Η νίκη κατά του φασισμού

το 1940 είναι ένα γεγονός που το γιορτάζουμε με τις τιμές που λογικά το αρμόζουν. Λέω τώρα.

Όμως ο φασισμός επειδή δεν κατατροπώθηκε καθώς φαίνεται, θέλει απο όλους μας μια προσπάθεια στις καθημερινές μας πράξεις. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δούμε κάποιον διαφορετικό απο εμάς-είτε φυλετικά είτε κοινωνικά, ξερω γω- ας σκεφτούμε λίγο παραπάνω το πως θα πράξουμε και το τι θα πούμε.

Στα μικρά καταπολεμούνται αυτές οι "αρρώστιες" και στα καθημερινά. Μην τις αφήνουμε να θεριέψουν.

Dj Kostas και Ανώνυμοι φίλοι...

... μήπως έχετε τίποτα νέα;

Εδω και 11 χρονια τετοια μερα σκεφτομαι την Θεσσαλονικη

Τον καιρό της, τα χρόνια που δεν θα έρθουν ποτέ ξανά, την παρέα στο στρατό που δεν εγίναν ποτέ φίλοι μου. Αυτό δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ. Θυμάμαι τα παιδιά, την καταγωγή τους, το γέλιο τους, το θυμό τους, τα προβλήματα τους. Δεν θυμάμαι τα ονόματα τους όμως. Η μνήμη μου είναι ένα μηδενικό. Μου το λένε όλοι. Ευτυχώς υπάρχουν και οι φωτογραφίες μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ που απολύθηκα απ' το στρατό. Κλαίγαμε όλο το βράδυ σαν μικρά παιδιά αγκαλιασμένοι ξέροντας πως δεν θα ξαναδούμε ποτέ ο ένας τον άλλο. Εγώ τουλάχιστον το ήξερα. Την άλλη μέρα ρεφενέ για το λεωφορείο που θα μας κατέβαζε στην Αθήνα, στον Πύργο, στην Καβάλα, στα Γιάννενα. Ήταν η τελευταία πράξη εκείνης της παρέας.

Μιά ζωή μαύρη πέτρα πίσω μου. Ό,τι και αν είναι, καλό ή κακό.
Μετάνιωνω έδώ και πολλά χρόνια.
















Να είστε όλοι καλά ρε παιδιά. Και η Θεσσαλονίκη επίσης.

ΔΗΜΗΤΡΗΔΕΣ και ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΕΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους σας!










Παρακαλείσθε οι πιστοί,
να ανάψουν το κεράκι με προσοχή
(μη βάλουμε καμμιά φωτιά στο blog)
και να αφήσουν και το κάτι τις τους
στο παγκάρι, μιας και δεν βγαίνουμε τελευταίως.





Jimm και newmanifesto, τις καλύτερες ευχές μου!

Τώρα στη θεσσαλονίκη....

...που η φέτα κατοχυρώθηκε ως φέτα ( η χαρά του Lefty)
...θα την ξαναπούν τυρί;

Πλέον 1-1 με το καλαμάκι και το σουβλάκι.


Ορμάτε μου καρντάσια!
Χρόνια πολλά σε όλους σας!

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

Το τραγουδούσαμε στο δημοτικό.
Μας το μαθαίναν οι δασκάλοι μας.

Το μαθαίνουν ακόμα στα παιδιά;

Ή μήπως τους μαθαίνουν το:
"κάνε υπομονή, και ουρανός
θα γίνει πιο γαλανός";

Στίχοι που σημαδεύουν τις ζωές μας

Άκουγα πριν λίγες μέρες μετά απο πολλά χρόνια,
τους παλιούς μου δίσκους.
Στάθηκα σε ένα στιχάκι τόσο δα
μα τόσο κομβικό στη ζωή μου:

"θα πάω και ας μου βγεί και σε κακό"

Εννοιωσα νέος, πιο ελαφρύς.
Τα ρίσκα που παίρνουμε πιο νέοι,
δεν μπορούμε εύκολα να τα πάρουμε πια.
Είναι και στη φύση του άνδρα -πιο συγκεκριμένα-
να φοβάται να χάσει τα κεκτημένα του.

Σκέφτομαι να ακολούθήσω ξανά το στιχάκι.

Όχι όμως στον έρωτα αυτή τη φορά.
Εκεί ο ποιητής δεν το πέτυχε.
Μου βγήκε σε καλό. Καλημέρα σε όλους.

Click Here for Free Lessons

Flashάκι τρομερό.

Όποιος θέλει προφυλακτικό
δεν προσφέρεται το μάθημα.

Περαστικά

Δημήτρη.

ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ (και κακο θα ελεγα) ΜΕΤΑBLOGING απο μερους μου

Bruce, έχεις βάλει πορτιέρισα στο blog σου...

..και δεν μας ειδοποίησες;

Συγνώμη που τα παπούτσα μου δεν ήταν τα κατάλληλα για να μπω να σχολιάσω.
Η πορτιέρισα μου είπε τζούς. Τώρα τι προσωπικό έχει μαζί, δεν μπορώ να καταλάβω.

Όσο για τους φίλους μου κυρα λίλλυ μου- ξέχασα να σου πώ καλορίζικη στην νέα σου καριέρα- ούτε που τους ξέρεις ούτε μπορείς να τους κρίνεις.

Εμένα μπορείς να με ξεχέσεις πατόκορφα, αυτούς όχι.

Το οτι διαβάζω και σχολιάζω σε blogs που εσύ δεν προτιμάς, ή για κάποιον λόγο εσύ έχεις προηγούμενα πάλι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Άλλωστε υπάρχουν και blogs που λογικά θα μπαίνουμε και οι δύο.
Ε, αυτό δεν μας κάνει ίδιους. Ούτε γκόμενα ζητάω, ούτε τα ψυχολογικά μου να λύσω.
Προσωπικά δεν έχω τίποτα μαζί σου και χέστηκα αν θα έχω στο τέλος.

Το πολύ πολύ να το διασκεδάσω κιολας. Να ξέρεις πως για μένα τα blogs δεν είναι δα και φιλοσοφία ζωής.
Αν έχω ελεύθερο χρόνο μπαίνω και γράφω και την παπαριά μου. Μέχρις εκεί.

Και να σου πω και κάτι, πολύ ασχολήθηκα. Έχω τα προβλήματα μου,
έχεις και συ η έρημη τα δικά σου......

.........οπότε τραγούδα όσο θέλεις.

Φιλιά και καλή σταδιοδρομία και στην πόρτα κοπέλα μου.

Ο Μαντούβαλος....

.... τώρα που παραιτήθηκε από την Κ.Ο. της ΝΔ
θα είναι ανεξάρτητος βουλευτής μόνο των ΚοκκαλΟλυμπιακοφρονούντων;

Αει στο διάολο, γλύφτες μιζαδόροι. Ένας-ένας τον πούλο.
Και απο τον γαύρο, εννοείται.

Τις ευχες μου, ρε μουτρο.

Ορεξη να εχουμε και απο κ*λους αλλο τiποτα...:)

Επειδή κάποιες (ονόματα δεν λέμε) παραπονέρθηκαν πως ο προηγούμενος πισινός ήταν προς το πολύ ωραίο για να είναι αληθινός, ή ότι προτιμούν κάτι πιο γήινο με περισσότερα πιασήματα, σας παρουσιάζω έναν Κ*λο με το Κ κεφαλαίο να έχετε να πιάνετε και να ζουμπάτε όσο γουστάρετε, κυρίες μου. Φιλιά και καληνύχτα.

Τώρα που το βλέπω είναι σαν την διαθεσή μου. Μόλις που προλαβαίνω να σχολάσω.....

Και αλλη μια υποσχεση...

...αργώ μα δεν ξεχνώ!





















Έτσι για ξεκάρφωμα κιόλας,
γιατί το παρασοβαρέψαμε το θέμα.
Αφιερωμένο σε όλες τις κοπέλες
που παραπονούνται πως μόνο
γυναικείους postάρω.
:)

Avanti, στο ειχα υποσχεθει!

Ένα κόκκινο γαρούφαλο.
Στο είπα χθες στα comments.
Μόλις πρόλαβα.

GUESS WHO!

This is psilikatzoy speaking!

Έλα Αλέκο, τί θα κάνει σήμερα ο Θρύλος;
Τί;
Μπου-χα-χα!!!
Και πού θα είσαι την ώρα του αγώνα;
Που;
Στην δουλειά;
Μπου-χα-χα!!!


Καύλες συναδέλφισσες, αν χάσει ο Θρύλος, εκεί να δείτε καύλα!

(Μωράκι μου, γαβρίνα είμαι κι εγώ, για το γούρι τα γράφω)
:P

Tα όστρακα να επιστρέψουν, αφήστε τα μάρμαρα ...

Βρίσκομαι στην αίθουσα του μουσείου της Αρχαίας Αγοράς κάτω από την Ακρόπολη των Αθηνών.

Πριν από λίγες μέρες, μια φίλη, αδελφή της προέδρου της εταιρείας που εργάζομαι, μας έκανε την πρόταση για μια ξενάγηση - και τί ξενάγηση- στην Ακρόπολη της πόλης που ζούμε και στα πέριξ αυτής μιας και είναι ξεναγός.
Ιστορίες και μύθοι ξετυλίγονταν καθώς σχεδόν αγγίζαμε τα πάντα. Στο μουσείο της Ακρόπολης, οι περίοδοι περνούσαν μπροστά στα μάτια μας. Νεαροί άνδρες και κόρες υψώνονταν μπρος μας. Μαρμάρινοι θεοί και θνητοί, ζωγραφισμένοι με έντονα χρώματα, ακίνητοι σε μετέφεραν σε τελετές και ιστορίες που είχαμε λησμονήσει.
Σκάνδαλα οικονομικά, ερωτικά, παιχνίδια πολιτικά και ίντριγκες οικογενειακές και ξάφνου φωνές ηρώων. Ζεις στο τότε. «Παρακαλώ μην πλησιάζετε». Ξυπνάς απ΄τις σκέψεις σου, μα οι εικόνες συνεχίζουν. Κατεβαίνεις στην Αρχαία Αγορά. Στον πρόλογο της ιστορίας...

Μια ασπίδα. Θεέ μου, είναι αληθινή. Σπαρτιάτη, μου λένε. Ατιμασμένη. Θυμάμαι μηχανικά «ή ταν ή επί τας». Ήταν ενός νεαρού Σπαρτιάτη που πιάστηκε αιχμάλωτος στην Αθήνα ή σε κάποια εκστρατεία - δεν θυμάμαι ακριβώς. Τεράστια! Κουράστηκα στην σκέψη και μόνο πως την κρατούσε άνθρωπος στην μάχη. Προχωρώ γρήγορα καθώς σπατάλησα πολύ χρόνο κοιτάζοντάς τη και η παρέα μου έχει φτάσει πιο κάτω. Κοιτάνε κάτι πήλινα κομμάτια, όστρακα όπως λέγονται. Έχει ονόματα χαραγμένα πάνω. Τέλος της αφήγησης.

Σκέψεις.

Η ζωή στην Αρχαία Αθήνα, ήταν δύσκολη, σκληρή για τους δούλους και τους φτωχούς. Όπως παντού και πάντοτε, και πιο άνετη για τους πολίτες και τις αριστοκρατικές οικογένειες. Η δημοκρατία είναι αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη ανακάλυψη την εποχή εκείνη και η πεταλούδα που φτερούγισε άλλαξε την ιστορία της γης. Ο δυτικός πολιτισμός έχει ως σημείο αναφοράς εκείνο το πείραμα αυτής της πόλης. Μόνο που μας έχει ξεφύγει κάτι πολύ βασικό απ΄όλη την ιστορία. Το όστρακο. Αυτό το έχει λησμονήσει ο δυτικός τρόπος δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Το όστρακο μαλάκα μου! Αυτό το κομμάτι πηλού που έβλεπα μπροστά μου τότε στο μουσείο. Η δύναμη του πολίτη χαραγμένη σε ένα όστρακο. Δεν περνά απ΄το μυαλό μου αυτή τη στιγμή, τίποτε που να σημαίνει στον κόσμο, όπως αυτό που γινόταν στην Αθήνα τότε. Ευεργέτες, πολιτικοί, στρατηγοί θριαμβευτές, ολυμπιονίκες της πόλης.
Εξοστρακίστηκαν- τιμωρήθηκαν από το Δήμο, από τον φόβο της έπαρσης ή της υποψίας υπερβολικής πολιτικής επιρροής και δύναμης. Τί πιο αγνό, για μια πόλη. Να το μεταφέρουμε στο σήμερα ως πείραμα, στο μυαλό μας; Σκέφτομαι οικογένειες πολιτικών, «τζάκια», που κυβερνούν πολύ πριν με σπείρουν οι γονείς μου. Τί διάολο, όλοι άξιοι πατριώτες και υπερασπιστές των κοινών είναι; Μην βάζει το μυαλό μόνο την Ελλάδα. Υπάρχουν οικογένειες που κυβερνούν σήμερα τον πλανήτη. Σε δημοκρατικά συστήματα. Μόνο που αυτές οι δημοκρατίες ή μάλλον όλες οι σύγχρονες δημοκρατίες, λειτουργούν χωρίς το σημαντικότερο συστατικό τους. Το πήλινο κομμάτι.

Τροφή για σκέψη.
Ποιός θα τολμούσε να το επαναφέρει;

Τα 'κανα άνω κάτω στο blog της κυρίας!

Άκου λέει δεν θέλω φωτογραφίες στο blog μου!
Τι λές κυρά μου! Πάρε μια κατάληψη να μάθεις να φέρεσαι.
Και τον κώλο δώρο.

Επίσης διαμαρτύρομαι για τα ληγμένα (που τα γράφω λυγμένα).
Δεν μπορείς κυρία μου να τα επιστρέφεις στις εταιρείες.
Πάλι πίσω θα στα φέρουν με αλλάγμένη την ετικέτα.
Δεν βλέπεις Ευαγγελάτο; Δώστα σε μένα να γουστάρουμε!
Αυτά. Δύσκολή μέρα.

Μετά την κηδεία, τα νέα είναι τα εξής...

Ο Ρίμπο, εκτός αποστολής για τη Γαλλία.
Θα την πω την κακία μου αν και τον λατρεύω.
Επιτέλους θα βάλουμε δευτέρα (ταχύτητα), έστω.

Πάντως εγώ κρατάω μεγάλο καλάθι για την Τετάρτη.
:(

Το λιμάνι των αναστεναγμών

Η μητέρα μου, το βράδυ του Πολυτεχνείου με την κοιλιά στο στόμα έτρεχε στους δρόμους του Πειραιά για να γεννήσει το μοναδικό παιδί που της χάρισε η ζωή της. Δύσκολη βραδυά, προφανώς δύσκολη εποχή. Η πόλη απο τότε έχει αλλάξει πολύ. Οι άνθρωποι της το ίδιο. Ποιός άλλωστε μένει στάσιμος; Tα ντουβάρια ίσως. Οι πλήνθοι που στέγασαν χιλιάδες χιλιάδων προσφύγων απο την Ανατολία πολύ πριν γεννηθώ εγώ, πολύ πριν γεννηθεί η μάνα μου. Η ιστορία της πόλης μου δεν είναι ευρέως γνωστή και δεν θα είμαι εγώ αυτός που θα την πει απλά γιατί δεν την έχω μελετήσει. Την έχω ζήσει όμως. Και συνεχίζω να την ζώ. Το σοκκάκι το στενό μπορεί σε κάποιούς να μην λέει τίποτα. Ούτε σε μένα. Οι μορφές όμως των ανθρώπων είναι αυτές που φτιάχνουν την ιστορία του. Η αρχιτεκτονική αυτών των προσφυγικών σπιτιών διηγείται απο μόνη της το φόβο της προσφυγιάς και την λαχτάρα των ανθρώπων να χτίσουν απο την αρχή τις ζωές τους. Και πιστέψτε με, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στις περιοχές αυτές που κάνουν ακριβώς το ίδιο. Προσπαθούν να χτίσουν τις ζωές τους από την αρχή. Η νεότερη Ελλάδα στηρίχθηκε στον Πειραιά, στους ναυτικούς του και κυρίως στις γυναίκες τους. Πολλές γυναίκες έμαθαν να είναι και πατέρας στη ζωή τους. Άλλες πάλι πουτάνες. Άλλωστε και αυτό είναι στοιχείο της κουλτούρας του λιμανιού. Εκεί γίνανε άντρες πολλά παιδιά ασχέτως καταγωγής. Δύσκολη περιοχή για παιδιά με γυαλισμένα παπούτσια που όμως ξέρει να τους φερθεί και ανάλογα. Εκεί μεγάλωσα, εκεί προτοέπαιξα ξύλο με αγνώστους που έγιναν φίλοι μου αργότερα. Εκεί προτοερωτεύθηκα. Εκεί μου 'μάθαν να είμαι άκαρδος και δίκαιος.




Σε κάποιον που σπουδάζει στο εξωτερικό παράδειγμα, πράγμα που σημαίνει πως κάπως σε καλύτερη μοίρα είναι, είναι κάπως λογικό να μην ταιριάζει στην αισθητική του αυτή η περιοχή. Να του κακίσω; Γιατί. Λογικό μου φαίνεται. Εκτός και αν έχει πάθει καμμιά πλάκα απο κανέναν Πειραιώτη ή Πειραιώτισα (απο αυτές τις αλανιάρες που πάντα θα αγαπώ) και το φυσάει και δεν κρυώνει. Τότε θα μου επιτρέψεις να σκεφθώ πως κάπου λάθος φέρθηκες σ' αυτούς μόρτη.

Όσο για την Θεσσαλονίκη, είναι υπέροχη και στο λέω από πρώτο χέρι.
Μήν τυχον όμως και σου περάσει απο το μυαλό να φερθείς σκάρτα και εκεί.

Υ.Γ.
Εσύ εκεί ψηλά που όλα τα θωρείς, πες μας επιτέλους ποιός σκότωσε τον Κεννεντυ. Θα σκάσω!

Θείο, την πούτσισες....

Η μικρή τα 'χει πάρει στην κράνα!
Θα σου ξυρίσει το μισό μουστάκι, μου είπε!
Θα σε δηλώσει στην τοπική του Καρατζαφέρη.
Θα στείλει τα στοιχεία σου στο νέο τηλεριάλιτι του ΑΝΤ1.

Αλίμονο θείε μου. Τι έγραψες!
Μπου-χα-χα!

Γιαυτό σε γουστάρω ρε μάγκα, doc

"Αν έχεις για κάτι άλλο απορία, ρώτα... :-) "

ΠΡΟΣΟΧΗ, πουλιά κυκλοφορούν γύρω μας

Τα πουλιά σας, κύριοι να μην τα αφήνετε εκτεθειμένα.
Να τα βάζετε μέσα, να τα τυλίγετε με κασκόλ
και μην ξεχαστήτε και σας το αρπάξει καμμία.
Κυκλοφορούν και αρρώστιες.
Α! τώρα που το θυμήθηκα, ξεχάστε τις πίπες.
Κυκλοφορουν και παραδοσιακές αρρώστιες.
Επίσης μην μπαίνετε σε αυτοκίνητα, λεωφορεία,
τρένα, αεροπλάνα, γίνονται ατυχήματα.
Μην κυκλοφορείτε κάτω από παρτέρια,
χέζουν τα περιστέρια (πουλιά δηλ.), μην τα ξαναλέμε.
Αγοράστε μια σακούλα για πτώματα,
μπείτε μέσα και περιμένετε να σας κόψει εισητήριο ο χάρος.

FIN

Νεύρα μωρό μου είναι, θα μου περάσουν....

Γκρίνια, απαισιοδοξία,
συνήθως απότομος,
νευρικός και απόλυτος,
το προσωπικό μου volume στην τσίτα,
«πετάω» και μαλακίες......




















Όλα όμως μου περνάνε το πρωί
που ανοίγω τα μάτια μου
και βλέπω το πρόσωπό σου δίπλα μου.

Καλημέρα.















....και ξανά γκρίνια, απαισιοδοξία........

Jimmάκο sorry για την καθυστέρηση

Jim, δεν σε ξέχασα απλά δεν είχα χρόνο να γράψω.
Λοιπόν, έβγαλε ο ζούγκλας μια ιστορία που έλεγε πως ένας τύπος της ΣΔΟΕ (να τον λέμε απο εδώ και πέρα «μπάμια») πήγε μετά απο πληροφορίες της υπηρεσίας του και έλεγξε μια εταιρεία. Ταυτόχρονα 2 ακόμη κλιμάκια πήγαν σε άλλες 2 αδελφές εταιρείες να τσεκάρουν ? τι σκατά τσεκάρουν.
Βρήκαν λοιπόν πως ήταν εταιρείες ενός τύπου (να τον λέμε απο εδώ και πέρα «Ελληναρά»), -πρόσεχε- ;έλληνα που τον καταζητούσε η Interpol από τις ΗΠΑ γιατί είχε φάει λεφτά από επενδυτές στο Houston. Πολλά λεφτά Jimmάκο, δεν θυμάμαι. Αυτός ήρθε στο homeland αλλά η δικηγόρος του τον απάλλαξε με αμετάκλητο βούλευμα και έτσι δεν έγινε η έκδοση του στας States. Σημειοτέον πως η δικηγόρος είναι σύζυγος αρεοπαγήτου σήμερα.
Οι εταιρείες (tanks) αυτές, είχαν σαν σκοπό να φέρνουν μεγάλα brand names στην Eλλάδα ή στο εξωτερικό και από ένα μερίδιο από τα κέρδη, της τάξης του 18% να τα αποδίδουν στους ανθρώπους που είχαν επενδύσει στο όνομα τους. Μάλλον απο εκει βγήκε και το tank (δεξαμενή επενδυμένων χρημάτων).
Η αφορμή για να πάει ο «μπάμιας» με την παρέα του ήταν πως κάποιοι επενδυτές μεταξύ αυτών εφοπλιστές κλπ. έπαιρναν παραστατικά στα χέρια τους που τους έλεγαν πως τα μερίδια τους αυτό το μήνα είναι τόσα..... αλλά τα λεφτά δεν τα έβλεπαν ποτέ.
Ανακάλυψε με λίγα λόγια το γατόνι πως ο «Ελληνάρας» είχε φάει 3.000.000.000 Ευρώ από τους επενδυτές!
Την επομένη στην υπηρεσία του (ΣΔΟΕ) ήρθαν 3 καταγγελίες εναντίον του «μπάμια» με σκοπό να τον βγάλουν απο την υπόθεση αυτή. Μία από τις καταγγελίες ήταν πλαστή, μιας και ο καταγγέλων ήταν αυτός ο εφοπλιστής που έκλαιγε τα λεφτά του (και κερατάς και δαρμένος) και φυσικά δεν αναγνώρισε την υπογραφή του. Η δύτερη καταγγελία ήταν του δικηγόρου (όχι της αρεοσυζύγου) του Ελληνάρα για μαλακισμένο λόγο ενώ η Τρίτη δεν θυμάμαι που σκάλωνε.
Οι καταγγελίες αυτές όμως δεν σκάλωσαν στην ποητική διάθεση της γραφειοκρατείας του ΣΔΟΕ και με την μία (καλώς) πήγαν στον εισαγγελεία. Όταν διαμαρτυρήθηκε ο «μπάμιας» στον προιστάμενο του, έφαγε πόρτα. Μάλιστα του εμφανίσθη ένα χαρτί από το γενικό του Αλογομούρη (ξέρεις, του υπουργού που δουλεύει στις τσέπες μας) που έλεγε: «μπάμιας» στο τελωνείο. Σε αυτές λοιπόν τις περιπτώσεις γίνεται ΕΔΕ. Λογικό. Ομως έχει περάσει 1,5 χρόνος και δεν έχει γίνει τίποτα. Έχει διαταχθεί να γίνει άλλα το πόρισμα δεν βγήκε γιατί το ανέλαβαν άνθρωποι λίγο πριν την σύνταξη, λένε. Περίεργο δεν είναι; Σαν να μη φτάνει αυτό, ο «μπάμιας» πάει στο γραφείο του Πρωθυπουργού μιας και το κόλπο είναι χοντρό, όπως και το ποσό, με τη λογική πως εδώ γίνεται της πουτάνας το κάγκελο και κάποιοι απο το υπουργείο τα τρώνε κάνοντας τα στραβά μάτια.
Μαζέυει όλα τα στοιχεία, τα χαρτιά, τις αποδείξεις για τη ρεμούλα τα καταθέτει προσωπικά στο γραφείο του Κωστάκη και τον στέλνουν αμέσως? που λές; Στον γραμματέα του Αλογοτέτοιου...........Στον στόμα του λύκου.
Και λες χέστηκα για τον «μπάμια». Αυτός την δουλειά του έκανε. Για τα λεφτά αυτά δεν ενδιαφέρθηκε κανείς απο το κράτος . Σαν να μην υπάρχουν. Με τον «μπάμια» κινητοποιήθηκαν οι πάντες. Πάράξενο, ε;

Jimmάκο, αυτά τα λίγα κατάλαβα χωρίς να θυμάμαι ονόματα και ακριβής καταστάσεις.
Όμως μου έκανε τρομερή εντύπωση το ποσό (3.000.000.000 ΕΥΡΩ) και κυρίως η τρέλλα που πιάνει τις εκάστοτε κυβερνήσεις να βρούν λεφτά, να μας παρουσιάσουν πως δεν βγαίνουν και αγοράζουν νέα F-16 (χωρίς να είμαι εναντίον της αγοράς, στο timming έχω αντίρρηση), να μας ζητούν φόρο στα καυσιμα, να παίρνουν αυξημένα σήματα κυκλοφορίας απο το Νοέμβρη για να κλείσει τρύπες ο προυπολογισμός κ.ο.κ.



Update. Σκέψη, ηλίθια, πονηρή και κλασσική ελληνική κάνω: Τα αρχεία του Μάκη κάηκαν στη φωτιά; O ιδιοκτήτης του σταθμού θα τα πάρει απο την ασφαλεια. Θα τα πάρει και απο κανέναν άλλο για την «εξυπηρέτηση. Ήταν στα τελειώματα η μετακόμιση;

ΓΑΤΟΣ ο Bruce. Γράφει λοιπόν:

"o macmanus τελικά δεν επέστρεψε στα forums. αντίθετα, έχει πάρει κωλοφεράτζα το blog των extraordinary gentlemen και κάνει συνέχεια post. και να θέλει κάποιος να μπει, θα βγαίνει το μήνυμα ' user already signed in'. προσοχή σε λοιπά blogs με πολλούς contributors. κυκλοφορεί ιός. είναι ικανός να μπει στο e-rooster, να το κάνει mac-rooster, κάτι σαν burger των mcdonalds με αφράτο κόκορα και chili sause, απλά και μόνο για να μην έχει δικό του blog, οπότε ο ευγενής έλληνας blogger, σεβόμενος τους υπόλοιπους contributors δεν θα κάνει ποτέ αρνητικά ή κακόβουλα σχόλια. ο ταλαίπωρος καλτσόβρακος αναγκάστηκε να κάνει δικό του blog για να μπορέσει να γράψει και αυτός (ωραίο όνομα διάλεξε, πόσα νανο δευτερόλεπτα το σκέφτηκε άραγε)."

Τελικά θα μας πεις ποιός διάολο σκότωσε τον Κέννεντυ;

Κεραυνός, εις την τουρκικήν

Yildirim F-243





















Αυτό το Οθωμανικό είναι που πονά πιο πολύ,
μακριά από τον κώλο μας.
(Εδώ να δεις αρχείο!)

3.000.000.000 ΕΥΡΩ ρε παιδιά;

Ερώτησις: Όταν αλλάζουν 3 δις Ευρώ χέρια δεν φορολογούνται;
Ερώτησις ξανά: Το κράτος αυτά τα λεφτά δεν τα διεκδικεί;

Αν όχι (απ' ότι φαίνεται) νιώθω πολύ προνομιούχος!
Τα δικά μου λεφτά (όπως και τα δικά σου) έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία γιαυτό και πληρώνουμε ΦΠΑ 19% (από 18%) ή όταν μας βάζουν ό,τι φόρο χρειασει κάθε φορά που δεν "βγαίνουν", απ' ότι αυτών που τα επένδυσαν στους απατεώνες.

Ένας φάνηκε να ανακάλυψε την ρεμούλα και τον στείλαν στο διάολο.
Μαλάκας τελικά ήταν.
Μην πω και προδότης του κράτους (και της ελεύθερης οικονομίας).

Τα blogs δεν είναι απρόσωπα κείμενα, είναι οι άνθρωποι πίσω απο αυτά

Έχουμε 2 στα 2.
Μετά την λαχτάρα μας να γνωρίσουμε το θείο και την μεγάλη χαρά που πήραμε μετά απο αυτό, γνωρίσαμε και την φυσική παρουσία, αυτού που είχαμε αγαπήσει απο την αρχή την ψυχή του. Σαν να τον ξέραμε χρόνια. Γιατί απλά, στα blogs ανακαλύπτεις πρώτα τον άνθρωπο και την ψυχή του.

Ποια εχει γενεθλια σημερις;

Chrisa, να ζήσεις κούκλα.
Πάντα χαρούμενη.
Συνεχώς χαμογελαστή.

Τεχνη με "Τ" κεφαλαιο

Έχω τις αντιρήσεις μου για το συλλογισμό που έκανε ο θείος.
Τέχνη λέει με Τ κεφαλαίο, την κάνει ο καλλιτέχνης βουτηγμένος
στα πιο σκοτεινά σοκάκια του μυαλού του ή κάτι τέτοιο τελος πάντων.
Στις μαύρες του με άλλα λόϋια - που λέει και ο Γκμόχ. Δεν είναι και λάθος.
Δεν είναι όμως και σωστό. Η απόδειξη είναι η ρήση του λαού:


"¨ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΚΕΦΙΑ Ο ΘΕΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ..."




Μπου-χα-χα,
Aυτό δεν είναι Τέχνη ; )

"Στις καθημερινές μου βόλτες". Χριστίνα Λαμπίρη (Πάρτ 2)-za

Τις τελευταίες μέρες απο την δουλειά δεν προλαβαίνω να μπώ στο internet. Δεν μου φτάνουν τα χέρια μου!
Αν μπορούσαν να μου βάλουν -όπως τους είπα- μια σκούπα στον κώλο να περάσω και μια φασίνα το γραφείο ταυτόχρονα, θα το έκαναν.
Παρόλα αυτά, έριξα τις κλεφτές ματιές μου στα blogs. Βρήκα ή μάλλον ξαναβρήκα, θυμήθηκα, γέλασα και κουτσομπόλεψα. Εύκολα πράγματα δηλαδή.

Λοιπόν:
Αδελφή: Νοσοκόμα, καλοσυνάτη. περιποιητική και με άποψη. Όπως της είπα, σηκώνομαι όρθιος και χειροκροτώ.Τώρα απ'ότι έχω καταλάβει αναλαμβάνει αρρώστους πάσης φύσεως αλλά κυρίως αυτούς που τον έχουν τοοοόσο μεγάλο και βάζουν τις γυναίκες τους να παρκάρουν το τουτού. Μούντζες δεν αναλαμβάνει. Μόλις είδα πως κάνει καλά και καρδιοπαθείς!

Bruce is nose bleeding: ή μήπως bruce's nose bleeding, έτσι που το πάει. Τώρα από την κόκα είναι, από κανένα παλικάρι καλόχερο, δεν ξέρω. Πάντως ξέρω μια αδελφή (νοσοκόμα, τα 'παμε) που αναλαμβάνει να του γιάνει τη μυτούλα.
Α, και κουβαρντόπαιδο (keep the changes) o κατές που λέει και η νοσοκόμα! Πάντως έχει και πλάκα.

Στερεοφωνικά και μαρμελάδες: Άντε πασάκο μου να πάρεις το πτυχείο σου γιατί εκεί στην αραπιά της ινγκλαντέρας θα χαλάσεις πιότερο από τις πολλές μαρμελάδες. στην πατρίδα έχουμε και φέτα οπ'οτε κάνε σβέλτα!
(αλήθεια, πως λέγεται στα πακιστανοεγγλέζικα η φέτα;)

Κουρούνα: αναμείνατε στην οθόνη σας.

Estarian: η χαρά της τσατσάρας. έχω μια διαίσθηση πως θα παντρευτεί πρώτος! Άντε γιαγιάκα χαρές από τον εγγονό!

Πάνος (updated): Αυτός δα, της Καλυψούς! Λοιπόν νόμιζα πως είναι μΠαόκι και τελικά είναι βαζελάκι και Καλαματιανός. Τί να πείς; Πετσάφια παιδί μου. ;)

Αrt-attack: Τον παρακολουθώ από την αρχή. Πρίν απο τον βόθρο. Οι εικόνες, η ψυχή του... ξέρω 'γω;