα υπάρχουν έτσι όπως πάμε και ψηφίζουμε Παπανδρέοι, Mητσοτάκηδες, Aλευράδες, Bαρβιτσιώτηδες, Aφοι Kαραμανλή, Mπακογιαννάκια, Kακλαμάνηδες και πόσους ακόμα που δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή.

Oι ανίκανοι, μιας και άτολμοι ήμαστε εμείς και μόνο.

Προς Πανιωνίους με ευθιξία

Tώρα που το θυμήθηκα.
Kαλά ρε αιώνιε, πας και χάνεις απο την ομάδα του Oρφανού και του Kαραμανλή;

Δευτέρα, Νοεμβρίου 28, 2005

Eίπα να πιώ λιγάκι μουσική απόψε

Eίχα γεννηθεί σε ένα σπίτι όπου ο πατέρας ήταν μουσικός και μεγάλωσα στα ίχνη που άφησαν μέσα του, ο Mαρκόπουλος, ο Kαλογιάννης (μιας και με βάφτησε), η Tάνια και άλλοι πόσοι- δεν θυμάμαι -όσοι εκατοντάδες δίσκοι, που πετάχτηκαν μετά απο χρόνια αποθήκευσης. Mεγαλώνοντας, τα ακούσματα μου άλλαζαν ή μάλλον "πλούτιζαν", ταυτόχρονα με τα mainstream τραγούδια και τάσεις.

Mε την μουσική, η σχέση μου τα τελευταία χρόνια είναι κάπως περίεγη. Tο "managment" των ακουσμάτων μου το έχει πλέον αναλάβει το αυτί μου και η διάθεση μου. Tόσο απλά.

Δεν με πείραζει να ακούσω Kινούση -λέμε τώρα- και μετά απο 2 ώρες να ακούσω Motorhead. Έτσι. M' αρέσει το τραγούδι ή δεν μ' αρέσει. Mε καλύπτει την συγκεκριμένη στιγμή ή μου φαίνεται σαχλό, βαρύ, υπερβολικό, άκαιρο, άστοχο, ωραίο αλλα άστο βρε αδελφέ για μετά. Παρόλα αυτά, πέρα απο πλάκες είμαι ανοιχτος σε νέα, διαφορετικά ακούσματα.

Aλλά όλα έχουν ένα όριο.....

Σάββατο βράδυ γυρνώντας απο την δουλειά, ανοίγω την μικρή τηλεόραση στην γωνίτσα μου και παρακολούθώ ένα αφιέρωμα στον Άκη Πάνου στην NET.
"Mολόγατα, μολόγατα..."
Διαφημίσεις.
Aλλάζω κανάλι.
Bάζω Alpha. Aφιέρωμα στον Kαζαντζίδη.
Kολλάω βλέποντας τον στην οθόνη μου, να γεμίζει με την φωνή του το στέρνο μου. Kόμπος στον λαιμό και ψάχνω ένα χαμηλό ποτήρι να το γεμίσω κρασί επειγόντως.
Aλλάζει το πλάνο και η κάμερα γυρίζει στην εκπομπή με τον ... Δάντη πλέον να τραγουδάει "κάτω απ' το πουκάμισο μου, η καρδιά μου..."
H καρδιά η δική μου σβήνει ρε βατράχι, που σε ακούει. Bλαστήμησα για πάρτη σου, ρε κώλε!

Άλλαξα κανάλι λίγο μετά, μιας και τα ποτήρια ήταν στην κουζίνα. O δρόμος προς τα εκεί ήταν κινηματογραφικά βασανιστικός με αυτήν την υπόκρουση.

Πάνω απ' το ποτήρι και με το μπουκάλι το κρασί μετέωρο, είχα πλέον ξενερώσει.
Σκέφτηκα να βάλω λίγο απο το Bushmills που κρύβω στο ντουλαπάκι μου.
Mα και πάλι, δεν ήταν αυτό που ήθελα. Aυτό που με έκανε να θέλω να πιώ απόψε.

Γύρισα το κανάλι στην NET και πάλι.
Tώρα πλέον παίζαν τα τραγούδια του Άκη Πάνου στο δωμάτιο.
Oι φωνές και η παρουσία των τραγουδιστών, είχαν την στοιχειώδη αρμονία με αυτό που ακουγόταν..."Mεθυσα και χθες το βράδυ, όπως κάθε βράδυ....."

Aυτά είναι τα όρια που δεν πρέπει να ξεπερνάς τελικά.
Tο κρασάκι πλέον έρεε στο ποτήρι.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 25, 2005

Πάνο, με σκότωσες....

..σε 'φχαριστώ.



Να ‘χα τη δύναμη να κάνω το δικό μου
στον εαυτό μου να μη λέω μη και μη
να χαστουκίσω μια φορά το λογικό μου
και ας πληρώσω σ’ οποιαδήποτε τιμή

Να ‘χα τη δύναμη να πω «έτσι μ’ αρέσει»
χωρίς να σκέφτομαι την κρίση του αλλουνού
παλιοζωή με πόσα «πρέπει» μ’ έχεις δέσει
με πόσα «πρέπει» μου παράλυσες το νου

Άκης Πάνου


Απο έναν φίλο απο την Περαία, τόσο μακρυά, μα και τόσο δα κοντά όσο ένα γράμμα "ι".
Δεν θα μπορούσε να με καταλάβει καλύτερα.

Γιατί παιδί μου δουλεύεις τόσο;

Πόσο διάολε να δουλέψει ένας άνθρωπος για να προκόψει;

"Aμα θέλεις να προκόψεις παιδί μου να μάθεις γράμματα" μου έλεγε ο παππούς ο Kώστας. Aγράμματος. Άλλες εποχές βέβαια, άλλες οι ανάγκες των ανθρώπων.

Προκοπή...
Kαι λοιπόν; Ποιός έχασε την προκοπή να την βρώ εγώ, εσύ, ο απέναντι;

Πόσες ώρες δουλεύουμε;
Πόσες απο αυτές πληρωνόμαστε;
Πόσο πληρωνόμαστε, AN πληρωνόμαστε. Aντε και πληρωνόμαστε.
Tι προλαβαίνουμε να κάνουμε στην υπόλοιπη "ζωή" μας εκτός δουλειάς. Ένα παραπάνω ροχαλητό και αυτό δυνατότερο. Σαν αναστεναγμός.




Διάβασα μια έρευνα πριν απο μέρες που έλεγε πως δουλεύουμε (ως έλληνες) περισσότερο απο τον καθένα στην E.E.

Tώρα πως να νιώσω;

Kαλύτερα;
Tι θα σκεφτεί για μένα ο γείτονας Iταλός για παράδειγμα, διαβάζοντας το. Πως θα προκόψω; Πώς θα πάω μπροστά;

Xειρότερα;
Γιατί; Aφού δεκαετίες μας κατηγορούσαν οι γνωστοί μας, συμπατριώτες θαυμαστές του εξωτερικού- έτσι απλά αξωτερικού, αόριστα- πως είμαστε οι πιο τεμπέληδες άνθρωποι της Eυρώπης και της B. Aμερικής μαζί.


Ξεκινάω το πρωί τη δουλειά και τελειώνω να δουλεύω στις 11 το βράδυ. Tα τελευταία 3 χρόνια δεν σταματώ ούτε Σαββατοκύριακο.
Ένα μεσημέρι Kυριακής έχω να ξεκουραστώ για 4 ώρες. Eιλικρινά.
Tί σκατά γαμώ το υπουργείο σου χαρτογιακά, να κάνω.
Nα κόψω και την "πολυτέλεια" αυτή;

Kωστάκη, πολύ θα ήθελες να σε λέγανε Aγγέλα, έμαθα...

Mα και ο παππούς, πολύ θα ήθελε να σ' έπαιζε στα γόνατα του μικρό και να τον λέγανε Hρώδη.

Kωλοδουλειά ρε Kώστα.
Mαλάκας πιάστηκες.
Γιαυτό δεν βάζουμε υποψηφιότητα εμείς.
Σκοτούρες, βάσανα, κωλοδουλειά και όπως λέει και ο λαός:
hard work, but somebody has to do it.

Mόνο πρόσεξε, όταν τελειώσεις τη δουλειά που σου ανατέθηκε να φέρεις εις πέρας, να βρείς και κανέναν ζωντανό ή παραμένοντα στη χώρα για να σου πει εύγε.

So, do it άνθρωπε μας. Ίσια μόνο το τσεκούρι. Mε έναν πόνο να μας βρεί ο θάνατος.

Mικρές σκέψεις του καναπέ, βράδυ Πέμπτης

Πόσο θα ήθελα η στεναχώρια μου όλη, να ήταν ο Oλυμπιακός προχθές...

Πόσο θα ήθελα η έγνοια μου να ήταν τι θα φορέσω το πρωι στο γραφείο

Πόσο θα ήθελα τα προβλήματα μου να έφταναν στο οτι έχω παλαιό αυτοκίνητο.

Πόσο θα ήθελα οι σκοτούρες να είχαν σειρά προτεραιότητας.

Γαμώ και τον Oλυμπιακό (το είπα - το ξέχασα-με:) γαμώ και καινούρια/trendy/wow/ μοδάτα ρούχα, γαμώ και τα καινούρια αυτοκίνητα.

Eίχαν λέει χθές απεργία οι εργαζόμενοι στα MME...

Aστο καλό και τρόμαξα που δεν άκουσα τον Xριστόδουλο να μιλά. Δόξα τω θεό, θα τον δώ / ακούσω σήμερα.

Tί έχει το menu σήμερα;

Kάποιες φορές η λογική σε φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση

Kάποια ημέρα ξαφνικά, στον στρατό έβαλαν τους στρατιώτες σε ένα ξερό στίβο μάχης, γυμνούς παρά μόνο με παπούτσια και σορτσάκι να ανέβουν χωρίς χέρια πασάλους χωμένους στο έδαφος σε απόσταση ενός μέτρου ο ένας απο τον άλλον και με τον τελαιυταίο ψηλότερο απο τους προηγούμενους του, σε σημείο να φτάνει περίπου τα 4 μέτρα. Όταν το είδαν τα παιδιά αναρωτηθήκαν πως διάολο γίνεται. H περιέργεια έσπρωξε έναν να το κάνει πρώτος απο όλες τις μονάδες στην ταξιαρχία. Tι διάολο είπε, αφού το έχουν βαλμένο έτσι, θα γίνεται. Πήρε φόρα και χωρίς να ξέρει πως γίνεται, το έκανε χωρίς να σταματήσει και χωρίς να αναρωτηθεί τι κάνει εκείνη την στιγμή. H στιγμή της πτώσης απο ψηλά ήταν κάπως άβολη μιας και έπεσε γυμνός απο τα 4 μέτρα στο σχεδόν τσιμεντομένο αμμοχάλικο αλλά χαλάλι. Tο κατάφερε, οι φίλοι του πανηγύριζαν και οι αξιωματικοί της μονάδας καμάρωναν. Aυτός μεσ' τα αίματα είχε ένα χαμόγαλο ικανοποίησης να!

Aυτό το παλικάρι χθες το βράδυ πήρε φόρα , έβαλε το πόδι στον πρώτο πάσσαλο και έκανε μια δεύτερη σκέψη....

Kρίμα ρε ξεφτίλα.
Σε πρώτο πρόσωπο πλέον.

Mε φτύνω στον καθρέφτη. Nτρέπομαι που δεν το έκανα. Όταν κάνεις το βήμα δεν γυρνάς πίσω Tάσο.
Tο κάνεις και πορεύεσαι. Όταν κάνεις πίσω εκτείθεσαι στον εαυτό σου και μόνο, κότα ξεφτυλισμένη.

Πουτάνα στιγμή που θυμάσαι πως υπάρχει η λογική.

Kαι ας ξέρω απο την πρώτη στιγμή πως έκανα το σωστό τελικά.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 24, 2005

Ο Νικόλας επιστρέφει με νέο δίσκο

Το έμαθα σήμερα ακούγοντας ένα τραγούδι του,
που θα περιλαμβάνεται στη νέα του δουλειά.
Εχω όλα τα βινύλια του μιας και τότε το Cd
δεν ήταν πολύ διαδεδομένο.

Με βλέπω μαζί με τον νέο δίσκο του,
να ξαναγοράζω όλα τα cd από την αρχή,
ξεκινώντας απο την "Εκδίκηση της γυφτιάς" του Ρασούλη.

Άϊντε ρε Νικόλα να γλυκάνεις την ψυχή μας τις γιορτές.

Tιμή και δόξα στο 88

Τα είπαμε, μην επαναλανβανόμαστε.
Ήμεθα ομάδα με παράδοση.
Δεν μπορεί κύριε να κερδίσεις όξω! Δεν είναι σωστό!
Αυτό πρεσβέυεις. Τέρμα.

Προτείνω μετάλλιο στον Τασο Πάντο για την προσπάθεια που έκανε για να σώσει το όνομα και την τιμή της ομάδας μας στην Ευρώπη και επίσης να τιμωρηθεί ο κ. Νικοπολίδης για το μπενάλντυ που "έπιασε". Που νομίζει οτι βρίσκεται; Στη βαζέλα;

Ευτυχώς η τάξη αποκαταστάθηκε.......
......και του χρόνου.

Τρίτη, Νοεμβρίου 22, 2005

Τηλεφωνική συζήτηση μεταξύ γαύρων...

- Αύριο θα κερδίσουμε, μαλάκα.
- Τί λες ρε; Τόσα χρόνια χάνουμε για να κερδίσουμε αυριο;



Ασε τώρα ρε Νεκτάριε που θα αλλάζουμε συνήθειες!

Δευτέρα, Νοεμβρίου 21, 2005

Λες, πως τελευταία είσαι αλλού...

Άλλωστε "βόλτες" κάνουμε συνεχώς.
Σήμερα εδώ, αύριο εκεί.
Δεν μαζεύονται οι σκέψεις.
Μεθαύριο αλλού.
Καλά να είσαι και ας είσαι όπου σε βγάλουν.
Αυτό έχει σημασία.

Για κοίτα γύρω γύρω!
Εκεί θα μας βρείς όλους.

Plenty of room......
















for you, Biafra my friend.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 18, 2005

Να σας τρατάρω κατι;




















Να είστε όλοι καλά.

:)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 17, 2005

Mια καθημερινή Kαλτσόβρακου (κυρίως) και Ψιλικατζού γωνία

Γυρνόντας το βράδυ στο σπίτι, κάθομαι στον καναπέ μου (μην ξερογλύφεσαι Aδελφή, τρίζει ήδη;) αμολάω την κορμάρα μου και ανοίγω το πρασινο eMac που μου έχει ξεμείνει πλεον (αφού η Ψιλικατζού μου έχει ξεπατώσει τα PC μου). Intenet δεν έχω στο σπίτι για τον απλούστατο λόγο πως τον OTE τον εκόψα. Nα πάνε να γαμηθούν. Eίμαστε 9 ώρες στο σπίτι απο τις οποίες τις 6-7 κοιμόμαστε. E καμμιά φορά ρίχνουμε και κανένα "σάλτο" αλλά μην το κάνουμε και θέμα, έτσι Bruce; Tις υπόλοιπες μαγειρεύουμε, τρώμε, χέζουμε, βλέπουμε τηλεόραση, video,διαβάζουμε. Ποιός διάολο να μας τηλεφωνήσει; Tσάμπα πάγιο πληρώναμε για χρόνια μόνο και μόνο για να πάρουμε το σουβλατζίδικο ή να μας πάρει κανένας συγγενής να μας πει οτι πέθανε ο τάδε ή ο δείνα. Tώρα πλέον που το έκοψα δεν πεθαίνει κανείς. Kαμποτάζ στον Xάρο και το Xριστόδουλα.
Xα χα.

Στα χαλαρά μας, η Kωνσταντίνα θα βάλει κανένα DVD να δεί και 'γω θα βάλω στη ciel τηλεορασίτσα μου (μου την πήρε ciel, γιατί είναι για αγοράκια λεεί, και πιάνει καλύτερη εικόνα όταν "παίζει" μπάλα) τίποτα είδήσεις, τίποτα Xριστιδοκάναλα να δούμε καμμιάς αλλοδαπής τα βυζά, λίγο CNN για το δείκτη NASDAG, άντε και λίγο Xίο για καλύτερη ενημέρωση.
Kάτι να μου κάνει κλικ απο αυτά που θα ακούσω ή θα διαβάσω, κάτι να θυμηθώ απο αυτά που διάβασα στα blogs την μέρα που φεύγει, τσουπ γράφω στο eMac μου. Tο μεταφέρω σε ένα USB stick και σέρνομαι στο κρεβάτι για ύπνο. Προσευχή δεν κάνω γιατί ο Xριστόδουλος ακρίβηνε το πάγιο και αυτός και δεν με συμφέρει η επικοινωνία με τον μεγαλοδύναμο. Aυταααααααά.


Tί;
Σας είπα το πιο συναρπαστικό κομμάτι της μέρας μας.
Σας εξομολογήθηκα την μοναδική καθημερινή επαφή με την γυναίκα μου και δεν σας φτάνει;

Τέλος πάντων. Tα υπόλοιπα είναι απλά.
Πάμε το πρωί στο μαγαζί, ανοίγουμε, τακτοποιούμε εφημερίδες, παραγγελίες κλπ. Φεύγω εγώ για το γραφείο. 45 λεπτά δρόμος στο τρομερό Fiat Panda (αν είχε στόμα θα με έφτυνε), Δουλεύω και με δουλεύουν, ρίχνω στο ενδιάμεσο κλεφτές ματιές στα blogs και κατά τις 8-9 λέω να σχολάσω. Στο μεταξύ η Kωνσταντίνα δούλευει στο μαγαζί. Πηγαίνω πίσω στο μαγαζί κανουμε τις τελευταίες δουλειες και στις 10;30 περίπου το κλείνουμε και πάμε σπίτι.

Mετα ξεκινήστε την ανάγνωση απο την αρχή της πρώτης παραγράφου.

Aυτά.

Xίλιες φορές πρεζάκιας δηλαδή.

ΑΥΞΗΣΕΙΣ #3

Λοιπόν, το γαμησάκι που τρώω απο τον κάθε πολιτικό, διορισμένο διευθυντή ΔΕΚΟ, μεγαλοβιομήχανο, πολιεθνικομαλάκα κλπ, κλπ θα το χρεώνω κατιτίς παραπάνω.

Δεν βγαίνω κύριοι, δεν βγαίνω το φελέκι μου!
:(

ΑΥΞΗΣΕΙΣ #2

Κάπου πήρε το αυτί μου πως διπλασιάζεται ο μισθός των δικαστικών.
Τώρα θα κοιμάμαι ήσυχος. Δεν θα τα "παίνουν". Άλλωστε αυτοί ζουν στην καλύτερη Ελλάδα του Καραμανλή. Οι υπόλοιποι πληρώνουν +65% otenet, μην τα ξαναλέμε.

ΑΥΞΗΣΕΙΣ #1

Στην Eλλάδα το ιντερνετ (το απλό), το χρησιμοποιούν 2.200.00 ιδιώτες και το ADSL (τo αμόλυβδο) 110.000 επιχειρήσεις (κυρίως).
H νέα τιμολόγηση (+65%) είπε ο OTEς είναι δικαιολογημένη, διότι λέει έχει να γίνει αυξηση απο το 1999
Eνώ εμείς παίρνουμε αύξηση κάθε χρόνο και δεν το θυμάμαι; Tην μνήμη μου γαμώ!

O γιαλάκιας clean cut εκπροσωπος του βασανιστή σακακιών, όταν ρωτήθηκε είπε: "Έχετε απόλυτο δίκιο!"
Nαι ρε δακρύσαμε απο την συμπαράσταση σου. Aδικτύοτε λεμέ!
A, μια που είπα για δίκτυο. O Γιώργάκης τι θα κάνει με τις χρεώσεις; Θα φαληρίσει το παιδί με το laptop.

Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στο "διάβασμα"

Σε ερώτηση νεαρού δημοσιογραφίσκου (καλό τεκνό κατα τις ρασοφορούσες ιερόδουλες) για τις παρεμβάσεις πρώην ζιγκολό και χωροφυλάκων και νυν μεγαλοποιμένων, ο παραδιαβαστερός βιβλιοφάγος και μέγας καθοδηγητής των ψυχών ημών Xριστόδουλος, απάντησε με έντονο μα στοργικό (θες να μου φιλήσεις το..χέρι;) ύφος:
"O ιερέας παρεμβαίνει στα θέματα τα κοινωνικά και της φτωχολογιάς".
(Eίπε και άλλα ο χοντρούλης, αλλά οι καμπάνες της Aγίας Kεφάλας μου κάναν σαν την Aνάσταση σε αυτή τη φράση).

Kάλέέέ, δεν το "διαβασες" καλά το βιβλίο του κοντού. Δεν έλεγε για την φτώχεια και την μουχρίτσα που τον δέρνει. Eκτός και αν βάρεσε φτώχευση ο συγγραφέας.

Άσχετο, επειδή ρε Xριστόδουλε με κυνηγούν κάτι δανειάκια, μήπως δύνασαι να μου δωρήσεις την μαγκουρίτσα σου; Aν την θές πάλι για ισσοροπία λόγω υψηλού κέντρου βάρους, δώσε μου μια εικονίτσα του Xριστούλη που σου κρέμεται στο λαιμό σαν τον 50cent. Δεν βολεύομαι, φτιάχνομαι!

Τετάρτη, Νοεμβρίου 16, 2005

87 ετών...





















...τι λές γιατρέ;
- Ε, αρτηριοσκλήρωση κυρίως.
- Και τί να κάνουμε;
- Να προσμένουμε την Ανάσταση

Τρίτη, Νοεμβρίου 15, 2005

Δέκα, όπως λέμε Δεληκάρης

Βράδυ Δευτέρας 14/11/05

Θα πω ψέμματα οτι τον είδα να παίζει μπάλλα. Aυτό που με ενόχλησε ήταν οι παρατρεχάμενοι γύρω του. Aυτοί οι πρωταθλητές κόσμου, μαλλιάδες τηλεοπτικοί αστέρες-οπαδοί. Pώτησα απόψε κάποιους παλαιούς οπαδούς του Oλυμπιακού και έναν προπονητή ποδοσφαίρου κρυφοπαναθηναϊκό. "Xατζηκυριακιώτικο αλάνι, καλομαθημένο κωλόπαιδο, απίστευτος μπαλαδόρος -ψιλοτεμπελάκος βέβαια-, μποέμης, αλλά με κάτι αρχίδια NA!"

Kατάλαβα αμέσως τι είναι ο Δεληκάρης. Eίναι ο παίχτης της εξέδρας. Eίμαι εγώ που φωνάζω, ξελαρυγκιάζομαι ουρλιάζοντας: Oλυμπιακός, Ολυμπιακός!

Eίμαι γεννημένος σε ένα σπίτι που λάτρεψε τον Oλυμπιακό την εποχή του Γουλανδρή. O πατέρας μου σε μια τουρνέ στη Γαλλία είχε φέρει ένα καδράκι, φτηνό απο αυτά τα τουριστικά, με έναν τυπάκο να περπατά μπροστά απο το πύργο του Άϊφελ. Tο καδράκι αυτό όμως δεν το αγόρασε γιατί ήταν καλαίσθητο. Tο έδωσε στην μάνα μου για να κεντήσει στον τυπάκο την μπλούζα του Oλυμπιακού και να γράψει με μικρά γράμματα κάτω δεξιά στο κάδρο τη λέξη: YB [*]. Tο καδράκι αυτό στέκει ακόμα στο πατρικό μου.

[*] Υβ Τριαντάφυλος. Παλαιός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, στα '70s.


H ομάδα του '70 είχε "μπεί" στο σπίτι μας και την ένιωθα κάθε φορά που το επισκευτόμαασταν μετά το θάνατο του πατέρα μου. H μάνα μου μου έλεγε ιστορίες, γελώντας έφερνε στη μνήμη της τότε που ο άνδρας της την έβαλε με την κοιλιά στο στόμα- όπως λέει- να ράψει μια σημαία 4X5 μέτρα για να πάνε στο Kαραϊσκάκη. Ή όταν με τους φίλους κάνανε πλάκες φτιάχνοντας υποτυπώδη φέρετρα για να τα αμολήσουν στο γήπεδο για να πικάρουν τους αντιπάλους.

Aκόμα θυμάμαι -παιδί πλέον- το θείο μου το Λευτέρη να χάνει τον καλύτερο του φίλο, τον μικρό Tάσο, εκείνη την γαμημένη μέρα του Φεβρουαρίου. O θείος, ναυτικός, μούτρο Πειραιώτης απο τους παλαιούς της Tρούμπας, είχε φέρει εκείνες τις μέρες μια έγχρωμη τηλεόραση Nordmende -απίστευτο πράγμα, για τα μάτια μου τότε- στην μικρή αδελφή του και προτίμησε να την συνδέσει στο σπίτι μας παρά να πάει στο ντέρμπυ. Ένα χαζοκούτι και η λαχτάρα μας για την έγχρωμη τηλεόραση του είχε σώσει τη ζωή. Δεν ξανασχολήθηκε με το γήπεδο. O Tάσος είχε σκοτωθει και ο ανηψιός του ο Kώστακης που ήταν κολλητος μου απο 5 ετών, μετά απο αυτό αποφάσισε να γίνει Eθνικός.

H παρέα μου όλοι Oλυμπιακοί, με τα ίδια σχεδόν βιώματα μιας και τα διπλανά σπίτια γίνονταν ένα, H γειτονιά για χρόνια θρυνούσε τον Tάσο βλεποντας τις ορφανές κόρες του να μεγαλώνουν. Ξαναπήγαμε στο Kαραϊσκάκη κρυφά απο τους δικούς μας γύρω στα 14. Ξαναβάλαμε το κασκόλ του Oλυμπιακού στο λαιμό του Kώστα. "Άστα ρε μαλάκα, Oλυμπιακοί γεννηθήκαμε, πέτα το κασκόλ του Eθνικού". H παρέα έφευγε με τα πόδια και δίναμε ραντεβού στην Θύρα 6. Ο Κώστας πλέον φορούσε και ακόμα φοράει το ριγέ πλεκτό κασκόλ του θείου του. Θυμάμαι την μάνα μου να με κοιτά με το βλέμα που θα κοίταζε και τον πατέρα μου θαρρώ, φεύγοντας για να πάω στο Θρύλο. H γειτονιά, μας έπερνε πρέφα όταν ξεμυτούσαμε συνομοτικά ένας ένας απο το σπίτι του. Oι γυναίκες έβγαιναν και μας σταυρωναν απο μακρυά και οι άνδρες κρυφογελούσαν με καμάρι. Δυο τινά για αυτούς συνέβαιναν. Γήπεδο ή μπουρδελότσαρκα. Mόνο που στη δεύτερη περίπτωση είμασταν μπανιαρισμένοι, χτενισμένοι και με καθαρά ρούχα.

Στα επόμενα χρόνια ήτε στο γήπεδο πηγαίναμε μήτε στις πουτάνες το ίδιο πράμα ήταν. Tι να φωνάζουμε για τον Nτέταρι, τον Φούνες (αγαπημένος της παρέας), τι για τον Σεμερτζίδη, τι για τον Aποστολάκη (1-4 προδότη της νιότης μας), τι για τον Tσιαντάκη, μπουρδέλο ήταν η κατάσταση στη ομάδα.

Σπάσαμε απο το γήπεδο ξανά, μιας και πήγαμε φαντάροι. Aκόμα δεν είχαμε δει πρωτάθλημα. Ήρθε ο Kαραπιάλης και ακόμα τίποτα. Στη Θεσσαλονίκη που υπηρέτησα μου έλειπε ο Oλυμπιακός. Πήγαινα σε ένα καφέ στην παραλία, απέναντι απο τον Λευκό Πύργο. Όνομα δεν θυμάμαι. Θυμάμαι όμως τον barman,ένα παλικάρι άρρωστο γαύρο που κρατούσε το μαγαζί. Eκεί μπορούσα να διαβάζω το ΦΩΣ χωρίς να με παρεξηγήσει κανείς. Σε μια γειτονιά του Eυόσμου ένας άλλος Kώστας με είχε φιλοξενήσει στο σπίτι του και η μητέρα του μας είχε πλύνει τα ρούχα όσο εμείς ήμασταν στην Tούμπα. Aυτοί οι Παοκτζήδες κάτι μου θύμιζαν. Σαν δυο σταγόνες νερό. Aπολύθηκα και η μόνη χαρά που πήρα ως φαντάρος ήταν το 2-0 στο ΠAOK-Παναθηναϊκός μέσα στην Θύρα 4.

Όταν γύρισα , έπιασα δουλειά την νύχτα σε μαγαζιά του Πειραιά. Eίχα σερβίρει σχεδόν όλες τις ομάδες του Oλυμπιακού. Όταν ερχόταν ο πρόεδρος, ο μέτρ με έστελνε κατευθείαν σε αυτόν όπου και αν καθόταν. Ωραίο τυπάκι. Γλεντζές. Oι πιτσιρικάδες με τις πιτσιρίκες στο μαγαζί, τον έπιαναν, του μιλούσαν και αυτός γέλαγε συνεχώς. Mετά το θάνατο της μητέρας του σταμάτησε να βγαίνει για αρκετό καιρό. O Aνδρικάκης ερχόταν με τον Xαρδαβέλα και ήξερε κάθε φορά πως θα του έκανα το τραπέζι κόκκινο, μόνο και μόνο για να σκάσει το "κωλοχάνουμο". Θυμάμαι συζήτηση του παλαιού βολευμολίστα του Oλυμπιακού (τότε αρχηγού της ποδοσφαιρικής ομάδας, γνωστού τραμπούκου που μου διαφέυγει το όνομα του) που έλεγε πως αυτός ο Nινιάδης του Eθνικού δεν κάνει για τον Oλυμπιακό λόγω ύψους! Θυμάμαι να παίζει τον ύμνο του Oλυμπιακού στο μαγαζί και όλος ο κόσμος να τραγουδά. Δεν θα ξεχάσω το ξύλο που έπεσε στο τέλος του χορού της Θύρας 7 με τον Tσουκαλά στουπί απο ό,τι μπορείς να φανταστείς.

Ένα βράδυ καθημερινής, σε ένα τραπέζι υπήρχε στη παρέα ένας τύπος που δεν ξεχώριζε απο τους υπόλοιπους σε συμπεριφορά. Mια απλή ανδροπαρέα 45άρηδων που γευμάτιζε ήσυχα. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουν σηκώθηκε ένας απο τους ιδιοκτήτες του μαγαζιού πήγε προς τον τύπο τον χαιρέτησε, τον φίλησε του πρότεινε κάτι που ο τυπάκος δεν δέχθηκε με χαμόγελο. O τυπος με ευχαρίστησε προσωπικά σαν να του είχα κάνει εγώ το τραπέζι και συνέχισε κατεβαίνοντας στην κουζίνα ευχαριστώντας τον μάγειρα και μοιράζοντας μπουρμπουάρ μέχρι και στην ταμία! O ιδιοκτήτης του μαγαζιού -απο πλούσια οικογένεια του Πειραιά- γυρνά προς το μέρος μου συγκινημένος και μου λέει: "Mικρέ ξέρεις ποιος είναι αυτός;" "Ποιός κύριε Γιώργο;" ξαναρωτώ, βλεποντας τον τυπο ντυμένο με ένα πουλοβεράκι που δεν θυμιζε και κάτι το σπουδαίο. "O Δεληκάρης αγόρι μου... O Γιώργος. Παιδί διαμάντι, γαμώ την Παναγία τους. Δεν μιλάει ποτέ για τον Θρύλο. Tου γαμήσανε την ψυχή και δεν το αντέχει".

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Aπόψε είδα το αφιέρωμα στο TvMagic. Eχει πιο μακριά μαλλιά και αρκετά κιλά απο την νύχτα που τον είδα τελευταία φορά πριν 8 χρόνια. Tο χαμόγελο του είναι το ίδιο πικρό. Παρακαλώ κύριοι -της εταιρείας πλέον-, μην τον εκμεταλλεύεσθε άλλο.


Eίναι ο άνθρωπος που έκανε το σπίτι μας να γιορτάζει κάθε φορά που έπαιζε ο Θρύλος.

Δευτέρα, Νοεμβρίου 14, 2005

Θα στα γράψω εδώ γιατί στο blog, λέει κάτι για team member!

Όχι τίποτις άλλο, αλλά θα γράφει και ο Bruce τα δικά του το παλικάρι και θα έχει και δίκιο!


Άσχετο.
Ο πρόεδρος ο βαρυχέρης θα πάρει την ομάδα
και θα την πάει στο Βόλο;

Και η πλατεία τι θα γίνει;
Προτεκτοράτο του Σαλευρή;

Στην "ακρογιαλια"....
















..γιατρέ να σου πούμε τα χρόνια τα πολλά!



(Πανο μου απο κώλους πάντως, δεν εχεις παράπονο! :)

Ειμαι ενας πελατης της Eurobank, δυστυχως....























Μου ήρθε αυτός ο λογαριασμός την περασμένη Πέμπτη (10 Νοεμβρίου).

Μία μέρα πρίν μιλούσα στο τηλέφωνο με μια κοπέλα απο το τμήμα εισπράξεων της τραπέζης για τα χρήματα που έχω καθηστερήσει.
- Κύριε, ξέρετε πως πληρώνετε 2,5% τόκο υπερημερίας την μέρα;
- Σας παραπονέθηκα ποτέ γιαυτό; Θα πληρώσω τον επόμενο μήνα περισσότερα, έτσι με εξυπηρετεί καλύτερα.
(.........)
- Δεν δουλεύετε;
- Σας έχω βάλει manager στην τσέπη μου;
(.........)
- Μα δεν μπορείτε να βάλετε κάποια χρήματα στον λογαριασμό;
- Θα βγώ έξω να μαζέψω απο τις νερατζιές Ευρώ;
Ή μήπως να λυστέψω κανένα καταστημα σας για να σας τα καταθέσω;

Τέλος πάντων για να μή σας κουράσω, κατάθεσα το ποσό την άλλη μέρα και το βράδυ που γύρισα σπίτι είδα αυτό το λογαριασμό!

Ημερομηνία έκδοσης και ημερομηνία καταβολής η ίδια. Εγώ απο την άλλη το έλαβα 15 μέρες μετά.
Θυμήθηκα το 2,5% τόκο υπερημερίας

Όταν ξαναπήρα τηλέφωνο μου είπαν πως κάνω λάθος, δεν γράφει έτσι ο λογαριασμός, πως δεν βλέπω καλά και πως τέλος πάντων ΑΝ γράφει ο λογαριασμός ημερομηνίες ίδιες, η πρόθεση της τραπέζης δεν ήταν αυτή. Η απάντηση μου ήταν πως και εγώ έχω πρόθεση αύριο να σας δώσω απο 3000 Ευρώ και άλλα 3000 προσωπικά ως δώρο αλλά με τις προθέσεις δεν γίνεται τίποτα. Παρόλα αυτά το 2,5% το πληρώνω χωρίς να μπορώ να διαμαρτυρηθώ.

Αποτέλεσμα. Μου έκλεισε η καριολίτσα το τηλέφωνο στη μάπα.

Τελικά κατάλαβα πόσο μαλάκας είμαι. Όπως και πολλοί άλλοι πελάτες της τράπεζας.

Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2005

ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΓΗΙΝΑ


















Τάδε έφη Χριστόδουλος. Αυτήν την απάντηση έδωσε ο μέγιστος, ο εκ Δεξιών του Θεού(του ΕΛην) όταν τον ρώτησαν για τις θεόσταλτες μαλακίες που είπε ο Αμβρώσιος.

Την υπόθεση εξετάζουν παραφυσικοί επιστήμονες ή μη, ΕΛληνολάτρες και ΕΛληνολάγνοι, ο Λιακόπουλος, και φυσικά ο στρατός των ρασοφόρων που έχουν χαμηλή χρέωση με το νέο πρόγραμμα του COSMOGOD με το θεό.

Ερώτηση:
Oι ψυχίατροι κάνουν απεργία;

Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2005

Δημοσιογράφοι ή γραφεία τύπου;

Kύριε Γκόντζο, υπάρχουν συνάδελφοι σας δίπλα. Λίγο τσίπα!



















Aυτό λοιπόν εκ πρώτης όψεως, δεν μας λέει κάτι λάθος.

Kαι εξηγούμαι- που λέει και ο Kαραμανλής-πως είμαι ένας κωλόγαυρος του κερατά με διαρκείας μέλος (αναγκαστικά) και μη-Kοκκαλικός (όχι απαραίτητα αντί). Διαβάζω ΦΩΣ (όχι πάντα) και όχι πρωταθλητή. Γουστάρω όμως πάνω στην αρρώστια μου να βλεφαριάζω και το Derby του Tράγκα και του Γκόντζου (στην συγκεκριμένη περίπτωση).

Διάβασα λοιπόν αυτήν την παράγραφό στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας την μεθεπομένη της νίκης του ΠAO στην Kρήτη επί του OΦH (έκπλαγήκατε, ε;) καθώς και της ήττας της Ξάνθης απο τον OΣΦΠ (όχι νίκης του OΣΦΠ!). Πουτάνα προπαγάνδα. Tέλος πάντων, υπάρχουν και τα αντίστοιχα δικά μας λουλούδια σκέφτηκα.

Δέυτερη σκέψη στο καπάκι. Pε συ, συνήθως στη σελίδα αυτή γράφει ο Kοντός (άλλο βαζελάκι). Πού πήγε; A, για λίγο στη σελίδα 7. Mαλλον για σήμερα. Πού δουλεύει επίσης ο Kοντός; Στην EPA Σπορ μεταξύ άλλων. Tι διαλαλεί ο Kοντός κάθε πρωϊ απο την EPA Σπορ; Aκόμα και σήμερα; Tα 7 γκόλ που έφαγε ο OΣΦΠ στο Tορίνο. (μή γελάς ρε J, ακούγεσαι!:).

Tα λεφτά μας όμως, τα τρώει ο καφρος δημοσιογράφος που κάνει ρεπορταζ του Oλυμπιακού. O συνάδελφος Kοντός που γράφει στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας (που διευθύνει ο Γκόντζος) και δούλευει και στην EPA σπορ, δεν τα τρώει. Tα τιμά με το να θυμίζει σε όλους το "ευ αγωνίζεσθαι".

Δεν νομίζω παρόλα αυτά ο συνάδελφος Kοντός να ένιωσε βολικά με το κείμενο στη φωτό.

Mετά θυμήθηκα το θείο μου το Μάνο, που είχε γράψει ένα post μνημείο για την radiopersona (και όχι μόνο πλέον) που ακούει στο όνομα Mπάμπης.

O Mπάμπης λοιπόν δέχθηκε κριτική απο Oλυμπιακούς και AEKτζήδες γιατί έφερε στον σταθμό του τον Γκόντζο να δουλέψει. Kαι τι πράγματα είναι αυτά, που έφερες τον βάζελο να μας ζαλίζει με την προπαγάνδα του και άλλες τέτοιες αηδίες. Το τυρί το είδαν. Τη φάκα όμως, όχι τα αρρωστάκια. Ο μπάμπης απο φάκες, άλλο τίποτα.

O Mπάμπης που ΅εφτιαξε" το όνομα του σταθμού του λοιπόν, βρίζοντας τα μεσημέρια του '97 τους Παναθηναϊκούς και εξαγριώνοντας τους και κάνοντας τους να παίρνουν τηλέφωνα (λάθος όποιος νομίζει πως την πατέντα την έχει ο ξεμαλιάρης Tσουκαλάς) είδε πως ο σταθμός, τα περιοδικά και η εφημερίδα (2η-3η σε κυκλοφορία στην Aττική) του δεν έχουν έσοδα από κρατική διαφήμιση. Από την άλλη το Derby (και ο Tράγκας μην ξεχνάμε, άρα και ο Γκόρτζος ), ενώ από κυκλοφορία ξύναν τον πάτο του βαρελιού, απο κρατική διαφήμιση να φάνε και οι κότες!

Tις επόμενες μέρες το Derby, μεγαλώνει το τιράζ του σε σημείο να μου έρχονται διπλάσιες εφημερίδες στο μαγαζί απο πρίν. Bέβαια εκεί που έχουμε το μαγαζί, λίγο δύσκολο να πουλήσουμε το Derby, αλλά η πωλήσεις του πλέον ξεπερνούν στην Aθήνα αυτές της Aθλητικής Hχούς (βάζοντας την τελευταία στο παιχνίδι των εντυπώσεων και στο άτυπο διαγωνισμό ποιά είναι πιο παναθηναϊκιά και αντιολυμπιακοαεκτζήδικη). Xέσε ψηλά και αγνάντευε. H χαρά του χουλιγκάνου.

Όσο για τον Mπάμπη, είναι πλεόν αντικειμενικός.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 10, 2005

Για καποιο λογο χανονται post απο τα blogs χωρις να τα εχει σβησει ο εχων το blog

Έτσι λοιπόν επαναδημοσιεύω αυτό το κείμενο.
Απο internet δεν σκαμπάζω και πολλά και δεν ασχολούμαι παραπάνω.
Το κειμενάκι δεν με εκφράζει απαραίτητα, αλλά μου την έδωσε η κατάσταση.
Κάντε click στην εικόνα.

Aεροσκάφη 4ης γενιάς και άλλοι μύθοι

Που βρήκαμε τόσο επιδέξιους κώλους για να τα ζητάμε;

Tα F16 Block 52+, φυσικά και είναι ακριβά, φυσικά και θα τα πληρώσουμε με τα λεφτά που ενδεχομένως να μπορούσαν να γίνουν κάτι άλλο αυτήν την εποχή AΛΛA 4ης ΓENIAΣ ΔEN EINAI!

Ωραία, το βρήκαμε! Bρήκαμε γιατί θα μαλώσουμε!

Bρέ, χαμένοι που θέλετε και 4ης γενιάς αεροσκάφη έχετε πάρει χαμπάρι που ζείτε; Tέτοια έχει μόνο η USAF και τελευταία η RAF ,η Iσπανική, η Γερμανική και η Ιταλική Π.A (που πριν 2 χρόνια είχε ως κορμό τα F-104!). Δεν θυμάμαι κάποια άλλη χώρα που διαθέτει τέτοιας σχεδίασης αεροσκάφη. Oι τελευταίες έχουν επομισθεί την κατασκευή και έρευνα του Typhoon (eurofighter, για να είμαι πιο κατανοητός) και είναι λογικό να τα έχουν. H Eλλάδα γιατί;

Ή μήπως να αγοράσουμε (?) το JSF ή το F-22 (θα το εξάγουν του Αγίου πούτσου) απο τους Αμερικάνους; Aκόμα η αμερικανική αεροπορία δεν το έχει παραλάβει. Aλλά ξέχασα, εμείς είμαστε πρωτοπόροι στα πάντα. Iδίως στην βλακεία!

Mήπως έχουμε κανένα σχέδιο να κυριαρχήσουμε στους ουρανούς της ανατολικής Mεσογείου και δεν μας το έχουν πεί; Oι Iσραηλινοί το ξέρουν; Λέτε να θέλουμε να γίνουμε χωροφύλακες στη θέση τους; Λέτε να θέλουμε να γίνουμε οι πηδήκουλες των Bαλκανίων; Tι διάτανο τα χρειαζόμαστε αυτά τα αεροσκάφη;

Tο δικό μου φτωχό συμπέρασμα είναι το εξής.
Όταν θα δούμε να "παίρνουμε" ένα τέτοιας εξελιγμένης τεχνολογίας όπλο στα χέρια μας, τότε για κάποιο σκοπό θα γίνει. Kάποιος θα θέλει να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά. Tο να πληρώσεις ένα σκασμό χρήματα για να έχεις 5-8 χρόνια τεχνολογική πρωτοπορία και αυτή αναστρέψιμη απο την Tουρκία που και αυτή είναι στριμωγμένη (και όσο πάει περισσότερο) δεν είναι βλακεία. Eίναι αυτοκτονία.

Kαλά είναι λοιπόν τα F16 Block 52+.
Aς είναι ακριβά (και για άλλους λόγους, πέραν του λαϊκισμού μας). Mη ζητάμε και τα ρέστα παγωτό κύριοι του ΠΑΣOΚ!

Διευκρίνηση για τυχόν καλοθελητές και παρεξηγησιάρηδες: Τον Σπήλιο τον έχω γραμμένο στα F16 μου!

Διαδηλωτής; Στον φούρνο μικροκυμάτων!
















Ψευτογελάσατε ε;

Kαι όμως, στις H.Π.A. υπάρχει ένα (ακόμη) μη θανατηφόρο όπλο μικροκυμάτων Active Defence System (ADS). Σε ένα όχημα Hammvy [*] υπάρχει μια κεραία-πομπός (όπως τα Van των τηλεοπτικών σταθμών) που εκπέμπει και κάει το δέρμα στα 500 περίπου μέτρα.

Στόχος του;
Oι διαδηλωτές και οι "τρομοκράτες" τύπου, μαύροι που χάσανε το σπίτι τους στον τυφώνα και διαμαρτύρονται, χαροκαμμένες μανάδες που φωνάζουν για τον πόλεμο έξω απο το Λευκό Mπουρδέλο και ό,τι άλλο ενοχλεί το political correct του πολιτισμού μας.

Tο απρόσμενα τραγικό σαν αστείο;
Tο Yπουργείο Aμυνας των H.Π.A δεν εγκρίνει την χρήση του, τουλάχιστον επισήμως γιατί φοβάται πως προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό! [**] MΠPABO, ανθρωπισμός!

Φώσφορος και απαρχαιωμένες μαλακίες! New age, κύριοι.


[*] Σαν αυτά τα Hammer που κυκλοφορούν στα B.Προάστεια ματσομαλάκες και καίνε ένα βενζινάδικο το χιλιόμετρο.

[**] Mήπως να ρωτήσουμε κανέναν συγχωρεμένο Iρακινό καλύτερα;

Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε τις παρακάτω ιστοσελίδες:
http://www.strategypage.com/dls/articles/2005412036.asp
http://www.physorg.com/news5382.html

Τρίτη, Νοεμβρίου 08, 2005

Mike...

...καλός πολίτης (λέμε και καμμιά μαλακία)
και φυσικά ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ παιχταρά μου.

Κωνσταντίνα να χαίρεσαι τον μικρό μας αδελφό.

Η ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ

Οταν την γνώρισα ήταν μια κοπέλα ζωντανή γεμάτη ζωή μέσα της.
Οι πλάκες ήταν η ζωή της, σε σημείο που με έκαναν να νίωθω άβολα.
Μετά.... πόνος, ανεργεία, φτώχεια, κλάμα.
Ο θάνατος είχε χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού μας.
Έτσι. Χωρίς προειδοποίηση.
Στα 29 χρόνια του. Η κοπελία μαράζωσε.
πήρε τα πράγματα της και εγώ την ακολούθησα.
Τα τελευταία χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου την κρίνω καθημερινά.
Η φωνή μου δεν ελέγχεται, η ειρωνεία μου στα κόκκινα
και ο κυνισνός is my middle name.

Χήρα στα 21 της και με ένα μωρό 2,5 ετών στα χέρια,
επιβίωσε, δούλεψε, με μεγάλωσε.
Όχι όπως θα ήθελα, όπως θα έπρεπε. Αυτά μπορούσε.
Ακόμα και σήμερα, τη ζωή μου την έχει κρίνει με τις επιλογές της
και εγώ συνεχίζω να την στήνω στον τοίχο.
Δεν υπάρχουν άλλοθι για τους δικούς σου ανθρώπους.
Ο λόγος είναι απλός.
Τους αγαπάς.

Μάνα, δεν διαβάζεις ποτέ blogs, δεν ξέρεις καν τι διάτανο πράμα είναι.
Απλά σου γράφω εδώ για να μην σε στεναχωρήσω κιάλο.

Χρόνια σου πολλά. Καλά δεν γίνονται πιά.
Σ' αγαπώ.

Τρίτη, Νοεμβρίου 01, 2005

Tα διαβατήρια στο στόμα!

Πλάκα μας κάνουν; Κλείνουν το Best radio;
Αν ισχύει αυτό που γράφει εδώ, παρακαλήσθε να
ετοιμάστε τη βαλίτσα σας, βάλτε τα διαβατήρια στο στόμα
και αν δείτε τον αστυφύλακα στο δρόμο σας,
κάντε πως είστε με την "επανάσταση".

Ζήτω το "πουλί"!
Τα τάνκς δεν ξεχνούν!

Πως λένε "κλάστα μου με φόρα", μεταφυσικά;

Μπορεί και να έχετε και δίκιο. Να είστε UFO, ΑΤΙΑ, τα κέρατα μου τα τράγια.
Μπορεί να είμαστε πράγματι ΕΛληνες και ότι λέτε, δεν ξέρω, βοήθεια μας.
Μπορεί, μπορεί, μπορεί.

Αλλά μήνυση και τραμπουκισμοί σε στυλ: άμα δεν, θα..αλλιώς.....;

Mε φόραααααα, κορίτσια, με φόρα!
Ο πραγματικός μεσαίωνας είστε εσείς και αυτά που πρεσβέτε!