Η μητέρα μου, το βράδυ του Πολυτεχνείου με την κοιλιά στο στόμα έτρεχε στους δρόμους του Πειραιά για να γεννήσει το μοναδικό παιδί που της χάρισε η ζωή της. Δύσκολη βραδυά, προφανώς δύσκολη εποχή. Η πόλη απο τότε έχει αλλάξει πολύ. Οι άνθρωποι της το ίδιο. Ποιός άλλωστε μένει στάσιμος; Tα ντουβάρια ίσως. Οι πλήνθοι που στέγασαν χιλιάδες χιλιάδων προσφύγων απο την Ανατολία πολύ πριν γεννηθώ εγώ, πολύ πριν γεννηθεί η μάνα μου. Η ιστορία της πόλης μου δεν είναι ευρέως γνωστή και δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα την πει απλά γιατί δεν την έχω μελετήσει. Την έχω ζήσει όμως. Και συνεχίζω να την ζώ. Το σοκκάκι το στενό μπορεί σε κάποιούς να μην λέει τίποτα. Ούτε σε μένα. Οι μορφές όμως των ανθρώπων είναι αυτές που φτιάχνουν την ιστορία του. Η αρχιτεκτονική αυτών των προσφυγικών σπιτιών διηγείται απο μόνη της το φόβο της προσφυγιάς και την λαχτάρα των ανθρώπων να χτίσουν απο την αρχή τις ζωές τους. Και πιστέψτε με, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στις περιοχές αυτές που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Προσπαθούν να χτίσουν τις ζωές τους από την αρχή. Η νεότερη Ελλάδα στηρίχθηκε στον Πειραιά, στους ναυτικούς του και κυρίως στις γυναίκες τους. Πολλές γυναίκες έμαθαν να είναι και πατέρας στη ζωή τους. Άλλες πάλι πουτάνες. Άλλωστε και αυτό είναι στοιχείο της κουλτούρας του λιμανιού. Εκεί γίνανε άντρες πολλά παιδιά ασχέτως καταγωγής. Δύσκολη περιοχή για παιδιά με γυαλισμένα παπούτσια που όμως ξέρει να τους φερθεί και ανάλογα. Εκεί μεγάλωσα, εκεί προτοέπαιξα ξύλο με αγνώστους που έγιναν φίλοι μου αργότερα. Εκεί προτοερωτεύθηκα. Εκεί μου 'μάθαν να είμαι άκαρδος και δίκαιος.
Σε κάποιον που σπουδάζει στο εξωτερικό παράδειγμα, πράγμα που σημαίνει πως κάπως σε καλύτερη μοίρα είναι, είναι κάπως λογικό να μην ταιριάζει στην αισθητική του αυτή η περιοχή. Να του κακίσω; Γιατί. Λογικό μου φαίνεται. Εκτός και αν έχει πάθει καμμιά πλάκα απο κανέναν Πειραιώτη ή Πειραιώτισα (απο αυτές τις αλανιάρες που πάντα θα αγαπώ) και το φυσάει και δεν κρυώνει. Τότε θα μου επιτρέψεις να σκεφθώ πως κάπου λάθος φέρθηκες σ' αυτούς μόρτη.
Όσο για την Θεσσαλονίκη, είναι υπέροχη και στο λέω από πρώτο χέρι.
Μήν τυχον όμως και σου περάσει απο το μυαλό να φερθείς σκάρτα και εκεί.
Υ.Γ.
Εσύ εκεί ψηλά που όλα τα θωρείς, πες μας επιτέλους ποιός σκότωσε τον Κεννεντυ. Θα σκάσω!
18 σχόλια:
Εγώ πάλι νομίζω πως ο Πειραιάς, όπως και η Θεσσαλονίκη είναι σκατά (αν και υπάρχουν και σαφώς χειρότερα). Από εκεί και πέρα όμως το κάθε μέρος μπορεί να γίνει ένα σπίτι που για σένα που έμεινες εκεί είναι κάτι το ξεχωριστό. Και αυτό δε θα το καταλάβει ποτέ κάποιος ξένος. Εγώ μπορώ να σου πω χίλια δυο πράγματα για την Παλλήνη, που όμως δεν ισχύουν πια γιατί συνήθως σχετίζονται με δέντρα και αμπέλια που έχουν καεί ή γίνει πολυκατοικίες και αυτοκινητόδρομοι.
Και για να λέμε και τα πράγματα με τ' όνομά τους, ο Πειραιάς υπήρξε κάποτε πολύ πιο ωραία πόλη απ' ό,τι έχει ποτέ ονειρευτεί η Αθήνα.
Avanti, πίστεψε με, γίνεται.
Το άκαρδος δεν είναι πάντα αρνητική συμπεριφορά. Βοήθά όμως πολλές φορές να είσαι δίκαιος. Κυρίως σε περιπτώσεις που πρέπει να κρίνεις φίλους και συμπεριφορές δικών σου ανθρώπων.
Jim, ούτε εμένα μου αρέσει ο Πειραιάς σαν πόλη. Πράγματι δεν έχει τίποτα να δεις. Το post αυτό μου βγήκε, όταν διάβασα τον Bruce. Λυπήθηκα για την σκέψη του. Ίσως αν τον είχα μπροστά μου να μην τον λυπόμουν καθόλου βέβαια κιαυτό γιατί είμαι "μείγμα kitch, βλαχειάς, μαγκιάς, γυφτιάς".
Πάνο, όλα αλλάζουν και δεν αλλάζουν τώρα αλλά πάντοτε. Πιστεύεις πως πιο παλιά δεν είχαν πάρει τον λάθος δρόμο τα πράγματα; Δεν έχουν χαθεί αρχιτεκτονικές περιοδοι για κάποιον λόγο;
Φυσικά και όπου φερθείς σκάρτα θα σε πάρουν σηκωτό, αλλά το πρόβλημα δεν το έχω εγώ! Ο Bruce ass bleeding με έβαλε στο τριπάκι και ένιωσα πως έπρεπε να γράψω κάτι για τους ανθρώπους της περιοχής.
ok καλά τα λες αλλά
το να αλλάξουν οι πόλεις
μας προς το καλύτερο
δεν είναι μονο ελιτίστικη
επιθυμία όσων σπούδασαν
στο εξωτερικό. Μας την ειπες κανονικά:)
Κάνεις ΤΡΟΜΕΡΟ λάθος er greco. Δεν τα βάζω με τα παιδιά αυτά. Ισα ίσα τα χαίρομαι κιόλας. Τα βάζω με ένα παιδί που του έμαθαν να αντιλαμβάνετε τον κόσμο γύρω του μόνο με τα δικά του κριτήρια και καλούπια. Αλλά και αυτός έχει καιρό. Όπως γράφω δεν του κακίζω.
Διαβάστε για να μην παρεξηγούμε το post του φίλου Bruce:
http://bruce-is-nosebleeding.blogspot.com/2005/10/53.html
Χαχαχα, σωστός!
Ηταν καλός ο ΠΑΟΚ πάντως.
Άξια κέρδισε.
Ναι, και τα 3 ήταν πολύ ωραία γκολ. Σικαμπαλά ο άνθρωπος-κλειδί για τα παόκια. Αντε να δούμε και λίγη μπάλα γιατί ο βάζελος ήταν για ντομάτες και λοιπά λαχανικά! :-(
Ωχ, με άφησες μαλάκα (όχι ότι χρειαζόμουν τη βοήθειά σου δηλαδή ;-))
Χθες γνώρισα μια κοπέλα που γεννήθηκε το βράδυ του Πολυτεχνείου και τώρα το διάβασα σε σένα!
Τι σου είναι ρε παιδί μου το κατάλληλο timing. :)
άψογο
Μπαοκάρα κι εγώ!
μΠΑΟΚια, αντέχω την πλάκα. Είμαι μεγαλωμένος μες τα πέτρινα χρόνια και δεν σας κρύβω πως μισώ το νεοολυμπιακο φέρσιμο ορισμένων (ονόματα δεν λέμε) ολυμπιακάρων.
μεγαλη κουβεντα ειπες για τους νεολυμπιακους. Εσεις (και εμεις λιγοτερο λογω ηλικιας) που μεγαλωσαμε στο παλιο Καραϊσκακη με τον βαρδινογιαννισμο στον λαιμο μας, δεν γουσταρουμε τα πιτσιρικια που θεωρουν το πρωταθλημα δεδομενο και τους κωστοπουλοθεμοσελιμπριτις στα επισημα. Ε?
το post σου μιλάει σε όλους τους Πειραιώτες,σαυτους που ζούν στα Μανιάτικα,σαυτους που ζούν στα βράχια της Πειραικής,σαυτους που ζούν στην πάλαι ποτέ Τρουμπα,σαυτους που ζούν στην Δραπετσώνα στο Κερατσίνι,στους μεροκαματιάρηδες των φτωχογειτονιών του Πειραιά,σαυτους που μοχθούν στο Ικόνιο,στους ανθρώπους που μοχθούν για μια καλύτερη ζωή και στην τελική.....
Ο Πειραιάς είναι η δίκη μας Νέα Ορλεάνη!
Όσο για τον Κέννεντυ τον σκότωσαν γιάτι αγαπούσε τους μαύρους έκανε έγκλημα βλέπετε....
Averel, είσαι μέσα! Πιο μέσα δεν γίνεται!
Ξυλοκαστρόπουλο ξενιτεμένο όπως τα γράφεις τα κάνεις πολύ δραματικά τα πράγματα. Βέβαια είναι αλήθεια πως η περιοχή του Πειραιά είναι παραμελημένη για χρόνια. Αυτό που γράφω έχει να κάνει με ένα κείμενο του Bruce που γράφει πόσο συχένεται τις περιοχές αυτές και τους ανθρώπους της. Όσο για τον Κέννεντυ και αυτό για τον Βruce αναφερόταν μιας και το παλικάρι τα ξέρει όλα και αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα που έχει στο δικό του κεφάλι και μόνο.
:)
Αλήθεια στο Ρέντη που μένεις; Εκεί πέρασα πολλά χρόνια της ζωής μου.
Τώρα πια μένει η μητέρα μου.
καλτσόβρακο,καταρχάς Ξυλοκαστρίτης είμαι και όχι Ξυλοκαστρόπουλο(δεν λεγόμαστε έτσι).Δεν είμαι ξενιτεμένος απλά λόγω του οτι δούλευαν οι δικοί μου εδώ στην πόλη με μεγάλωσε η γιαγιά εκεί...και δεν τα γράφω δραματικά....Όσο για τον Ρέντη κατοικούσα στην πλατεία του Αι Γιάννη του Ρεντη τώρα έχουμε μετακομίσει προς την πλευρά της Πειραιώς.Όσο για το Ξυλόκαστρο σε κάποιο post στο blog μου θα παρουσιάσω την ιστόρια της πόλης οπου μεγάλωσα...:)
Πολύ καλή ιδέα φίλε.
Είσαι πολύ τυχερος παρόλα αυτά.
:)
Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια αλλά για ποιό λόγο είμαι τυχερός δεν κατάλαβα...το οτι μεγάλωσα στο Ξυλόκαστρο?:)
Ακρίβως!
χαίρομαι :)
Δημοσίευση σχολίου