Δεν πέρασε απ' τα μυαλά μας πόσο μπορεί να αγαπήσει κάποιος την ψυχή του άλλου μέσα απο τη γραπτά του πρώτα. Και να συνεχίζει να τον αγαπά όλο και περισσότερο.
Τάσος και Κωνσταντίνα.
Τρίτη, Φεβρουαρίου 28, 2006
Newmanifesto μας
Δεν πέρασε απ' τα μυαλά μας πόσο μπορεί να αγαπήσει κάποιος την ψυχή του άλλου μέσα απο τη γραπτά του πρώτα. Και να συνεχίζει να τον αγαπά όλο και περισσότερο.
Τάσος και Κωνσταντίνα.
"Τιμητές" της ελεύθερίας
Τώρα που το θυμήθηκα. Καυχιόμαστε για την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης του δυτικού κόσμου και ταυτόχρονα κατηγορούμε άλλους λαούς και κουλτούρες που δεν έχουν την δυνατότητα να τα γευτούν, πως είναι σκοταδιστές και ζώα.
Βρε κακοφορεμένα κουστούμια, τι ελευθερία έκφρασης και κουραφέξαλα τσαμπουρνάμε όταν οι κάμερες μας κοιτούν πάνω απο τον πάγκο εργασίας και ‘μεις χαμογελάμε;
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 27, 2006
2006 πια
Έχουν περάσει 12 χρόνια απο τότε που έζησα στην Θεσσαλονίκη την ωραιότερη ίσως περίοδο της ζωής μου.
12 χρόνια αυτή η πόλη μοιάζει να μην αλλάζει χέρια, μοιάζει να είναι ακόμα δέσμια μιας κάστας ανθρώπων, νοοτροπιών, μιας άρρωστης μουρμούρας για τα πάντα. Για οτιδήποτε μπορεί να συγκριθεί με την πόλη τους. Φαίνεται από 504 χιλιόμετρα μακρυά.
Πίστεύω πλέον πως την αλήθεια την βλέπουν μόνο όσοι έφυγαν ή μάλλον ξέφυγαν απο την αγκαλιά της και τώρα πια την αναζητούν για για ένα βράδυ μόνο. Ένα ξενύχτι. Μια βραδυνή τσάρκα στην βροχή. Ένα σάντουϊτς εκεί στα σκαλάκια στη Κορομηλά. Στο μικρό καφέ στον Λευκό πύργο απέναντι, που έπερνα τον καφέ μου διαβάζοντας το Φως. Το "ουφάδικο" στον Εύοσμο που με κέρασαν μπύρες γιατί κατάλαβαν πως ήμουν απ’ τον Πειραιά. Και ‘γω αμήχανα φοβισμένος -μιας και μόνος- να χαμογελώ και να τσουγκρίζω. Την Τούμπα γεμάτη και ‘γω να πανυγηρίζω τα γκολ του ΠΑOΚ απο την 4. Το κασκόλ του Oλυμπιακού που χάρισα φεύγοντας στον Γιάννη με το τατουάζ του δικέφαλου στο μπράτσο.
Ελπίζω η ίδια να ‘χει μείνει, και τα παιδιά της να είναι πάντα καλά.
Ελπίζω στα όμορφα της, γιατί στα άσχημα της είναι ίδια και απαράλαχτη.
Και ας έχουν περάσει 12 χρόνια που έχω ν’ ανεβώ
12 χρόνια αυτή η πόλη μοιάζει να μην αλλάζει χέρια, μοιάζει να είναι ακόμα δέσμια μιας κάστας ανθρώπων, νοοτροπιών, μιας άρρωστης μουρμούρας για τα πάντα. Για οτιδήποτε μπορεί να συγκριθεί με την πόλη τους. Φαίνεται από 504 χιλιόμετρα μακρυά.
Πίστεύω πλέον πως την αλήθεια την βλέπουν μόνο όσοι έφυγαν ή μάλλον ξέφυγαν απο την αγκαλιά της και τώρα πια την αναζητούν για για ένα βράδυ μόνο. Ένα ξενύχτι. Μια βραδυνή τσάρκα στην βροχή. Ένα σάντουϊτς εκεί στα σκαλάκια στη Κορομηλά. Στο μικρό καφέ στον Λευκό πύργο απέναντι, που έπερνα τον καφέ μου διαβάζοντας το Φως. Το "ουφάδικο" στον Εύοσμο που με κέρασαν μπύρες γιατί κατάλαβαν πως ήμουν απ’ τον Πειραιά. Και ‘γω αμήχανα φοβισμένος -μιας και μόνος- να χαμογελώ και να τσουγκρίζω. Την Τούμπα γεμάτη και ‘γω να πανυγηρίζω τα γκολ του ΠΑOΚ απο την 4. Το κασκόλ του Oλυμπιακού που χάρισα φεύγοντας στον Γιάννη με το τατουάζ του δικέφαλου στο μπράτσο.
Ελπίζω η ίδια να ‘χει μείνει, και τα παιδιά της να είναι πάντα καλά.
Ελπίζω στα όμορφα της, γιατί στα άσχημα της είναι ίδια και απαράλαχτη.
Και ας έχουν περάσει 12 χρόνια που έχω ν’ ανεβώ
Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2006
Ο Μπριάκος και το φάντασμα του κατεστημένου
Ο Μπριάκος (καλός μαλάκας και αυτός), το σφύριξε το ματσάκι για έναν και μόνο λόγο.
Κάνει δίαιτα και δεν ήθελε να μπει στον πειρασμό του (εθιμοτυπικού) BBQ της Τούμπας.
Κάντε πρώτα την αυτοκριτική σας και μετά βγείτε να κάνετε τους ghostbasters.
Κάνει δίαιτα και δεν ήθελε να μπει στον πειρασμό του (εθιμοτυπικού) BBQ της Τούμπας.
Κάντε πρώτα την αυτοκριτική σας και μετά βγείτε να κάνετε τους ghostbasters.
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2006
Πρόσεχε Αλί.
Όμορφος, ψηλός με τα δόντια πάντα να φαίνονται κάτασπρα όποτε χαμογελά στο σκούρο του δέρμα. Και δεν είναι πολλές οι στιγμές που δεν χαμογελά. Δεκαοχτώ χρονών σκάρτα, γεννήθηκε σε μέρος που πολλοί απο μας - αν όχι όλοι - δεν διανοούμαστε πώς θα μπορούσαμε να ζούμε. Στο Κασμίρ. Πώς στο διάτανο έφτασε εδώ δεν έχω καταλάβει ακόμα, μιας και τα ελληνικά του δεν είναι αρκετά για να μου εξηγήσει μα είμαι σίγουρος πως η ταλαιπωρία που έχει περάσει μέχρι σήμερα θα ήταν αρκετή για έναν αστό ενήλικα να περάσει στη θηλειά σαπούνι.
Το Σεπτέμβρη που πέρασε, αγόρασε ένα κινητό απο κάτι συμπατριώτες του και το δικιμάζαμε απο το δικό μου φωνάζοντας :"Aλλαχ Α[ου]κμπαρ" γελώντας. Δεν μου έκαψε το μαγαζί τώρα που το σκέφτομαι, παρόλο που είναι θρήσκος. Με ρώτησε κάποια στιγμή να του μάθω το αντίστοιχο χριστιανικό.
Κόμπιασα, μα του ‘πα: "δόξα τω Θεό".
Όμως αμέσως μου ήρθε η εικόνα στο μυαλό. Γεμάτο καφενείο με πατριώτες ταβλαδόρους αναγνώστες της Ακροπόλεως να ακούν τον σκούρο πακιστάνο να βάζει στο στόμα του το Θεό ΜΑΣ! Θα του γαμήσουν την Παναγία. Δικιά τους είναι άλλωστε. Όχι δική του.
Του ζήτησα να μην χρησιμοποιήσει ποτέ τη φράση σε έλληνα ούτε για πλάκα. Δεν ξέρεις πάνω σε ποιόν θα πέσεις. Φοβήθηκα για τον μικρό.
Ξέρω πολλούς δημοκράτες στην Κοκκινιά που τα τελευταία 2 χρόνια ξεκίνησαν να διαβάζουν ΤΑ ΝΕΑ, το γύρισαν στην εβδομαδιαία Α1 και προχθές για παράδειγμα ένας απο αυτούς μου ζήτησε ΤΟ ΣΤΟΧΟ.
O μικρός έφυγε πριν λίγες μέρες για την βόρεια Ελλάδα, στις Σέρρες. Εκεί πλέον πουλάει τα cd του. Του ζήτησα να βγάλει απ’ το μυαλό του τη φράση που του έμαθα.
Κυκλοφορούν πολλές τέτοιες εφημερίδες εκεί πάνω τελευταία.
Το Σεπτέμβρη που πέρασε, αγόρασε ένα κινητό απο κάτι συμπατριώτες του και το δικιμάζαμε απο το δικό μου φωνάζοντας :"Aλλαχ Α[ου]κμπαρ" γελώντας. Δεν μου έκαψε το μαγαζί τώρα που το σκέφτομαι, παρόλο που είναι θρήσκος. Με ρώτησε κάποια στιγμή να του μάθω το αντίστοιχο χριστιανικό.
Κόμπιασα, μα του ‘πα: "δόξα τω Θεό".
Όμως αμέσως μου ήρθε η εικόνα στο μυαλό. Γεμάτο καφενείο με πατριώτες ταβλαδόρους αναγνώστες της Ακροπόλεως να ακούν τον σκούρο πακιστάνο να βάζει στο στόμα του το Θεό ΜΑΣ! Θα του γαμήσουν την Παναγία. Δικιά τους είναι άλλωστε. Όχι δική του.
Του ζήτησα να μην χρησιμοποιήσει ποτέ τη φράση σε έλληνα ούτε για πλάκα. Δεν ξέρεις πάνω σε ποιόν θα πέσεις. Φοβήθηκα για τον μικρό.
Ξέρω πολλούς δημοκράτες στην Κοκκινιά που τα τελευταία 2 χρόνια ξεκίνησαν να διαβάζουν ΤΑ ΝΕΑ, το γύρισαν στην εβδομαδιαία Α1 και προχθές για παράδειγμα ένας απο αυτούς μου ζήτησε ΤΟ ΣΤΟΧΟ.
O μικρός έφυγε πριν λίγες μέρες για την βόρεια Ελλάδα, στις Σέρρες. Εκεί πλέον πουλάει τα cd του. Του ζήτησα να βγάλει απ’ το μυαλό του τη φράση που του έμαθα.
Κυκλοφορούν πολλές τέτοιες εφημερίδες εκεί πάνω τελευταία.
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22, 2006
Δυό παράλληλα γαμήσια, δυο παραλλήλους πιο κάτω.
Όταν το σπέρμα χυνόταν στον υγρό ήδη κόλπο της μάνας μας, ήδη το γεωγραφικό στίγμα της σύλληψης μας είχε οριοθετήσει σε μεγάλο βαθμό την ανωτερότητα μας έναντι στο ψωλόχυμα δυο παρραλήλους πιο κάτω.
Αυτό το γαμήσι -ίσως και καλύτερο- θα μπορούσε να γίνει σε ένα ντιβάνι με χαρτόκουτα σε καταυλισμό προσφύγων ή τέλος πάντων σε γειτονιά που δεν έχει προσβαση σ' αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα.
Ευτυχώς όμως, οι μάνες μας γαμήθηκαν στα ζεστά λίγο-πολύ και αυτό σήμερα μας δίνει το δυνατότητα να έχουμε μια κουλτούρα και πρόσβαση στη γνώση που μας επιτρέπει να φωνάζουμε απο την πολυθρόνα μας: Να πάνε να γαμηθούνε οι βρωμιάρηδες σκουρόχρομοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα κύριε.
Χάθηκε να 'ταν ανεμογκάστρι;
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 20, 2006
Σήμερα δεν μπορώ να γράψω πολλά.
Είμαι βραχνιασμένος
απο χθές το βράδυ.
;)
Πλάκα στην πλάκα, το παιχνίδι πρέπει να κατοχηρωθεί υπερ της ΑΕΚ.
Ο Ολυμπιακός γιατί δεν τιμώρησε τον Τουρε; Εεεεεε;
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 17, 2006
Bloger εκδίδει βιβλίο
Το πρώτο βιβλίο παγκοσμίως που οι σελίδες που διαβάζεις, αυτοκαταστρέφονται!
Μην τα κάνουμε όλα ταλιράκια, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Μπου χαχα
;)
Μην τα κάνουμε όλα ταλιράκια, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Μπου χαχα
;)
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006
Βάλ΄τα δυνατά σου ρε!
Υπάρχουν ώρες που ξεκινάς την μέρα με 2 ευρώ στην τσέπη, δεν τρώς, δεν συμμετέχεις στην παρέα, νιώθεις ευάλωτος σε κάθε σου κίνηση και λέξη, μα θα πρέπει στη δουλειά να βάλεις τα δυνατά σου. Να φτιάξεις την «εικόνα» του προϊόντος, να πουλήσεις όνειρα, lifestyle, να μαντρώσεις μισθούς, ανθρώπους, να πείς όμορφα ψέμματα και να τα δείξεις όλα εύκολα και χαρωπά.
Εχεις ήδη πουλήσει την συνείδηση σου.
Μόνο για 2 ευρώ στην τσέπη.
Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2006
Εκλημα αλλά μην το φωνάζουμε και πολύ.
Ποιός είπαμε πως γράφει την Ιστορία;
Σαν χθές ισοπεδόθηκε -στην κυριολεξία- η Δρέσδη απο τους συμμάχους. Περίπου 35.000 άμαχοι οι νεκροί. Χωρίς κανένα άμεσο στρατιωτικό στόχο και αποτέλεσμα. Δεν είδα κανένα αφιέρωμα, δεν άκουσα κανέναν να το μνημονεύει.
Αλλά ξέχασα. Ήταν όλοι Ναζί!
Με την ίδια λογική πως είναι όλοι Μουσουλμάνοι, όλοι είμαστε Δανοί, όλοι είμαστε Νοϋορκέζοι, όλοι είμαστε μαλάκες, όλοι, όλοι, όλοι.... Ε, λοιπόν δεν είμαστε όλοι. Είμαστε κάποιοι μαλάκες, μα δεν παίρνω στο λαιμό μου και τους υπόλοιπους που κάθονται δίπλα μου.
Ξαναγυρνώ στον βομβαρδισμό της Δρέσδης. Ή μάλλον να πούμε κάτι πιο εύκολο. Να πούμε για το Περλ Χάρμπορ, τους δίδυμους πύργους, το Μόναχο πράγματα που τα έχει θίξει το Χόλυγουντ, ο σύγχρονος ιστορικός και διαπαιδαγωγός των επόμενων γενεών καλών και υπάκουων πολιτών.
Σαν χθές ισοπεδόθηκε -στην κυριολεξία- η Δρέσδη απο τους συμμάχους. Περίπου 35.000 άμαχοι οι νεκροί. Χωρίς κανένα άμεσο στρατιωτικό στόχο και αποτέλεσμα. Δεν είδα κανένα αφιέρωμα, δεν άκουσα κανέναν να το μνημονεύει.
Αλλά ξέχασα. Ήταν όλοι Ναζί!
Με την ίδια λογική πως είναι όλοι Μουσουλμάνοι, όλοι είμαστε Δανοί, όλοι είμαστε Νοϋορκέζοι, όλοι είμαστε μαλάκες, όλοι, όλοι, όλοι.... Ε, λοιπόν δεν είμαστε όλοι. Είμαστε κάποιοι μαλάκες, μα δεν παίρνω στο λαιμό μου και τους υπόλοιπους που κάθονται δίπλα μου.
Ξαναγυρνώ στον βομβαρδισμό της Δρέσδης. Ή μάλλον να πούμε κάτι πιο εύκολο. Να πούμε για το Περλ Χάρμπορ, τους δίδυμους πύργους, το Μόναχο πράγματα που τα έχει θίξει το Χόλυγουντ, ο σύγχρονος ιστορικός και διαπαιδαγωγός των επόμενων γενεών καλών και υπάκουων πολιτών.
Ο Αγιος ο Βαλεντίνος...
... γαμούσε καλά;
Πόσα γκομενάκια είχε και αγιοποιήθηκε;
Ο Τζον Χόλμς δεν δικαιούται και αυτός ένα εικονοστάσι;
Πόσα γκομενάκια είχε και αγιοποιήθηκε;
Ο Τζον Χόλμς δεν δικαιούται και αυτός ένα εικονοστάσι;
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 10, 2006
Mε την τυφλη υπακοη θα παμε μπροστα ρε κοροιδα...
... όχι με την αντίδραση και τη διαφωνία. ΜΑΛΑΚΕΣ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!
A, να χαθείτε ταγαροεπαναστάτες του κερατά.
Πάμε όλοι μαζί λοιπόν, πατριώτες:
"Oh, say can you see by the dawn's early light
What so proudly we hailed at the twilight's last gleaming?
Whose broad stripes and bright stars thru the perilous fight,
O'er the ramparts we watched were so gallantly streaming?
And the rocket's red glare, the bombs bursting in air,
Gave proof thru the night that our flag was still there.
Oh, say does that star-spangled banner yet wave
O'er the land of the free and the home of the brave?
On the shore, dimly seen through the mists of the deep,
Where the foe's haughty host in dread silence reposes,
What is that which the breeze, o'er the towering steep,
As it fitfully blows, half conceals, half discloses?
Now it catches the gleam of the morning's first beam,
In full glory reflected now shines in the stream:
'Tis the star-spangled banner! Oh long may it wave
O'er the land of the free and the home of the brave.
And where is that band who so vauntingly swore
That the havoc of war and the battle's confusion,
A home and a country should leave us no more!
Their blood has washed out of of their foul footsteps' pollution.
No refuge could save the hireling and slave'
From the terror of flight and the gloom of the grave:
And the star-spangled banner in triumph doth wave
O'er the land of the free and the home of the brave.
Oh! thus be it ever, when freemen shall stand
Between their loved home and the war's desolation!
Blest with victory and peace, may the heav'n rescued land
Praise the Power that hath made and preserved us a nation.
Then conquer we must, when our cause it is just,
And this be our motto: "In God is our trust."
And the star-spangled banner in triumph shall wave
O'er the land of the free and the home of the brave."
(Δάκρυα συγκίνησης μου' ρχονται στα μάτια
και μια αίσθησης αρχιδάτης δόξας μου πλημυρίζει την ροζ ψυχή μου).
Γκοντ μπλες Αμέρικας τρούπς εντ σαπόρτ δεμ εγκενστ δι ίβιλ
A, να χαθείτε ταγαροεπαναστάτες του κερατά.
Πάμε όλοι μαζί λοιπόν, πατριώτες:
"Oh, say can you see by the dawn's early light
What so proudly we hailed at the twilight's last gleaming?
Whose broad stripes and bright stars thru the perilous fight,
O'er the ramparts we watched were so gallantly streaming?
And the rocket's red glare, the bombs bursting in air,
Gave proof thru the night that our flag was still there.
Oh, say does that star-spangled banner yet wave
O'er the land of the free and the home of the brave?
On the shore, dimly seen through the mists of the deep,
Where the foe's haughty host in dread silence reposes,
What is that which the breeze, o'er the towering steep,
As it fitfully blows, half conceals, half discloses?
Now it catches the gleam of the morning's first beam,
In full glory reflected now shines in the stream:
'Tis the star-spangled banner! Oh long may it wave
O'er the land of the free and the home of the brave.
And where is that band who so vauntingly swore
That the havoc of war and the battle's confusion,
A home and a country should leave us no more!
Their blood has washed out of of their foul footsteps' pollution.
No refuge could save the hireling and slave'
From the terror of flight and the gloom of the grave:
And the star-spangled banner in triumph doth wave
O'er the land of the free and the home of the brave.
Oh! thus be it ever, when freemen shall stand
Between their loved home and the war's desolation!
Blest with victory and peace, may the heav'n rescued land
Praise the Power that hath made and preserved us a nation.
Then conquer we must, when our cause it is just,
And this be our motto: "In God is our trust."
And the star-spangled banner in triumph shall wave
O'er the land of the free and the home of the brave."
(Δάκρυα συγκίνησης μου' ρχονται στα μάτια
και μια αίσθησης αρχιδάτης δόξας μου πλημυρίζει την ροζ ψυχή μου).
Γκοντ μπλες Αμέρικας τρούπς εντ σαπόρτ δεμ εγκενστ δι ίβιλ
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2006
Ένα είναι σίγουρο εκτός απο το ότι...
... είτε είναι μουσουλμανικός, χριστιανικός, δεξιόστροφος ή μη, σουνίτης ή διαμαρτηρόμενος, σκεπτικιστής ή φαντασιόπληκτος, ανήκει στην άρεια φυλή ή στα μογγόλικα φύλα, του αρέσουν τα σκίτσα ή όχι, είναι φιλόμουσος ή κουφός, Ολυμπιακός ή ΑΕΚ (άλλες ομάδες δεν υπάρχουν προς το παρόν), μιλάει σουαχίλι ή HTML, κάθεται σε σαλόνι ή οκλαδόν στο χώμα, διαβάζει απο δεξιά ή απο αριστερά, ακόμη πολλές φορές και απο πάνω, ένας είναι ο Θεός και ένας ο προφήτης αυτού ή ένας και η Αγία τριάδα του, μπαίνει στο διαδίκτυο ή ενημερώνεται απο τον ιμάμη της περιοχής του, δανέζικος ή δανικός, σημασία έχει πως θα του συμπεριφερθείς.
Ο κώλος είναι κώλος. Ή θα σε «φτιάξει» ή θα σε χέσει[*].
[*] Κατα το θεώρημα του καθηγητά Lefty: "H κλανιά της Μόνικα"
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 03, 2006
C4Ιγαμηθείτε!
Για το διάστημα 2006-2015 το ΕΜΠΑΕ προβλέπει 10.500.000 Ευρώ για συστήμα κρυπτογράφισης επικοινωνιών. Το πρόγραμμα αυτό είναι υψηλής προτεραιότητας για το ΓΕΕΘΑ.
Γιατί δεν αγοράζουν την Vodafon;
Μια λοιπόν που μιλάμε για παρακολουθήσεις και ΕΜΠΑΕ βαρβάτο ύψους 2.030.000.000.000 Ευρώ (κουράστηκα να μετράω μηδενικά) μου ήρθε στο μυαλό τα προγραμματα που "παίζονται" μεταξύ των εταιριών, κρατών που υποστηρίζουν εταιρίες και πρεσβευτών που φυσικά είναι πλασιέ και χαμινίων συνπατριωτών μας. Θα μου πείς βέβαια, καλά ρε μπαγλαμά ο νούς σου τρέχει σε στρατιωτική κατασκοπεία και πούτσεs μπλέ; Αμα ακούς πως παρακολουθούνται τα κινητά όλου του ΥΕΘΑ, του αρχηγού ΓΕΝ, του υπουργού Εθνικής Αμυνας ΚΑΙ του πρώην ΥπΕΘΑ μεταξύ άλλων. Ε, κάπου εκεί βρωμάει το πράμα
Παράδειγμα: Tα τελευταία 20 χρόνια το πολεμικό ναυτικό έχει αποαμερικανοποιηθεί. Οι ΗΠΑ παράδειγμα δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον (αν όχι λύσσα) να ξαναμπούν στα μεγάλα σκάφη που τα έχουν πάρει ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία και Ιταλία) Το ΕΜΠΑΕ λοιπόν προβλέπει 1.400.000.000 Ευρώ για ναυπήγηση 3 φρεγατών. Σίγουρα λεφτά για τα 30 χρόνια σε όποιον "κερδίσει" το διαγωνισμό. Αυτό βέβαια μπορεί να ενδιαφέρει και τις υπόλοιπες χώρες καθώς και την Γαλλία.
Άλλο πρόγραμμα που αφορά το ΓΕΣ. 1.700.000.000 Ευρώ για την προμήθεια 290 ΤΟΜΑ (τεθωρακισμένα οχήματα μάχης). Οι κύριοι μνηστήρες είναι: ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστρία, Ισπανία, Ρωσσία.
Επίσης σε πρόγραμμα που αφορά το ΓΕΣ, υπάρχει κονδύλι ύψους 2.000.000.000.000 για αγορά αεροσκαφών. Πανηγύρι! Εδώ σφάζονται παλικάρια! ΗΠΑ εναντίον Ευρωπαϊκής κοινοπραξίας εναντίον Γάλλων εναντίον Σουηδών εναντίον του μουνιού της μάνας τους.
Αυτά είναι μερικά απο τα βασικά και πρωτεύοντα προγράμματα που θα προχωρήσουν άμεσα (εντός πενταετίας) και έχουν δρομολογηθεί εδώ και καιρό.
Πιστεύει κανείς πως θα αφεθούν τα πράγματα στην τύχη;
Αν ήμουν -παράδειγμα- η Lockheed Martin θα ήθελα να ξέρω KAI τί βρακί φοράει ο πρωθυπoυργόs.
Γιατί δεν αγοράζουν την Vodafon;
Μια λοιπόν που μιλάμε για παρακολουθήσεις και ΕΜΠΑΕ βαρβάτο ύψους 2.030.000.000.000 Ευρώ (κουράστηκα να μετράω μηδενικά) μου ήρθε στο μυαλό τα προγραμματα που "παίζονται" μεταξύ των εταιριών, κρατών που υποστηρίζουν εταιρίες και πρεσβευτών που φυσικά είναι πλασιέ και χαμινίων συνπατριωτών μας. Θα μου πείς βέβαια, καλά ρε μπαγλαμά ο νούς σου τρέχει σε στρατιωτική κατασκοπεία και πούτσεs μπλέ; Αμα ακούς πως παρακολουθούνται τα κινητά όλου του ΥΕΘΑ, του αρχηγού ΓΕΝ, του υπουργού Εθνικής Αμυνας ΚΑΙ του πρώην ΥπΕΘΑ μεταξύ άλλων. Ε, κάπου εκεί βρωμάει το πράμα
Παράδειγμα: Tα τελευταία 20 χρόνια το πολεμικό ναυτικό έχει αποαμερικανοποιηθεί. Οι ΗΠΑ παράδειγμα δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον (αν όχι λύσσα) να ξαναμπούν στα μεγάλα σκάφη που τα έχουν πάρει ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία και Ιταλία) Το ΕΜΠΑΕ λοιπόν προβλέπει 1.400.000.000 Ευρώ για ναυπήγηση 3 φρεγατών. Σίγουρα λεφτά για τα 30 χρόνια σε όποιον "κερδίσει" το διαγωνισμό. Αυτό βέβαια μπορεί να ενδιαφέρει και τις υπόλοιπες χώρες καθώς και την Γαλλία.
Άλλο πρόγραμμα που αφορά το ΓΕΣ. 1.700.000.000 Ευρώ για την προμήθεια 290 ΤΟΜΑ (τεθωρακισμένα οχήματα μάχης). Οι κύριοι μνηστήρες είναι: ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστρία, Ισπανία, Ρωσσία.
Επίσης σε πρόγραμμα που αφορά το ΓΕΣ, υπάρχει κονδύλι ύψους 2.000.000.000.000 για αγορά αεροσκαφών. Πανηγύρι! Εδώ σφάζονται παλικάρια! ΗΠΑ εναντίον Ευρωπαϊκής κοινοπραξίας εναντίον Γάλλων εναντίον Σουηδών εναντίον του μουνιού της μάνας τους.
Αυτά είναι μερικά απο τα βασικά και πρωτεύοντα προγράμματα που θα προχωρήσουν άμεσα (εντός πενταετίας) και έχουν δρομολογηθεί εδώ και καιρό.
Πιστεύει κανείς πως θα αφεθούν τα πράγματα στην τύχη;
Αν ήμουν -παράδειγμα- η Lockheed Martin θα ήθελα να ξέρω KAI τί βρακί φοράει ο πρωθυπoυργόs.
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2006
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
