Πέμπτη, Οκτωβρίου 27, 2005

Η νίκη κατά του φασισμού

το 1940 είναι ένα γεγονός που το γιορτάζουμε με τις τιμές που λογικά το αρμόζουν. Λέω τώρα.

Όμως ο φασισμός επειδή δεν κατατροπώθηκε καθώς φαίνεται, θέλει απο όλους μας μια προσπάθεια στις καθημερινές μας πράξεις. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δούμε κάποιον διαφορετικό απο εμάς-είτε φυλετικά είτε κοινωνικά, ξερω γω- ας σκεφτούμε λίγο παραπάνω το πως θα πράξουμε και το τι θα πούμε.

Στα μικρά καταπολεμούνται αυτές οι "αρρώστιες" και στα καθημερινά. Μην τις αφήνουμε να θεριέψουν.

6 σχόλια:

. είπε...

μερικές φορές η διαφωνία βρίσκεται στο αν κάτι είανι όντως φασιστικό ή όχι. για παράδειγμα, οι τιμές στισ οποίες αναφέρεσαι για την κατατ΄ροπωση του φασισμού, από άλλους θεωρούνται οι ίδιες φασιστικές

kaltsovrako είπε...

Δεν εννοώ μονο τις παρελάσεις. Τιμή είναι και το "μνημόσυνο" που κάνει ο καθένας στις σκέψεις του, φέρνοντας στη θυμηση του τους παππούδες του, παράδειγμα.
Όσο για τις παρελάσεις, νομίζω πως αυτές είναι μια εικόνα που ταιριάζουν σε φασιστικά πρότυπα. Αλλά είναι μια εικόνα, μια πρακτική, δεν ξέρω πως να το πω. Αυτό που κατα την άποψη μου είναι πιο σοβαρό είναι οι σκέψεις που μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να φασίζουμε (καλά το έγραψα, κυρία;)

aeipote είπε...

To "αστείο" είναι ότι είναι φασιστικό να είσαι αντιφασίστας!

kaltsovrako είπε...

Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις όμως.

Όταν σκυλιάζεις παράδειγμα να ΜΗΝ διαδηλώσουν στην συγκεντρωση μπιρίμπας που είχαν πρόσφατα, ε τότε τίνεις να τους μιμηθείς.

Ελευθερία είναι να ακούγεται ΚΑΙ η δική τους άποψη.

Στο κάτω κάτω της γραφής κάτσε και δες ποιοί, πόσοι και κυρίως πως είναι όταν μιλούν στον κόσμο. ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΟΗΜΟΝ δεν θα τους πάρει στα σοβαρά.

Ανώνυμος είπε...

γιατί μερικές φορές νομίζω οτι η υπερβολική "δημοκρατία" είναι φασισμός? ο φασισμός της πλειοψηφίας

kaltsovrako είπε...

Υπερβολική δημοκρατία;

Τι εννοείς egypt;
Εχεις στο μυαλό σου κάτι συγκεκριμένο;