31/12/2005 Κάθε βήμα και μια σκέψη απ' την χρονιά που πέρασε.

Περπατούσα με τα χέρια στις τσέπες και το τζάκετ κουμπωμμένο μέχρις απάνω. Χθές το μεσημέρι καθώς έτρεχα να πληρώσω από τράπεζα σε τράπεζα τα σήματα και καθώς βγαίνοντας αναθεματίζοντας την τύχη μου -μιας και καμμιά τους δεν είχε- στο πίσω μέρος του μυαλού μου ήταν καρφωμένο το 2005 μέρα προς μέρα. Διάολε τι χρονιά!
.
Aπόψε θα χαϊδέψω την κούκλα με το καρό φόρεμα μετά από πολλά χρόνια. Δεν θυμάμαι πόσα. Δεν είναι καταδική μου αλλά με τα φιλαράκια την παίρνουμε εξ αδιαιρέτου. Όπως και να το κάνεις με τους φίλους κάνεις άλλα κόλπα με δαύτην. Την «τιμούμε» σχεδόν πάντα τέτοια βράδια του Δεκέμβρη. Όπως και τις 3 φίλες της επίσης.

Κοψομεσιάστηκα ο άνθρωπος να σηκώνω τις εφημερίδες της κυρίας Dianna. Εδώ και ένα μήνα και βάλε, κρατάω σχεδόν κάθε μέρα απο 2-3, μιας και λείπει στη Ρουμανία. Κοντα στα 250 ευρώ βγήκε το κουστούμι. Ανάθεμα κι αν τις διαβάσει. Τα cd, τα ένθετα και τα πρωτοσέλιδα θα κοιτάξει. Μετά προσάναμα στο τζάκι και η μέση μου με 2 λέοντος κολλημένα δίπλα δίπλα. Αλλά με τις κούκλες το βράδυ όλα θα περάσουν.

Ωραία βιτρίνα! Δεν έχει σημασία τι πουλάει. Σημασία εχει να μπορείς να αγοράσεις. Θυμήθηκα τον μήνα χωρίς πιστωτικές κάρτες. Χαμογέλασα. Άδικο. Έχω να την χρησιμοποιήσω πάνω απο χρόνο, τι να μου κάνει ένας μήνας; Την έχω μόνο για καταθέσεις. Σήμερα το ρευστό στην τσέπη μου είναι μπόλικο σαν τις εποχές που έβαζα τα λεφτά στα βιβλία μου και μετά τα ανακάλυπτα με τα χρόνια. Τί βίτσιο και αυτό! Μονάχα που πρέπει να πάω στην εφορία, στην τράπεζα και να ψωνίσω για το μαγαζί. Δεν περισσεύει centsι. Ρε πούστη μου, ωραία βιτρίνα. Φέτος η μικρή θα την βγάλει με μια αγκαλιά πάλι. Κρίμα, γιατί αυτό στη βιτρίνα θα της πήγαινε πολύ.

Έλα ρε Τάσο, ένα τζόκερ έπαιξα. Άμα μου κάτσει θα δεις. Ρε μάνα πας καλά! Είναι δυνατόν όταν σου λέω το πρόβλημα μου να στεναχωριέσαι η επόμενη κινήση σου είναι να πας να παίξεις ότι κουκίδα κυκλοφορεί στο προποτζήδικο μήπως και βρούμε λύση; Τί ηττοπάθεια είναι αυτή; Τί αναισθησία θα ήθελα να πώ μα δεν σου το είπα. Σου είπα ήδη πολλά και τίποτα. Με απογοήτευσες. Ένα σπίτι έχουμε, έχω δηλαδή και άλλα τρία ο άνδρας σου. Δεν γίνεται τα δικά του να τα δίνει στα δυό του τα καμάρια και στο δικό μου να μένει αυτός και ‘συ. Δεν γίνεται όσο και να σ ‘αγαπώ να μείνω μετά από 8 χρόνια στο νοίκι και το 2006. Άσε το τζόκερ, απόφαση έπρεπε να πάρεις κάποτε και δεν την πήρες. Έπαιξες και έχασα.

«Άγιος Βασίλης έρχεται.....». Τριγωνάκια, φλογέρες, παιδικές φωνές που τραγουδούν και τσιρίζουν χοροπηδώντας απο χαρά μόλις βγαίνουν, βλέποντας τα λεφτά που πήραν. Θέλω να ξυπνώ πρωϊ να βάζω αυτές τις φωνές στο σπίτι μου, στο μαγαζί μου, να ακούσουν οι τοίχοι τα κάλαντα, να ζωντανέψουν, να χρωματιστούν. «Άγιος Βασίλης έρχεται.....». Αυτός που φέρνει δώρα στα παιδιά Μεγαλύτερος απατεώνας δεν υπάρχει. Ποτέ σαν παιδί δεν τον γνώρισα, ποτέ δεν μου έφερε δώρο. Δεν μου άρεσαν άλλωστε τα παραμύθια. Μέχρι πέρσυ. Τέτοια εποχή είχα το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να πάρει κάποιος απ’ αυτόν. Πέρασαν οι γιορτές και μαζί με αυτές το πήρε πίσω. Τί να θυμηθείς απο μια χρονιά που ξεκίνησε με αυτόν το τρόπο;

Μα δεν ζήτησα άδεια μέχρι τις 9 του Γενάρη! Δεν πήρες το καλοκαίρι ρε μπαγλαμά, σκέφτηκα. ‘Ετσι θα σκέφτηκαν και αυτοί που στην έδωσαν. Ναι αλλά η άδεια είναι δικιά μου. Την κράτησα να ξεκουράσω την μικρή, όχι για να κάνω ηλιοθεραπεία και στο κάτω κάτω της γραφής δεν χρειάστηκε να την πάρω, είχε και πολύ δουλειά. Μην την χειρίζεστε σαν να είναι δικιά σας. Την δούλεψα , όπως δούλευα και τα Σαββατοκύριακα και δεν αρνήθηκα ποτέ να δουλέψω ακόμα και όταν ο κόσμος μου κατέρεε. «Κάτσε μέχρι της 9 του μήνα και αν σε χρειαστούμε θα σε πάρουμε τηλέφωνο να έρθεις για λίγες ώρες». Αυτό ένα ένα πράμα μου λέει. Είμαι πολύ βολικός κορίτσια. Πολύ βολικός και μαλάκας.

Μην βάλουμε τίποτα επίσημο απόψε, έτσι. Ούτε να φτιάξει το Ντινάκι φαγητά και μεζεδάκια. Είμαστε φούλ. Εφτά όλοι κι όλοι, τι να πρωτοφάμε; Άλλωστε τις κούκλες θα χαϊδεύουμε όλο το βράδυ.Στο φαγητό θα έχουμε το νού μας; Ντάμα καρό. Kούκλα! Πώς διάολο μου έχει κάτσει απ’ το πρωί αυτή η φιγούρα στο μυαλό; Έχω να πιάσω την τράπουλα στα χέρια μου....... Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια. Την αγαπούσα απο μικρός. Τότε που 9 χρονών έπαιζα πόκα σαν μεγάλος. Απόψε θα χαμογελάσω.

Mια χαρά πρωτοχρονιά θα περάσουμε. Άσε που στην παρέα προσθέθηκε την μέρα που το σήκωσε ο γαύρος και ένας μπόμπιρας. Μακάρι στην πρώτη αλλαγή του χρόνου που ζει να του φέρουμε εμείς γούρι. Μακάρι.

Τί απολογισμός είναι πάλι τούτος; Τί χρονιά και αυτή! Να πάει και να μην ξανάρθει!
Συνέχισα να περπατώ. Είχα φτάσει ο ταμείο να πληρώσω τα σήματα. Θυμήθηκα πως κάπως έτσι τελείωνε και η περσινή χρονιά. Με τις ίδιες σχεδόν μηχανικές κινήσεις. Dejavu. Δεν θέλω να το σκέφτομαι.

Καλή χρονιά σε όλους μας. Ελπίζω να μας βρεί όλους ευτυχισμένους το τέλος του 2006.
Τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε περισσότερο