Τρίτη, Οκτωβρίου 18, 2005

Tα όστρακα να επιστρέψουν, αφήστε τα μάρμαρα ...





















Βρίσκομαι στην αίθουσα του μουσείου της Αρχαίας Αγοράς κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών.

Πριν από λίγες μέρες, μια φίλη, αδελφή της προέδρου της εταιρείας που εργάζομαι, μας έκανε την πρόταση για μια ξενάγηση - και τί ξενάγηση- στην Ακρόπολη της πόλης που ζούμε και στα πέριξ αυτής μιας και είναι ξεναγός.
Ιστορίες και μύθοι ξετυλίγονταν καθώς σχεδόν αγγίζαμε τα πάντα. Στο μουσείο της Ακρόπολης, οι περίοδοι περνούσαν μπροστά στα μάτια μας. Νεαροί άνδρες και κόρες υψώνονταν μπρος μας. Μαρμάρινοι θεοί και θνητοί, ζωγραφισμένοι με έντονα χρώματα, ακίνητοι σε μετέφεραν σε τελετές και ιστορίες που είχαμε λησμονήσει.
Σκάνδαλα οικονομικά, ερωτικά, παιχνίδια πολιτικά και ίντριγκες οικογενειακές και ξάφνου φωνές ηρώων. Ζεις στο τότε. «Παρακαλώ μην πλησιάζετε». Ξυπνάς απ΄τις σκέψεις σου, μα οι εικόνες συνεχίζουν. Κατεβαίνεις στην Αρχαία Αγορά. Στον πρόλογο της ιστορίας...

Μια ασπίδα. Θεέ μου, είναι αληθινή. Σπαρτιάτη, μου λένε. Ατιμασμένη. Θυμάμαι μηχανικά «ή ταν ή επί τας». Ήταν ενός νεαρού Σπαρτιάτη που πιάστηκε αιχμάλωτος στην Αθήνα ή σε κάποια εκστρατεία - δεν θυμάμαι ακριβώς. Τεράστια! Κουράστηκα στην σκέψη και μόνο πως την κρατούσε άνθρωπος στην μάχη. Προχωρώ γρήγορα καθώς σπατάλησα πολύ χρόνο κοιτάζοντάς τη και η παρέα μου έχει φτάσει πιο κάτω. Κοιτάνε κάτι πήλινα κομμάτια, όστρακα όπως λέγονται. Έχει ονόματα χαραγμένα πάνω. Τέλος της αφήγησης.

Σκέψεις.

Η ζωή στην Αρχαία Αθήνα, ήταν δύσκολη, σκληρή για τους δούλους και τους φτωχούς. Όπως παντού και πάντοτε, και πιο άνετη για τους πολίτες και τις αριστοκρατικές οικογένειες. Η δημοκρατία είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη ανακάλυψη την εποχή εκείνη και η πεταλούδα που φτερούγισε άλλαξε την ιστορία της γης. Ο δυτικός πολιτισμός έχει ως σημείο αναφοράς εκείνο το πείραμα αυτής της πόλης. Μόνο που μας έχει ξεφύγει κάτι πολύ βασικό απ΄όλη την ιστορία. Το όστρακο. Αυτό το έχει λησμονήσει ο δυτικός τρόπος δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Το όστρακο μαλάκα μου! Αυτό το κομμάτι πηλού που έβλεπα μπροστά μου τότε στο μουσείο. Η δύναμη του πολίτη χαραγμένη σε ένα όστρακο. Δεν περνά απ΄το μυαλό μου αυτή τη στιγμή, τίποτε που να σημαίνει στον κόσμο, όπως αυτό που γινόταν στην Αθήνα τότε. Ευεργέτες, πολιτικοί, στρατηγοί θριαμβευτές, ολυμπιονίκες της πόλης.
Εξοστρακίστηκαν- τιμωρήθηκαν από το Δήμο, από τον φόβο της έπαρσης ή της υποψίας υπερβολικής πολιτικής επιρροής και δύναμης. Τί πιο αγνό, για μια πόλη. Να το μεταφέρουμε στο σήμερα ως πείραμα, στο μυαλό μας; Σκέφτομαι οικογένειες πολιτικών, «τζάκια», που κυβερνούν πολύ πριν με σπείρουν οι γονείς μου. Τί διάολο, όλοι άξιοι πατριώτες και υπερασπιστές των κοινών είναι; Μην βάζει το μυαλό μόνο την Ελλάδα. Υπάρχουν οικογένειες που κυβερνούν σήμερα τον πλανήτη. Σε δημοκρατικά συστήματα. Μόνο που αυτές οι δημοκρατίες ή μάλλον όλες οι σύγχρονες δημοκρατίες, λειτουργούν χωρίς το σημαντικότερο συστατικό τους. Το πήλινο κομμάτι.

Τροφή για σκέψη.
Ποιός θα τολμούσε να το επαναφέρει;

18 σχόλια:

dgalanis είπε...

άψογο και πάλι και μετά μας λες πως δεν γράφεις ... "γράφεις" φίλε, "γράφεις" ...

---. είπε...

Πες τα ρε μανιφέστο, που το παίζει ντροπαλός.
Αν και για το θέμα του εξοστρακισμού, δεν ξέρω κατά πόσο ήταν δημοκρατικό το να εκδιώχνονται άνθρωποι που αποδεδειγμένα υπήρξαν θύματα συνομωσιών για να τους απομακρύνουν.
Πάντως εγώ έχω πέντε έξι στο μυαλό που θα εξοστρακίζονταν με την κατηγορία της έσχατης προδοσίας, παρόλα αυτά στην Δημοκρατία μας ζουν και βασιλεύουν.

kaltsovrako είπε...

Οι κοινωνίες είναι ζωντανοί οργανισμοί.
Αν "απομακρυνθούν" ακόμα και θύματα συνομοσιών θα τους αναπληρώσουν άλλοι. Δεν πεθαίνει το Κράτος (με την καλή εννοια). Παραείναι δημοκρατικό κατα την αποψη μου και ας μην γνωρίζω και πολλά. Βέβαια σήμερα με την παγκοσμιοποιημένη κοινωνιά θα μου πεις που να τους "στείλω"! Λύσεις και φόρμες μπορουν να εφαρμοστούν. Βούληση χρειάζεται.

kaltsovrako είπε...

Manifesto, ευχαριστώ πολύ μα επιμένω.
:)

dim είπε...

Το όστρακο το έχεις στα χέρια
σου κάθε 2 χρόνια περίπου (αν προσθέσεις τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές).
Αυτοί οι ίδιοι που
ξαναβγαίνουν, όπως λες, σε κάθε εκλογές ψηφίζονται από εμάς τους πολίτες άρα ας μην γκρινιάζουμε και ας εκλέγουμε τους καλύτερους.

dgalanis είπε...

δεν υπάρχουν καλύτεροι να εκλέξουμε ... δυστυχώς είμαστε χαμένοι από χέρι

kaltsovrako είπε...

Κύριοι, το θέμα δεν είναι ποιους θα εκλέξουμε αλλά ποιους θα σουτάρουμε δια παντώς απο αυτή τη διαδικασία. Αλλά όχι μόνο πολιτικούς της Βουλής. Υπάρχουν και αλλού φυντάνια. Π.χ. στη δημόσια διοίκηση, στον επιχειρηματικό χώρο (λιγάκι δύσκολο αυτό μιας και το χρήμα πατριδα δεν γνωρίζει) ή ακόμη τον γείτονα μας (τραβηγμένο παράδειγμα (τσάμπα όστρακο) κλπ. Η αρνητική ψήφος είναι το θέμα.

πολυβιος είπε...

συμφωνώ και συντάσσομαι απόλυτα. να επανέλθει το όστρακο και ο καιάδας (αυτός ο τελευταίος όχι για τα παιδάκια, αλλά για τους μαλάκες που μας δουλεύουν μπροστά στα μούτρα μας και ο λαουτζίκος τους ξαναψηφίζει).
Υ.Γ. τελικά οι επαναστατικές δυνάμεις ανέστειλαν τη δράση τους, μετά από μια δεύτερη θεώρηση στου στητού και αψεγάδιαστου κώλου...

kaltsovrako είπε...

Avanti μου! Σ 'ευχαριστώ.

Αυριο να θυμηθώ να βάλω ένα γαρύφαλλο στο blog μου για σένα!
:)

Υ.Γ. Ωραίος ο κώλος όμως ,ε;

kaltsovrako είπε...

Πολύβιε,αυτό με τον Καιάδα είναι πολύ σκληρό για την εποχή μας.Η θανατική ποινή με βρίσκει αντίθετο σε απόλυτο βαθμό.

Οι επαναστατικές δυνάμεις μας αποτελούνται ΜΟΝΟΝ απο commandos. Χτυπανε και φεύγουν!
Οι κώλοι ζουν, αυτοί μας οδηγουν!
Εμείς ακολουθούμε!
;)

Ανώνυμος είπε...

Ένα άλλο παιδί πειραιώτικο μου έλεγε σήμερα πως στη μουσική δεν συμβαίνει τίποτα σήμερα, ούτε εδώ ούτε εκτός του εδώ, κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ρίξη ανάμεσα στους δημιουργούς. Η μουσική πια δεν έχει τίποτα να αποδείξει ούτε καν τον εαυτό της και οι "δημιουργοί" παράγουν ό,τι παργγέλνει η βιομηχανία της διασκέδασης (ακόμα και τα αγόρια οι Stones παράγουν μουσική (καλύτερη από κάτι άλλα σαχλά, δεν μπορώ να πω) και θέαμα για περιοδεία, γιατί τους έχει προαγοράσει την τουρνέ (και αντίστοιχα προπουλήσει πάλι στις θυγατρικές του ανά τις ΗΠΑ και τον κόσμο)ο μεγαλύτερος παραγωγός μουσικών εκδηλώσεων στον κόσμο (εισηγμένη εταιριούλα στη ΧΑ Ν.Υ.).
Το παράκανα αλλά θέλω να πω πως δεν αντέχουμε να ανατρέψουμε/ εξοστρακίσουμε ούτε ό,τι βαρετό, άθλιο και προκατ μας σερβίρουν σε αυτό που μας εκφράζει ή και μας διασκεδάζει βλ. μουσική. Ρίξη τέλος.
Εγώ πάλι νομίζω πως αργά η γρήγορα θα ξεχειλίσει το ποτήρι και οι κανόνες θα αλλάξουν. Μόνο που για εξοστρακισμό δεν θα είναι οι κακόμοιροι οι πολιτικοί, αλλά τα "αφεντικά" που κι αυτοί υπηρετούν.

Ανώνυμος είπε...

"....και το όνομά του(του πολιτεύματος) ονομάζεται Δημοκρατία γιατι η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των λίγων(των ολιγαρχικών) αλλά του Δήμου(του λαού)"

-Περικλέους Επιτάφιος

Η υπερβολική χρήση της Δημοκρατίας ξεσφίγγει τους θεσμούς του κράτους

Chrisa είπε...

Συμφωνώ και με το Καλτσόβρακο (βρε τα λες πολύ ωραία) και με τον Πάνο... Ειλικρινά σήμερα πρωί-πρωί είχα την ίδια συζήτησει με έναν συνάδελφο, ότι μας κυβερνούν συγγενείς των προηγούμενων πολιτικών και αυτό δεν νομίζω ότι λέγεται δημοκρατία, όμως τέτοια ζαγάρια που είμαστε καλά να πάθουμε!!!!

kaltsovrako είπε...

γητευτή, η συνέχεια του συλλογισμού σου οδηγεί σε άλλο πολίτευμα

Ο Δήμος και το Κράτος ΠΡΕΠΕΙ να είναι έτσι συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτόμενα που να μην χρειάζετε να φοβόμαστε τον "εξοστακισμό". Είναι υγεία αυτός ο θεσμός. Και τί έγινε αν "αδικηθεί " κάποιος πολίτης μέσα σε 100 άλλους. Μήπως δεν αδικούνται σήμερα; Και μάλιστα ολόκληρες τάξεις πολιτών; Όπως γράφω, η Δημοκρατία είναι ζωντανός οργανισμός. Θα αναπληρώσει τους ανθρώπους της και θα επουλώσει τις τυχόν πληγές της.

dim είπε...

Επιμένω ότι η δημοκρατία δίνει
ευκαιρίες σε όλους σε αντίθεση
με τα άλλα πολιτεύματα.
Στην αρχαία Αθήνα όλοι είχαν
ίσες ευκαιρίες;
Γόνοι που ευνοούνται υπάρχουν
παντού και πάντα.
Τέλεια συστήματα δεν υπάρχουν.
Απλά η Δημοκρατία είναι το
καλύτερο από όλα τα υπόλοιπα.

dgalanis είπε...

για ποια δημοκρατία μιλάμε παιδιά? την αρχαία ?

γιατί αν μιλάμε για τις νέες "δυτικού τύπου" δημοκρατίες καλό θα ήταν να βρούμε άλλο όρο να περιγράψουμε τα πολιτεύματα αυτά ... εδώ και καιρό έχω προτείνει να τα αποκαλούμε "ολοκληρωτικές πλουτο-ολιγαρχίες" ...

kaltsovrako είπε...

Μα για βελτίωση μιλάμε ένος συστήματος που ήδη εφαρμόζεται.

Αλλιώς να ανακαλύψουμε κάτι νέο και να το εφαρμόσουμε μέσω επανάστασης. Αλλά δεν συζητάμε αυτό.

Er greco, ίσες ευκαιρίες ΜΟΝΟ στη θεωρία υπάρχουν.
Σε ΟΛΑ τα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα.
Φυσικά και δεν θεωρώ πως στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν ίσες ευκαιρίες, το αντίθετο μάλιστα.

Όμως ο εξοστρακισμός για κάποιο λόγο "ξεχάστηκε" απο τους σύγχρονους για κάποιον λόγο.Γιατί;

Όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια, λέει ο λαός :)

Ηγέτες με αρχίδια χρειάζονται για να το κάνουν και όριμες κοινωνίες!
Όχι αρχίδια ηγέτες.

Ανώνυμος είπε...

Πάνο εννόησα οτι η άμμετρη χρήση της Δημοκρατίας σε ένα κράτος καταλύει τους θεσμούς και τους νόμους,τους χαλαρώνει.Όπου δεν υπάρχει μέτρο ή όπου ξεπερνιέται το μέτρο τα πράγματα ξεφεύγουν απο κάθε έλεγχο,χάνονται τα χαλινάρια πως να στο πω....:)Πρέπει να μάθει ο Δυτικός κόσμος να τιμά το αρχαιοελληνικό "ανθρώπινο μέτρο".